IV CZ 65/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I PKN 54/96 V CZ 150/01 I CK 339/02 I CK 349/03 I CZ 55/05 III CK 428/04 III CZ 41/04 IV CZ 5/03 V CZ 81/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 65/06
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa W.G.
przeciwko „O.” Spółce z o.o.
o unieważnienie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 sierpnia 2006 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 maja 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 maja 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 7 marca 2006 r.,
którą zaskarżyła ona wymienione postanowienie w części dotyczącej umorzenia
postępowania o stwierdzenie nieważności trzech spośród ośmiu objętych żądaniem
pozwu uchwał wspólników pozwanej spółki, podjętych na nadzwyczajnym
zgromadzeniu wspólników w dniu 28 października 2000 r., mianowicie: uchwały nr
2 o podwyższeniu kapitału zakładowego, uchwały nr 3 o zmianie § 4 ust. 1 umowy
spółki i uchwały nr 10 o uchyleniu uchwały nr 9 z dnia 24 września 2000 r. Sąd
Apelacyjny uznał wniesioną skargę za niedopuszczalną stwierdzając, że sporne
uchwały dotyczą praw majątkowych, wobec czego sprawa należy do kategorii
spraw o prawa majątkowe, w których o dopuszczalności skargi kasacyjnej
przesądza wartość przedmiotu zaskarżenia. Ponieważ wartość ta bezspornie nie
przekracza określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c. kwotowego progu dopuszczalności
skargi kasacyjnej, wniesiona skarga ulegała odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła Sądowi Apelacyjnemu
naruszenie przepisów art. 3982
k.p.c. oraz art. 5 i art. 58 k.c. przez pozbawienie jej
możności obrony swych praw, zwłaszcza zagwarantowanego w Konstytucji prawa
do sądu oraz naruszenie zasady ciągłości i stabilności postępowania spowodowane
zaskakiwaniem jej „coraz innymi i nowymi zarzutami, nieobecnymi w ciągu całego
dotychczasowego postępowania”. W konkluzji wnosiła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wskazując na naruszenie przez Sąd Apelacyjny przepisu art. 3982
k.p.c.
żaląca powołała się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 1997 r.,
I PKN 54/96 (OSNP 1997, nr 16, poz. 289) i podniosła, że, według wyrażonego
w nim poglądu, w sprawie dotyczącej ustalenia istnienia (nie istnienia) stosunku
prawnego lub prawa kasacja jest dopuszczalna bez względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia.
3
Uszło uwagi żalącej, że powołane orzeczenie wydane zostało w stanie
prawnym obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 24 maja 2000 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie
rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz.
554), kiedy to dopuszczalność kasacji była uzależniona od wartości przedmiotu
zaskarżenia „w sprawach o świadczenia”. Z dniem 1 lipca 2000 r. wspomniana
regulacja uległa zmianie w ten sposób, że dopuszczalność kasacji uzależniona
została od wartości przedmiotu zaskarżenia „w sprawach o prawa majątkowe”, bez
względu na to czy były to sprawy o świadczenia, czy też sprawy o ustalenie bądź
o ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego. Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c.
w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy –
Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), dopuszczalność skargi kasacyjnej
jest uzależniona od wartości przedmiotu zaskarżenia nadal „w sprawach o prawa
majątkowe”.
Dla oceny dopuszczalności wniesionej skargi kasacyjnej istotne jest zatem
jedynie to, czy sprawa należy do kategorii spraw o prawa majątkowe.
Jak niejednokrotnie wyjaśniał już Sąd Najwyższy, o majątkowym bądź
niemajątkowym charakterze sprawy o uchylenie lub stwierdzenie nieważności
uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością decyduje treść
zaskarżonej uchwały (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 października
2001 r., V CZ 150/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 78, z dnia 9 stycznia 2003 r., I CK
339/02, nie publ., z dnia 27 lutego 2003 r., IV CZ 5/03, nie publ., z dnia 7 listopada
2003 r., I CK 349/03, nie publ., z dnia 24 czerwca 2004 r., III CZ 41/04, nie publ.,
z dnia 28 października 2004 r., III CK 428/04, nie publ., z dnia 7 lipca 2005 r., V CZ
81/05, nie publ., oraz z dnia 10 sierpnia 2005 r., I CZ 55/05, nie publ.).
W niniejszej sprawie żaląca kwestionuje zasadność odrzucenia skargi
dotyczącej orzeczenia o umorzeniu postępowania o stwierdzenie nieważności
trzech uchwał: nr 2 o podwyższeniu kapitału zakładowego, nr 3 o zmianie § 4 ust. 1
umowy spółki dotyczącego wysokości kapitału zakładowego, i nr 10 o uchyleniu
4
uchwały nr 9 z dnia 24 września 2000 r. dotyczącej objęcia udziałów w spółce.
Wszystkie trzy uchwały rzutują na sferę interesów ekonomicznych spółki
i wspólników, wobec czego interes wspólnika polegający na stwierdzeniu ich
nieważności jest interesem majątkowym. Żądanie, a tym samym sprawa, w której
jest ono rozpoznawane, ma bowiem charakter majątkowy, jeżeli zmierza do
realizacji uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron.
Trafnie zatem uznał Sąd Apelacyjny, że o dopuszczalności skargi kasacyjnej
w niniejszej sprawie decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia. Skoro wartość ta –
co bezsporne – jest niższa niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, skargę
kasacyjną trzeba uznać za niedopuszczalną. Oceny tej nie mogą przy tym zmienić
wywody żalącej na temat ciągłości i stabilności postępowania.
Z przytoczonych wyżej powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa W.G.
przeciwko „O.” Spółce z o.o.
o unieważnienie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 sierpnia 2006 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 maja 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 maja 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 7 marca 2006 r.,
którą zaskarżyła ona wymienione postanowienie w części dotyczącej umorzenia
postępowania o stwierdzenie nieważności trzech spośród ośmiu objętych żądaniem
pozwu uchwał wspólników pozwanej spółki, podjętych na nadzwyczajnym
zgromadzeniu wspólników w dniu 28 października 2000 r., mianowicie: uchwały nr
2 o podwyższeniu kapitału zakładowego, uchwały nr 3 o zmianie § 4 ust. 1 umowy
spółki i uchwały nr 10 o uchyleniu uchwały nr 9 z dnia 24 września 2000 r. Sąd
Apelacyjny uznał wniesioną skargę za niedopuszczalną stwierdzając, że sporne
uchwały dotyczą praw majątkowych, wobec czego sprawa należy do kategorii
spraw o prawa majątkowe, w których o dopuszczalności skargi kasacyjnej
przesądza wartość przedmiotu zaskarżenia. Ponieważ wartość ta bezspornie nie
przekracza określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c. kwotowego progu dopuszczalności
skargi kasacyjnej, wniesiona skarga ulegała odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła Sądowi Apelacyjnemu
naruszenie przepisów art. 3982
k.p.c. oraz art. 5 i art. 58 k.c. przez pozbawienie jej
możności obrony swych praw, zwłaszcza zagwarantowanego w Konstytucji prawa
do sądu oraz naruszenie zasady ciągłości i stabilności postępowania spowodowane
zaskakiwaniem jej „coraz innymi i nowymi zarzutami, nieobecnymi w ciągu całego
dotychczasowego postępowania”. W konkluzji wnosiła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wskazując na naruszenie przez Sąd Apelacyjny przepisu art. 3982
k.p.c.
żaląca powołała się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 1997 r.,
I PKN 54/96 (OSNP 1997, nr 16, poz. 289) i podniosła, że, według wyrażonego
w nim poglądu, w sprawie dotyczącej ustalenia istnienia (nie istnienia) stosunku
prawnego lub prawa kasacja jest dopuszczalna bez względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia.
3
Uszło uwagi żalącej, że powołane orzeczenie wydane zostało w stanie
prawnym obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 24 maja 2000 r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie
rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz.
554), kiedy to dopuszczalność kasacji była uzależniona od wartości przedmiotu
zaskarżenia „w sprawach o świadczenia”. Z dniem 1 lipca 2000 r. wspomniana
regulacja uległa zmianie w ten sposób, że dopuszczalność kasacji uzależniona
została od wartości przedmiotu zaskarżenia „w sprawach o prawa majątkowe”, bez
względu na to czy były to sprawy o świadczenia, czy też sprawy o ustalenie bądź
o ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego. Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c.
w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy –
Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), dopuszczalność skargi kasacyjnej
jest uzależniona od wartości przedmiotu zaskarżenia nadal „w sprawach o prawa
majątkowe”.
Dla oceny dopuszczalności wniesionej skargi kasacyjnej istotne jest zatem
jedynie to, czy sprawa należy do kategorii spraw o prawa majątkowe.
Jak niejednokrotnie wyjaśniał już Sąd Najwyższy, o majątkowym bądź
niemajątkowym charakterze sprawy o uchylenie lub stwierdzenie nieważności
uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością decyduje treść
zaskarżonej uchwały (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 października
2001 r., V CZ 150/01, OSNC 2002, nr 6, poz. 78, z dnia 9 stycznia 2003 r., I CK
339/02, nie publ., z dnia 27 lutego 2003 r., IV CZ 5/03, nie publ., z dnia 7 listopada
2003 r., I CK 349/03, nie publ., z dnia 24 czerwca 2004 r., III CZ 41/04, nie publ.,
z dnia 28 października 2004 r., III CK 428/04, nie publ., z dnia 7 lipca 2005 r., V CZ
81/05, nie publ., oraz z dnia 10 sierpnia 2005 r., I CZ 55/05, nie publ.).
W niniejszej sprawie żaląca kwestionuje zasadność odrzucenia skargi
dotyczącej orzeczenia o umorzeniu postępowania o stwierdzenie nieważności
trzech uchwał: nr 2 o podwyższeniu kapitału zakładowego, nr 3 o zmianie § 4 ust. 1
umowy spółki dotyczącego wysokości kapitału zakładowego, i nr 10 o uchyleniu
4
uchwały nr 9 z dnia 24 września 2000 r. dotyczącej objęcia udziałów w spółce.
Wszystkie trzy uchwały rzutują na sferę interesów ekonomicznych spółki
i wspólników, wobec czego interes wspólnika polegający na stwierdzeniu ich
nieważności jest interesem majątkowym. Żądanie, a tym samym sprawa, w której
jest ono rozpoznawane, ma bowiem charakter majątkowy, jeżeli zmierza do
realizacji uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron.
Trafnie zatem uznał Sąd Apelacyjny, że o dopuszczalności skargi kasacyjnej
w niniejszej sprawie decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia. Skoro wartość ta –
co bezsporne – jest niższa niż siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, skargę
kasacyjną trzeba uznać za niedopuszczalną. Oceny tej nie mogą przy tym zmienić
wywody żalącej na temat ciągłości i stabilności postępowania.
Z przytoczonych wyżej powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.