Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 151/05
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Gerard Bieniek
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa "M." Spółki z o.o.
przeciwko "B" Spółce z o.o.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 kwietnia 2006 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 12 lipca 2005 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania pozostawiając temu
Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w T. wyrokiem z dnia 30 listopada 2004 r. zasądził od
pozwanego „B.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz powoda „M."
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością kwotę 87.090,25 zł, a Sąd Apelacyjny
wyrokiem z dnia 12 lipca 2005 r. oddalił apelację pozwanego.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że strony podjęły rozmowy w sprawie
wykonania przez powoda odlewów ze stali nierdzewnej, tzw. spiderów w lutym
2002 r. Elementy te miały zostać zainstalowane w Niemczech na fasadzie budynku.
Powód wykonał odlewy próbne w oparciu o oprzyrządowanie dostarczone przez
pozwanego i w marcu 2002 r. przekazał je pozwanemu. Odlewy te zostały zbadane
w Niemczech, a próba wypadła pozytywnie.
W sierpniu 2002 r. powód został poinformowany o pojawiających się
rdzawych nalotach na odlewach, jednak strony ustaliły, że dalsze odlewy będą
wykonywane, ale należy zlecić ich piaskowanie w celu usunięcia rdzy. Piaskowanie
to zostało zlecone przez stronę pozwaną firmie z S. Także w sierpniu 2002 r.
pozwany przesłał powodowi zamówienie na partię spiderów zastrzegając, że mają
być wykonane ze ściśle określonego materiału (z którego została wykonana partia
próbna), jak również czyste i wypiaskowane. Zamówione odlewy zostały wykonane
bez piaskowania; podobnie odlewy zamawiano w dalszych miesiącach 2002 r. oraz
w pierwszych miesiącach roku 2003. Wszystkie wykonane odlewy zostały poddane
piaskowaniu na zlecenie pozwanej Spółki. Dokonały tego Zakłady U. Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością.
Wykonane przez powoda odlewy w dalszym ciągu rdzewiały mimo pokrycia
ich w toku robót budowlanych kilkakrotnie farbą. Kontrahent niemiecki skierował do
pozwanego reklamację wadliwych dostaw za pośrednictwem Spółki G. Ten z kolei
złożył reklamację powodowej Spółce, która reklamacji tej nie uznała podnosząc, że
odlewy zostały wykonane zgodnie z uzgodnieniami.
Pozwany zlecił opracowanie opinii, co do przyczyn powstawania korozji mgr
inż. F.B., który kategorycznie stwierdził, że odpowiedzialność za wady ponosi
powód. Druga opinia została opracowana na zlecenie Sądu przez Katedrę Inżynierii
3
Materiałowej Wydziału Mechanicznego Akademii Techniczno-Rolniczej. Z treści tej
opinii wynikało, że przyczyną pojawiania się korozji był niewłaściwie
przeprowadzony proces piaskowania.
W tym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji uznał, że to pozwany
ponosi odpowiedzialność za korozję odlewów, gdyż to on zlecił ich piaskowanie,
i zasądził na rzecz powoda dochodzoną kwotę. Sąd nie uwzględnił zgłoszonego
przez pozwanego zarzutu potrącenia wskazując, że nie wykazał on nienależytego
wykonania zobowiązania przez powoda, ani poniesionej z tego tytułu szkody.
Oddalając apelację strony pozwanej Sąd drugiej instancji podkreślił,
że skarżący nie kwestionował w apelacji opinii biegłego stanowiącej podstawę
rozstrzygnięcia. Ponadto, pozwany godząc się na zakup odlewów, które ulegały
korozji, wiedział o wadzie w chwili zawierania umowy. Zapewnienia powoda, że
rdza zniknie, gdy odlewy zostaną poddane piaskowaniu, nie może być utożsamiane
z zapewnieniem o braku wady, o którym mowa w art. 564 k.c. Samodzielne
zlecenie przez stronę pozwaną zabiegu piaskowania odlewów Sąd uznał za
działanie na własne ryzyko, którego skutkami nie można obciążyć powoda.
Skarga kasacyjna pozwanej Spółki oparta została zarówno na podstawie
naruszenia prawa materialnego (art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c.), jak i przepisów
postępowania (art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.). Skarżący wskazuje naruszenie art. 355,
563 § 2 i art. 564 k.c. oraz art. 498 k.c., jak również art.157 w związku ze 158 k.p.c.
i art. 350 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie nasuwa zastrzeżenia takie ustalenie podstawy
faktycznej rozstrzygnięcia, które uniemożliwia dokonanie oceny, czy w sposób
należyty zostały zastosowane przepisy prawa materialnego. Przede wszystkim
zwraca uwagę sprzeczność pomiędzy dokonanymi ustaleniami a ich oceną.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że już próbna partia odlewów, nie poddana
piaskowaniu, ulegała korozji, a następnie przyjął za podstawę rozstrzygnięcia
ustalenie, że to zabieg piaskowania, niewłaściwie wykonany, stanowił przyczynę
występujących wad. Nie bardzo zatem wiadomo, czy korozji ulegały tylko odlewy
poddane piaskowaniu, jak przyjął Sąd, czy też przyczyny tej korozji są inne, gdyż
4
ulegały jej także odlewy, wykonane z tego samego materiału, nie poddane
piaskowaniu (partia próbna). Stanowisko to podzielił Sąd odwoławczy.
Nie zostały także poddane analizie okoliczności związane z dokonanymi
przez strony ustaleniami, co do piaskowania wykonanych przez powoda odlewów.
Biorąc pod uwagę specyfikę zamawianego towaru (odlewy ze stali nierdzewnej)
oraz jego przeznaczenie (odlewy te miały być zamontowane na fasadzie budynku)
mogłoby się wydawać, że nabywcy chodzi o odlewy, które będą się nadawały do
osiągnięcia wskazanego celu bez dokonywania dodatkowych zabiegów. Jeżeli
przyjmujący zamówienie dostarcza towar wadliwy, jednak zapewnia,
że po dodatkowych zabiegach wady nie pojawią się, to wprawdzie nie jest to, jak
trafnie przyjął Sąd Apelacyjny, zapewnienie, o którym mowa w art. 564 k.c. jednak
nie może pozostać prawnie irrelewantne przy dokonywaniu oceny zachowania
stron zobowiązania. Tej kwestii także nie wyjaśniono w sposób dostateczny dla
prawidłowego rozstrzygnięcia sporu.
Jak z powyższego wynika nie jest możliwe dokonanie oceny podniesionych
w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa materialnego. Z tych względów
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 39815
§ 1 k.p.c.).