III CNP 26/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CKN 13/97 III CZ 70/02
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 26/05
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko M. B.
o ustalenie istnienia służebności osobistej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 stycznia 2006 r.,
na skutek skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 20 stycznia 2005 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2005 r. Sąd Okręgowy w R. oddalił apelację
powódki J. K. od wyroku Sądu Rejonowego w P., z dnia 30 czerwca 2004 r.
Wyrok Sądu Okręgowego powódka zaskarżyła skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w R. z dnia 20 stycznia 2005 r. jest ponowną skargą wniesioną przez
powódkę od tego samego orzeczenia. Poprzednio powódka wniosła dwie skargi, z
których jedna została zwrócona jako niespełniająca wymagań z art. 871
§ 1 k.p.c.,
a druga została odrzucona ze względu na niedopełnienie wymagania
przewidzianego w art. 89 § 3 k.p.c.
Ponowne wniesienie przez tę samą stronę skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie narusza art. 4243
k.p.c.,
ponieważ przepis ten ma zastosowanie w stosunku do skarg wniesionych
skutecznie, tylko bowiem
w przypadku skutecznego wniesienia skargi może dojść do przystąpienia do jej
rozpoznania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1997 r.,
III CKN 13/97, OSNC 1997, nr 8, poz. 114 i z dnia 25 lipca 2002 r., III CZ 70/02,
niepubl.). Dwie poprzednie skargi powódki nie zostały skutecznie wniesione, zatem
art. 4243
k.p.c. nie stoi na przeszkodzie badaniu dopuszczalności skargi wniesionej
obecnie.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy,
wykazanie że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
3
prawnych nie było i nie jest możliwe, wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
W skardze powódki opisano jedynie w sposób ogólny postępowanie, które
zostało w sprawie przeprowadzone, co jest oczywiście niewystarczające z punktu
widzenia art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów, stwierdziwszy że skarga powódki nie spełnia ustawowych
wymagań, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 18 stycznia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko M. B.
o ustalenie istnienia służebności osobistej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 stycznia 2006 r.,
na skutek skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 20 stycznia 2005 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2005 r. Sąd Okręgowy w R. oddalił apelację
powódki J. K. od wyroku Sądu Rejonowego w P., z dnia 30 czerwca 2004 r.
Wyrok Sądu Okręgowego powódka zaskarżyła skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w R. z dnia 20 stycznia 2005 r. jest ponowną skargą wniesioną przez
powódkę od tego samego orzeczenia. Poprzednio powódka wniosła dwie skargi, z
których jedna została zwrócona jako niespełniająca wymagań z art. 871
§ 1 k.p.c.,
a druga została odrzucona ze względu na niedopełnienie wymagania
przewidzianego w art. 89 § 3 k.p.c.
Ponowne wniesienie przez tę samą stronę skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie narusza art. 4243
k.p.c.,
ponieważ przepis ten ma zastosowanie w stosunku do skarg wniesionych
skutecznie, tylko bowiem
w przypadku skutecznego wniesienia skargi może dojść do przystąpienia do jej
rozpoznania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1997 r.,
III CKN 13/97, OSNC 1997, nr 8, poz. 114 i z dnia 25 lipca 2002 r., III CZ 70/02,
niepubl.). Dwie poprzednie skargi powódki nie zostały skutecznie wniesione, zatem
art. 4243
k.p.c. nie stoi na przeszkodzie badaniu dopuszczalności skargi wniesionej
obecnie.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy,
wykazanie że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
3
prawnych nie było i nie jest możliwe, wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
W skardze powódki opisano jedynie w sposób ogólny postępowanie, które
zostało w sprawie przeprowadzone, co jest oczywiście niewystarczające z punktu
widzenia art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów, stwierdziwszy że skarga powódki nie spełnia ustawowych
wymagań, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz