V CZ 45/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 7/96 I CZ 27/97 I CZ 30/96
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 45/06
POSTANOWIENIE
Dnia 30 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku Syndyka Masy Upadłości "R." Spółki z o.o.
przy uczestnictwie P.K.
o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 30 czerwca 2006 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 września 2005 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił
zażalenie uczestnika postępowania P.K. na postanowienie Sądu Rejonowego w W.
z dnia 29 lipca 2005 r. o obciążeniu uczestnika postępowania kosztami sądowymi w
kwocie 75,92 złotych z tytułu poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa
wydatków na wynagrodzenie tłumacza przysięgłego języka niemieckiego. Na to
postanowienie uczestnik postępowania złożył zażalenie, które zostało odrzucone
przez Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 26 października 2005 r – jako
niedopuszczalne ze wskazaniem na art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. Zgodnie z tym
przepisem, postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie kosztów sądowych,
wydane po rozpoznaniu zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji, jest
niezaskarżalne. Uczestnik postępowania wniósł zażalenie na powyższe odrzucenie
zażalenia, a następnie – po odrzuceniu także tego zażalenia (postanowieniem
Sądu Okręgowego z dnia 5 stycznia 2006 r.) - wniósł kolejne zażalenie, które
zostało odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2006 r. To
postanowienie uczestnik postępowania zaskarżył zażaleniem, które Sąd Okręgowy
odrzucił orzeczeniem z dnia 21 marca 2006 r. Zażalenie uczestnika postępowania
na to ostatnie orzeczenie zostało przedstawione do rozpoznania Sądowi
Najwyższemu.
Zażalenie to było niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 3981
k.p.c., zażalenie do Sądu
Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające
skargę kasacyjną oraz skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia oraz w sprawach, w których przysługuje skarga
kasacyjna, na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie
w sprawie, z wyjątkiem postanowień w przedmiocie odrzucenia pozwu albo
umorzenia postępowania (w tych przypadkach przysługuje skarga kasacyjna),
a także z wyjątkiem postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie sądu pierwszej instancji.
3
Zaskarżone postanowienie jest kolejnym orzeczeniem Sądu Okręgowego
dotyczącym dopuszczalności zażalenia od rozstrzygnięcia o obciążeniu uczestnika
postępowania kosztami sądowymi w sprawie o pozbawienie prawa prowadzenia
działalności gospodarczej i pełnienia określonych funkcji. Zostało wydane
w związku z kwestią incydentalną, która nie stanowi „sprawy” w rozumieniu art.
3941
§ 2 k.p.c. i w konsekwencji nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie
w sprawie (por. postanowienia SN z dnia 14.XI.1996 r. I CKN 7/96 – OSNC 1997,
nr 3, poz. 31, z dnia 20.XII.1996, I CZ 30/96 – OSNC 1997, nr 3, poz. 34, z dnia
3.IV.1997, I CZ 27/97 – OSNC 1997, nr 9, poz. 130). Z tego względu zażalenie było
niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu (art. 373 w zw. z art. 39821
i art. 394 § 3
k.p.c.).
Na marginesie można dodać, że skarżący oczywiście błędnie przyjmuje, iż
podstawą jego zażaleń na odrzucenia zażaleń jest art. 394 § 1 pkt 11 k.p.c.
Wymieniony przepis dotyczy postanowienia sądu pierwszej instancji, zaś
w rozpoznawanej sprawie wszystkie zaskarżone postanowienia pochodziły od
sądu drugiej instancji. Trzeba też zauważyć, że nawet gdyby skarżącemu
przysługiwało zażalenie do Sądu Najwyższego, to podlegałoby ono odrzuceniu
z uwagi na niezachowanie wymogu przymusowego zastępstwa adwokackiego lub
radcowskiego przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 czerwca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku Syndyka Masy Upadłości "R." Spółki z o.o.
przy uczestnictwie P.K.
o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 30 czerwca 2006 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 września 2005 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił
zażalenie uczestnika postępowania P.K. na postanowienie Sądu Rejonowego w W.
z dnia 29 lipca 2005 r. o obciążeniu uczestnika postępowania kosztami sądowymi w
kwocie 75,92 złotych z tytułu poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa
wydatków na wynagrodzenie tłumacza przysięgłego języka niemieckiego. Na to
postanowienie uczestnik postępowania złożył zażalenie, które zostało odrzucone
przez Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 26 października 2005 r – jako
niedopuszczalne ze wskazaniem na art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. Zgodnie z tym
przepisem, postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie kosztów sądowych,
wydane po rozpoznaniu zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji, jest
niezaskarżalne. Uczestnik postępowania wniósł zażalenie na powyższe odrzucenie
zażalenia, a następnie – po odrzuceniu także tego zażalenia (postanowieniem
Sądu Okręgowego z dnia 5 stycznia 2006 r.) - wniósł kolejne zażalenie, które
zostało odrzucone postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2006 r. To
postanowienie uczestnik postępowania zaskarżył zażaleniem, które Sąd Okręgowy
odrzucił orzeczeniem z dnia 21 marca 2006 r. Zażalenie uczestnika postępowania
na to ostatnie orzeczenie zostało przedstawione do rozpoznania Sądowi
Najwyższemu.
Zażalenie to było niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 3981
k.p.c., zażalenie do Sądu
Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające
skargę kasacyjną oraz skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia oraz w sprawach, w których przysługuje skarga
kasacyjna, na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie
w sprawie, z wyjątkiem postanowień w przedmiocie odrzucenia pozwu albo
umorzenia postępowania (w tych przypadkach przysługuje skarga kasacyjna),
a także z wyjątkiem postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie sądu pierwszej instancji.
3
Zaskarżone postanowienie jest kolejnym orzeczeniem Sądu Okręgowego
dotyczącym dopuszczalności zażalenia od rozstrzygnięcia o obciążeniu uczestnika
postępowania kosztami sądowymi w sprawie o pozbawienie prawa prowadzenia
działalności gospodarczej i pełnienia określonych funkcji. Zostało wydane
w związku z kwestią incydentalną, która nie stanowi „sprawy” w rozumieniu art.
3941
§ 2 k.p.c. i w konsekwencji nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie
w sprawie (por. postanowienia SN z dnia 14.XI.1996 r. I CKN 7/96 – OSNC 1997,
nr 3, poz. 31, z dnia 20.XII.1996, I CZ 30/96 – OSNC 1997, nr 3, poz. 34, z dnia
3.IV.1997, I CZ 27/97 – OSNC 1997, nr 9, poz. 130). Z tego względu zażalenie było
niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu (art. 373 w zw. z art. 39821
i art. 394 § 3
k.p.c.).
Na marginesie można dodać, że skarżący oczywiście błędnie przyjmuje, iż
podstawą jego zażaleń na odrzucenia zażaleń jest art. 394 § 1 pkt 11 k.p.c.
Wymieniony przepis dotyczy postanowienia sądu pierwszej instancji, zaś
w rozpoznawanej sprawie wszystkie zaskarżone postanowienia pochodziły od
sądu drugiej instancji. Trzeba też zauważyć, że nawet gdyby skarżącemu
przysługiwało zażalenie do Sądu Najwyższego, to podlegałoby ono odrzuceniu
z uwagi na niezachowanie wymogu przymusowego zastępstwa adwokackiego lub
radcowskiego przewidzianego w art. 871
§ 1 k.p.c.