Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 113/05
POSTANOWIENIE
Dnia 19 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa G. M.
przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. w Ś.
o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19
października 2005 r., zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z
dnia 19 maja 2005 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie i zasądza od pozwanej Spółki na rzecz powódki kwotę 1.800,- (
jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu
zażaleniowym.
Uzasadnienie
W dniu 23 marca 2005 r. pozwany wniósł apelację od wyroku Sądu Okręgowego
w Katowicach z dnia 28 stycznia 2005 r. utrzymującego w mocy nakaz zapłaty z dnia 27
września 2004 r. w sprawie XIII GNC (…), mocą którego zasądzono kwotę 54.000,–
złotych z odsetkami. Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
jako niespełniającą wymogów z art. 368 § 1 pkt 1 k.p.c.
W związku z zażaleniem pozwanego Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna, zażalenie do Sądu
Najwyższego przysługuje – z pewnymi wyjątkami – także na postanowienie sądu drugiej
instancji kończące postępowanie w sprawie (art. 3941
§ 2 k.p.c.) Oceny dopuszczalności
2
zażalenia na postanowienie kończące postępowanie w sprawie należy dokonać po
uprzednim rozstrzygnięciu kwestii dopuszczalności skargi kasacyjnej. Począwszy od
dnia 6 lutego 2005 r. tj. od wejścia w życie ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie
ustawy – Kodeks postępowania cywilnego... (-) (Dz. U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98) kwestia
ta uregulowana została w art. 3981
i 3982
k.p.c. Wcześniej obowiązywały przepisy art.
392 i 3921
k.p.c. w brzmieniu sprzed zmiany wprowadzonej wyżej wymienioną ustawą.
W zakresie w jakim ustawodawca posłuży się wartością przedmiotu zaskarżenia
jako kryterium dopuszczalności skargi kasacyjnej, obowiązujący stan prawny wykazuje
istotne różnice w porównaniu do stanu poprzedniego. W sprawach gospodarczych
kwota, poniżej której skarga kasacyjna nie jest dopuszczalna, wynosi obecnie 75.000,–
złotych, natomiast pod rządami art. 392 i 3921
k.p.c. w poprzednim brzmieniu wynosiła
20.000,- złotych. Uwzględniając, że w rozpoznawanej sprawie gospodarczej wartością
przedmiotu zaskarżenia w apelacji była kwota 54.000,- złotych, a Sąd Apelacyjny
orzekał w dniu 19 maja 2005 r. należało uznać, iż zażalenie do Sądu Najwyższego na
postanowienie o odrzuceniu apelacji nie przysługiwało. Sąd Apelacyjny wydał to
postanowienie w sprawie, w której ewentualny wyrok nie podlegałby zaskarżeniu skargą
kasacyjną z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, która nie mogłaby przekroczyć
kwoty 54.000,- złotych, podczas gdy do zaskarżenia wymagana byłaby w tym zakresie
kwota co najmniej 75.000,- złotych. Z uwagi na datę orzekania przez Sąd Apelacyjny w
sprawie tej nie znajdował zastosowania art. 3 in fine ustawy zmieniającej z dnia 22
grudnia 2004 r., wyrażający zasadę stosowania przepisów dotychczasowych. Można
dodać, że wymieniony przepis nie miałby zastosowania w niniejszej sprawie bez
względu na datę orzekania przez Sąd Apelacyjny ponieważ sama apelacja została
wniesiona także po dniu 6 lutego 2005 r. Ta data zaś – w świetle art. 3 w zw. z art. 6
powołanej wyżej ustawy zmieniającej miała przesądzające znaczenie dla oceny
dopuszczalności kasacji według kryterium wartości przedmiotu zaskarżenia 20.000,-
złotych lub 75.000,- złotych. W konsekwencji, skoro niedopuszczalna byłaby kasacja od
wyroku Sądu Apelacyjnego w sprawie, w której zapadło zaskarżone postanowienie, to
nie przysługuje także zażalenie na to postanowienie. W czasie orzekania przez Sąd
Apelacyjny sprawa pomiędzy stronami nie była już „kasacyjna”. Reasumując – na
postanowienie sądu odwoławczego o odrzucenie apelacji, wydane po dniu 5 lutego
2005 r. w sprawie gospodarczej, w której wartość przedmiotu zaskarżenia była niższa
niż 75.000,- zł, zażalenie nie przysługuje.
3
Z przedstawionych względów zażalenie pozwanego podlegało odrzuceniu (art.
373 w zw. z art. 397 § 2 i art. 39821
, oraz art. 3941
§ 3 k.p.c.). O kosztach orzeczono na
podstawie art. 98 § 1 i 108 § 2 k.p.c.