Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 20/06
POSTANOWIENIE
Dnia 10 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa B.G. i S.S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej "O."
o zapłatę,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 10 marca 2006 r.,
zażalenia powodów
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 14 grudnia 2004 r. odrzucił
kasację powodów B.G. i S.S. od wyroku tego Sądu z dnia 2 września 2004 r.
Zdaniem Sądu Okręgowego kasacja winna zostać odrzucona, gdyż została
wniesiona po terminie oraz pełnomocnik powodów, pomimo wezwania, nie złożył
oświadczenia przewidzianego w art. 89 § 3 k.p.c. Powodowie w zażaleniu na to
postanowienie domagają się jego uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Nie może być podstawą odrzucenia
kasacji w niniejszej sprawie, to że pełnomocnik powodów nie złożył oświadczenia
przewidzianego w art. 89 § 3 k.p.c. W pozwie oraz pismach procesowych
powodowie wyraźnie wskazywali, że prowadzą wspólnie działalność gospodarczą
w formie spółki cywilnej. Nie ma więc decydującego znaczenia to, że w sentencji
wyroków sądów obu instancji nie uwzględniono tej sytuacji, tym bardziej że
w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 10 lutego 2004 r., podkreśla
się, iż powodowie prowadzą wspólnie działalność gospodarczą. Skoro zaś zgodnie
z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.) ), a także w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca
2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.)
stanowi się jednoznacznie, że za przedsiębiorcę uważa się również wspólników
spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej, to
brak podstaw aby od pełnomocnika reprezentującego powodów można było żądać
oświadczenia, o którym mowa w art. 89 § 3 k.p.c. Zgodnie z utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego radca reprezentujący osobę fizyczną, która
może być uznana za przedsiębiorcę nie ma obowiązku składania oświadczenia, o
którym mowa w art. 89 § 3 k.p.c. (uchwała SN z dnia 23 sierpnia 2001 r., OSNC
2002/2/20 oraz uchwał SN z dnia 5 maja 2005 r., PZP 3/05, OSNP 2005/14/201).
Zasługuje także na uwzględnienie zarzut podniesiony w zażaleniu związany
z ustaleniem Sądu Okręgowego, że doręczenie kasacji nastąpiło w dniu
29 września 2004 r. Z akt sprawy wynika, że odbioru przesyłki zawierającej wyrok
3
Sądu II instancji wraz z uzasadnieniem dokonała Pani B.B. Bez zbadania tego czy
była to osoba upoważniona przez powodów do odbioru korespondencji nie można
zasadnie przyjąć, iż w świetle art. 133 i 135 k.p.c., odbiór przez nią przesyłki był
równoznaczny z doręczeniem jej powodom. W tej sytuacji trafnie skarżący
wykazują, że nie ma podstaw do przyjęcia, aby prawidłowe doręczenie wyroku wraz
z uzasadnieniem nastąpiło już w dniu 29 września 2004 r.
Mając na uwadze powyższe względy Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
k.p.c. i w związku z art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia
2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz o zmianie ustawy
– Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), orzekł
jak w sentencji.

IV CZ 20/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia