Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 06 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Zambrowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Marta Kołakowska

Protokolant Jadwiga Styła

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 06 maja 2015 roku

sprawy z wniosku W. K. (1)

z udziałem W. M.

o rozgraniczenie

postanawia:

I.  Rozgraniczyć nieruchomość położoną w obrębie wsi P., gmina S., powiat (...), woj. (...), oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka numer (...), będącej własnością W. K. (1), dla której to nieruchomości tutejszy Sąd prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...) z nieruchomościami sąsiednimi położonymi w obrębie wsi P., gmina S., powiat (...), woj. (...), oznaczonymi w ewidencji gruntów numerami (...) i (...), stanowiącymi własność W. M., dla których tutejszy Sąd prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...) - wzdłuż linii wyznaczonej punktami: 958-954-953-955-957t-956, które to punkty wykreślone zostały na mapie sytuacyjnej biegłego sądowego geodety J. T. (1) z dnia 20.03.2015r. (k. 80) stanowiącej załącznik do opinii uzupełniającej biegłego J. T. (1) (k. 78 -79), a mapa ta wraz z opinią biegłego J. T. (1) (k. 51 – 64) oraz opinią uzupełniającą (k. 78 – 79) stanowią integralną część niniejszego orzeczenia.

II.  Nakazać ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Zambrowie) od wnioskodawczy W. K. (1) kwotę 1 726,76 (jeden tysiąc siedemset dwadzieścia sześć i 76/100 ) złotych oraz od uczestnika postepowania W. M. kwotę 1 726,76 (jeden tysiąc siedemset dwadzieścia sześć i 76/100 ) złotych, tytułem brakujących kosztów postepowania.

Ustalić, że zainteresowani pozostałe koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie ponoszą we własnym zakresie.

Sygn. akt I Ns 411/14

UZASADNIENIE

Wnioskodawca W. K. (1) w związku z wydaniem decyzji przez Wójta Gminy S. o umorzeniu postępowania administracyjnego i przekazaniu sprawy do rozpatrzenia sądowi, dotyczącej rozgraniczenia pomiędzy działką ozn. nr geodezyjnym (...) a działkami (...) położonymi w miejscowości P., wnosił o dokonanie przez Sąd rozgraniczenia. W uzasadnieniu decyzji podano m.in., że po wskazaniu na gruncie przez uprawnionego geodetę przebiegu granicy, właściciel działki (...) – W. K. (1) nie zgodził się na tak wyznaczone granice.

Sąd ustalił, co następuje:

Zgodnie z wnioskiem z dnia 5.09.2014r., złożonym przez W. K. (1) postanowieniem Wójta Gminy S. z dn. 7.10.2014 r. wszczęto postępowanie rozgraniczeniowe celem ustalenia przebiegu granicy pomiędzy działkami (...) a (...) i (...) położonymi w miejscowości P.. Właścicielem działki o nr geodezyjnym (...) jest W. K. (1). Własność tej działki nabył umową zamiany z dnia 9.11.2004r., zawartej ze Z. M. (1). Z umowy wynika, że działka (...), należąca do W. K. została podzielona na działki (...). Działki (...) zostały przeniesione na własność Z. J. M. w zamian za działkę (...) (będącej własnością Z. M. (1)), która została przeniesiona na rzecz W. K.. Na mocy tej umowy właścicielem działek (...) jest uczestnik Zdzisław J. M.. Po wykonaniu czynności w rozgraniczeniowym postępowaniu administracyjnym decyzją z dnia 12.12.2014 r. Wójt Gminy S. umorzył to postępowanie. Granica pomiędzy wskazanymi działkami przebiega wg linii oznaczonej punktami 958-954-953-955-957t-956, wyznaczonymi na mapie przez biegłego J. T. (1) i jest to granica zgodna z granicą ewidencyjną, stanowiącą podstawę nabycia własności zarówno działki (...), jak i działek (...).

Powyższe ustalono w oparciu o: decyzję (k. 2), operat techniczny (k. 3-29), opinię biegłego J. T. z załącznikami (k. 51-64), opinię uzupełniającą (k. 78-80).

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę prawną rozstrzygania w postępowaniu o rozgraniczenie nieruchomości stanowi art. 153 k.c. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli granice gruntów stały się sporne, a stanu prawnego nie można stwierdzić, ustala się granice według ostatniego spokojnego stanu posiadania. Gdyby również takiego stanu nie można było stwierdzić, a postępowanie rozgraniczeniowe nie doprowadziło do ugody między interesowanymi, sąd ustali granice z uwzględnieniem wszelkich okoliczności; może przy tym przyznać jednemu z właścicieli odpowiednią dopłatę pieniężną.

Z powyższego przepisu wynikają wymienione w nim kryteria rozgraniczenia. Przy czym kryteria rozgraniczenia nieruchomości mają zastosowanie w takiej kolejności, w jakiej zostały wskazane w art. 153 k.c., tzn. kryterium następne bierze się pod rozwagę wtedy, gdy poprzedzające nie daje dostatecznych podstaw do wyznaczenia granicy. Waga kolejnych przewidzianych w art. 153 k.c. kryteriów i ich wzajemne wyłączanie się wyklucza stanowisko, żeby przy rozgraniczaniu według stanu prawnego, wbrew temu stanowi, posiadanie czy wszelkie okoliczności mogły uzasadniać korekturę przebiegu granic. Także z punktu widzenia zasady samodzielnego rozstrzygania przez sąd o przesłankach swego orzeczenia, nie jest dopuszczalne inne ustalenie granic od ustalenia, które wynika ze stanu prawnego. Wzmianka w art. 153 k.c. o ugodzie pozostaje bez wpływu na kolejność kryteriów rozgraniczenia przewidzianych w tym przepisie. Interes samych uczestników postępowania, ich stanowisko w toku postępowania, jeżeli nie znalazło wyrazu w oświadczeniach złożonych w wymaganej formie, nie wystarcza do odstąpienia od rozgraniczenia według stanu prawnego. Ponadto nie ma też wątpliwości, że przez stan prawny, według którego przede wszystkim ustala się granice między nieruchomościami, rozumie się także zasiedzenie przygranicznych pasów ziemi (tak Sąd Najwyższy w orzecz. z dn. 24.08.2011r., sygn. IV CSK 596/10). Żadna ze stron nie przedstawiła zarzutu zasiedzenia. W sprawie Sąd badał przede wszystkim stan prawny, wg którego można by było wyznaczyć przebieg granicy między działkami (...) a (...) i (...). Ustalenia takie musiałyby doprowadzić do wskazania do jakiego miejsca na gruncie sięga prawo własności przysługujące właścicielom działek sąsiadujących.

Ze sporządzonej do sprawy opinii wraz z opinią uzupełniającą biegłego sądowego z zakresu geodezji J. T. (1) (k. 51-64, 78-80) wynika, że materiały geodezyjne są czytelne, nie budzące wątpliwości i w sposób jednoznaczny wyznaczają sporną granicę. Na tej podstawie biegły wskazał i wyznaczył na mapie przebieg granicy ewidencyjnej wg punktów 958-954-953-955-957t-956. Opinię tę należało ocenić jako fachową, pełną i rzetelną. Biegły przeanalizował dokumentację geodezyjną, akta sprawy oraz dokonał pomiarów na gruncie. Z opinii tej jednoznacznie wynika, że granica ewidencyjna pomiędzy działkami przebiega wg linii pomiędzy punktami 958-954-953-955-957t-956 naniesionymi na mapę przez biegłego i właśnie na podstawie przebiegu tej granicy strony postępowania nabyły przysługujące im prawa własności do swoich działek (do tej linii sięga ich prawo).

W niniejszej sprawie strony godziły się co do oznaczenia przebiegu granicy wg ewidencji geodezyjnej. Jak wynikało z dokumentacji z postępowania administracyjnego oraz wyjaśnień na rozprawie złożonych przez wnioskodawcę, kwestią sporną pozostawało w ogóle dokonanie zamiany w kształcie jak to wynikało z aktu notarialnego (okoliczność podnoszona jedynie przez wnioskodawcę). Niewątpliwie stan użytkowania działek jest niezgodny z przebiegiem dzielącej je linii granicznej, co zostało ustalone przez Sąd na podstawie opinii biegłego. Jednak ustalenie granicy prawnej wyprzedza możliwość jej ustalenia na podstawie spokojnego stanu posiadania, o czym była mowa wyżej.

Wobec powyższego przebieg granicy między działkami należało oznaczyć według stanu prawnego, odpowiadającego przebiegowi granicy ewidencyjnej.

O kosztach postępowania poniesionych przez strony orzeczono na mocy art. 520 § 1 kpc, biorąc pod uwagę, że uczestnicy byli w równym stopniu zainteresowani ustaleniem granicy przebiegającej między ich działkami a orzeczenie kończy spór stron w tym zakresie. Nadto z tych samych względów, kosztami sądowymi wnioskodawca i uczestnik zostali obciążeni w częściach równych. Sąd miał na uwadze zapis w umowie zamiany (k. 59-61), gdzie Zbigniew J. M. zobowiązał się do wskazania granic na gruncie na własny koszt, jednakże zapis ten nie wiąże Sądu, który stosuje w zakresie orzekania o kosztach przepisy kodeksu postepowania cywilnego.