Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 92/06
POSTANOWIENIE
Dnia 5 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 5 grudnia 2006 r.,
skargi Towarzystwa Finansowo - Leasingowego S.A. w Z.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Z. z dnia 13 lipca 2006 r., wydanego w sprawie
z powództwa "E." S.A. w K.
przeciwko Towarzystwu Finansowo - Leasingowemu S.A. w Z.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 13 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił zażalenie
pozwanej spółki pod firmą „Towarzystwo Finansowo – Leasingowe” S.A. w Z. na
postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 11 maja 2006 r. odrzucające apelację tej
spółki od wyroku z dnia 22 marca 2006 r., którym zasądzona została od niej na
rzecz powodowej spółki pod firmą „E.” S.A. kwota 56 381,76 zł z ustawowymi
odsetkami od dnia 5 stycznia 2006 r. do dnia zapłaty.
Na postanowienie Sądu Okręgowego spółka „Towarzystwo Finansowo –
Leasingowe” S.A. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie
o odrzuceniu apelacji jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie
w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. Przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia może być jednak tylko takie orzeczenie,
przez którego wydanie stronie została wyrządzona szkoda. Wynika to wyraźnie
z art. 4241
§ 1 k.p.c., a także z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., zgodnie z którym skarga
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy. Spełniając to wymaganie skarżąca
twierdziła, iż szkoda jaka została jej wyrządzona polega na tym, że o w obrocie
prawnym pozostał prawomocny wyrok Sądu Rejonowego z dnia 22 marca 2006 r.
zasądzający od niej kwotę 56 381,76 zł z odsetkami, z którego treścią „w żadnym
wypadku zgodzić się nie może”. Skarżącej chodzi zatem o szkodę wyrządzoną
przez wydanie wyroku z dnia 22 marca 2006 r. i tego orzeczenia może dotyczyć
skarga przewidziana w art. 4241
§ 1 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 18/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 139).
3
Skoro skarżąca nie uprawdopodobniła, by wyrządzona jej szkoda była
następstwem wydania zaskarżonego postanowienia, a nie wyroku z dna 22 marca
2006 r., Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
db