Sygn. akt V CNP 128/06
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E.W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 8 marca 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie ze skargi wierzycielki E.W. na postanowienie
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w G.
z dnia 29 września 2005 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania
egzekucyjnego prowadzonego przeciwko dłużnikowi Samodzielnemu
Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej - Szpitalowi w likwidacji o egzekucję
świadczenia pieniężnego, sygn. akt [...],
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 października 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 8 marca 2006 r. Sąd Okręgowy w G. oddalił
zażalenie E.W. na postanowienie Sądu Rejonowego w G. z dnia 7 grudnia 2005 r.
oddające skargę na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w G. z dnia 29 września 2005 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania
egzekucyjnego.
Postanowienie Sądu Okręgowego zostało zaskarżone przez E.W. skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
i
następne k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., także od prawomocnego orzeczenia sądu
pierwszej instancji. W obu przypadkach przedmiotem zaskarżenia może być
prawomocne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie.
Dlatego też zasadniczego znaczenia nabiera objaśnienie pojęcia
„postanowienie kończące postępowanie w sprawie”. Można przyjąć, iż chodzi tu
o takie postanowienie, które przez uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do
rozstrzygnięcia sprawy co do istoty w danej instancji (por. np. uchwały składu
siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 1998 r., III CZP 44/98,
OSNC 1999, nr 5, poz. 87, z dnia 31 maja 2000 r., III ZP 1/00, OSNC 2001, nr 1,
poz. 1 i z dnia 6 października 2000 r., III CZP 31/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 22).
Użycie przez ustawodawcę dopełnienia „w sprawie” świadczy wyraźnie
o zamiarze zwężenia omawianego pojęcia tylko do orzeczeń kończących
postępowanie jako całość poddaną pod osąd, z wyłączeniem orzeczeń
incydentalnych, ubocznych. Z tych przyczyn należy odrzucić wykładnię zmierzającą
do uznania za kończące postępowanie w sprawie takich orzeczeń, które zamykają
tylko jakiś fragment sprawy lub jej boczny nurt, rozstrzygają kwestię wpadkową,
albo finalizują postępowanie pomocnicze, bądź czynności przygotowawcze.
3
Zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego w G. dotyczy zawieszenia
postępowania egzekucyjnego, a dokładniej dotyczy oddalenia zażalenia na
postanowienie Sądu Rejonowego oddalające skargę na postanowienie komornika
w przedmiocie zawieszenia postępowania. Należy przyjąć, iż postanowienie w tym
przedmiocie nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie.
Dlatego też skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia od takiego postanowienia jako niedopuszczalną należało odrzucić (art.
4248
§ 1 k.p.c.).