Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 21/06
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku "M." Spółki Jawnej – G.K., P.M., J.S.
przy uczestnictwie Syndyka Masy Upadłości "M." Spółki Jawnej – G.K., P.M., J.S.
o ogłoszenie upadłości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 23 marca 2006 r.,
zażalenia wnioskodawców
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 2 stycznia 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy „M." spółki jawnej G.K., P.M., J.S., uznając ją za
niedopuszczalną.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawca zarzucił naruszenie
art. 370 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze
poprzez jego niezastosowanie i wniósł o uchylenie tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przy ocenie dopuszczalności skargi kasacyjnej w rozpoznawanej sprawie
należy w pierwszej kolejności odwołać się do treści art. 536 Prawa upadłościowego
i naprawczego. Przepis ten stwierdza, że w sprawach, w których ogłoszono
upadłość przed wejściem w życie tej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Bezspornym jest, że taka sytuacja miała miejsce w postępowaniu, którego dotyczy
zażalenie wnioskodawcy. Sąd Okręgowy podkreślił trafnie, że przepisy
Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo
upadłościowe przewidywały możliwość wniesienia kasacji jedynie od orzeczeń
wymienionych w art. 17 § 3 tej ustawy. W świetle tego przepisu nie było
dopuszczalne wniesienie kasacji od orzeczeń, których przedmiotem było umorzenie
niespłaconych zobowiązań upadłego, a Prawo upadłościowe możliwości tego
rodzaju rozstrzygnięć wydawanych przez Sąd prowadzący postępowanie
upadłościowe nie przewidywało.
Nie sposób też podzielić oceny skarżącego, że za dopuszczalnością skargi
kasacyjnej miałoby przemawiać brzmienie art. 369 Prawa upadłościowego
i naprawczego, które jego zdaniem wskazuje, że postanowienie o umorzeniu
zobowiązań upadłego, niezaspokojonych w postępowaniu upadłościowym, zapada
po zakończeniu postępowania upadłościowego. Zakończenie zatem postępowania
wszczętego pod rządem wcześniej obowiązujących przepisów nie sprzeciwia się
możliwości zastosowania art. 369 Prawa upadłościowego i naprawczego do
rozpoznania wniosku upadłego w tym zakresie. Tego rodzaju pogląd nie znajduje
uzasadnienia, bowiem art. 369 ust. 1 powołanej wyżej ustawy stanowi,
3
że o umorzeniu w całości lub w części zobowiązań upadłego Sąd orzeka
w postanowieniu o zakończeniu postępowania upadłościowego, na wniosek
upadłego. Tego rodzaju wniosek powinien być zatem zgłoszony w toku
postępowania upadłościowego, a orzekanie o nim jest związane z wynikiem
postępowania upadłościowego. Brak jest więc podstaw dla przyjęcia stanowiska,
że rozstrzyganie o wniosku o umorzenie zobowiązań upadłego i zakończeniu
postępowania upadłościowego może podlegać odrębnej regulacji. Z przyczyn wyżej
wskazanych za dopuszczalnością wniesionej skargi kasacyjnej nie mogło
przemawiać brzmienie art. 370 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego.
Dlatego też zażalenie było pozbawione uzasadnionych podstaw i podlegało
oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.