III CNP 18/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II UZ 7/96 III BZP 1/05
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 18/05
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na
postanowienie sądu pierwszej instancji odrzucające skargę o wznowienie
postępowania może być przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia tylko wtedy, gdy szkoda została
wyrządzona przez wydanie tego orzeczenia, a nie przez wydanie orzeczenia
objętego skargą o wznowienie postępowania.
Sędzia SN Jacek Gudowski
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Wojciecha P. o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem w sprawie z wniosku Gminy W. przy
uczestnictwie Skarbu Państwa-Wojewody M. i Starosty W. o zezwolenie na złożenie
świadczenia do depozytu sądowego, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w
dniu 27 stycznia 2006 r., na skutek skargi Wojciecha P. o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w Krakowie
z dnia 26 kwietnia 2005 r.
odrzucił skargę.
Uzasadnienie
Prawomocnym postanowieniem z dnia 12 stycznia 1976 r., wydanym w
sprawie I Ns (...)/76, Sąd Rejonowy w Wadowicach zezwolił Rejonowemu
Zarządowi Gospodarki Terenami przy Naczelniku Miasta W. na złożenie do
depozytu sądowego kwoty 104 906,50 zł tytułem odszkodowania należnego
nieżyjącej Antoninie P. Wojciech P. wniósł skargę o wznowienie postępowania w tej
sprawie, ale Sąd Rejonowy w Wadowicach – postanowieniem z dnia 20
października 2004 r. – odrzucił ją. Zażalenie skarżącego na to orzeczenie Sąd
Okręgowy w Krakowie – postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2005 r. – oddalił.
Na postanowienie Sądu Okręgowego skarżący wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie o
odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania należy uznać za orzeczenie
kończące postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 4241
k.p.c. (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 1966 r., II UZ 7/96,
OSNAPUS 1997, nr 12, poz. 226), rzecz jednak w tym, że przedmiotem skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia może być
wyłącznie orzeczenie, przez którego wydanie stronie została wyrządzona szkoda
(art. 4241
§ 1 i art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). W tym wypadku może chodzić wyłącznie o
postanowienie Sądu Rejonowego w Wadowicach z dnia 12 stycznia 1976 r., co
zresztą potwierdził sam skarżący, który – uprawdopodobniając wyrządzoną szkodę
– wskazał, że powstała ona na skutek zezwolenia „na wpłatę na jego rzecz
odszkodowania do depozytu sądowego w sprawie I Ns (...)/76 na podstawie decyzji
administracyjnej, której nieważność została aktualnie stwierdzona ostateczną
decyzją". Tego orzeczenia skarżący jednak nie zaskarżył, a gdyby zresztą to zrobił,
skarga i tak zostałaby odrzucona, gdyż zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Sąd
Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 26 października 2005 r.,
mającej moc zasady prawnej, III BZP 1/05 (OSNC 2006, nr 5, poz. 78), skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od
orzeczeń, które stały się prawomocne z dniem 1 września 2004 r. i później.
Poza tym skarżący jest w błędzie, pozostając w przekonaniu, że wniesiona
przez niego skarga jest środkiem prowadzącym do „wzruszenia" zaskarżonego
postanowienia. Myli się także twierdząc, że skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia uzasadnia występowanie w sprawie
zagadnienia prawnego wymagającego rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy.
W tej sytuacji należy stwierdzić, że jakkolwiek postanowienie sądu drugiej
instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji
odrzucające skargę o wznowienie postępowania może być przedmiotem skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, to jednak szkoda
wyrządzona stronie – stanowiąca jeden z elementów uzasadniających skargę –
musi być następstwem wydania tego postanowienia, a nie orzeczenia
zaskarżonego skargą o wznowienie postępowania. Skarżący takiej szkody nie
uprawdopodobnił ani nawet nie wskazał, należało zatem orzec, jak w sentencji (art.
4248
§ 1 w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na
postanowienie sądu pierwszej instancji odrzucające skargę o wznowienie
postępowania może być przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia tylko wtedy, gdy szkoda została
wyrządzona przez wydanie tego orzeczenia, a nie przez wydanie orzeczenia
objętego skargą o wznowienie postępowania.
Sędzia SN Jacek Gudowski
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Wojciecha P. o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem w sprawie z wniosku Gminy W. przy
uczestnictwie Skarbu Państwa-Wojewody M. i Starosty W. o zezwolenie na złożenie
świadczenia do depozytu sądowego, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w
dniu 27 stycznia 2006 r., na skutek skargi Wojciecha P. o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego w Krakowie
z dnia 26 kwietnia 2005 r.
odrzucił skargę.
Uzasadnienie
Prawomocnym postanowieniem z dnia 12 stycznia 1976 r., wydanym w
sprawie I Ns (...)/76, Sąd Rejonowy w Wadowicach zezwolił Rejonowemu
Zarządowi Gospodarki Terenami przy Naczelniku Miasta W. na złożenie do
depozytu sądowego kwoty 104 906,50 zł tytułem odszkodowania należnego
nieżyjącej Antoninie P. Wojciech P. wniósł skargę o wznowienie postępowania w tej
sprawie, ale Sąd Rejonowy w Wadowicach – postanowieniem z dnia 20
października 2004 r. – odrzucił ją. Zażalenie skarżącego na to orzeczenie Sąd
Okręgowy w Krakowie – postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2005 r. – oddalił.
Na postanowienie Sądu Okręgowego skarżący wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie o
odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania należy uznać za orzeczenie
kończące postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 4241
k.p.c. (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 1966 r., II UZ 7/96,
OSNAPUS 1997, nr 12, poz. 226), rzecz jednak w tym, że przedmiotem skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia może być
wyłącznie orzeczenie, przez którego wydanie stronie została wyrządzona szkoda
(art. 4241
§ 1 i art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). W tym wypadku może chodzić wyłącznie o
postanowienie Sądu Rejonowego w Wadowicach z dnia 12 stycznia 1976 r., co
zresztą potwierdził sam skarżący, który – uprawdopodobniając wyrządzoną szkodę
– wskazał, że powstała ona na skutek zezwolenia „na wpłatę na jego rzecz
odszkodowania do depozytu sądowego w sprawie I Ns (...)/76 na podstawie decyzji
administracyjnej, której nieważność została aktualnie stwierdzona ostateczną
decyzją". Tego orzeczenia skarżący jednak nie zaskarżył, a gdyby zresztą to zrobił,
skarga i tak zostałaby odrzucona, gdyż zgodnie ze stanowiskiem zajętym przez Sąd
Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 26 października 2005 r.,
mającej moc zasady prawnej, III BZP 1/05 (OSNC 2006, nr 5, poz. 78), skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od
orzeczeń, które stały się prawomocne z dniem 1 września 2004 r. i później.
Poza tym skarżący jest w błędzie, pozostając w przekonaniu, że wniesiona
przez niego skarga jest środkiem prowadzącym do „wzruszenia" zaskarżonego
postanowienia. Myli się także twierdząc, że skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia uzasadnia występowanie w sprawie
zagadnienia prawnego wymagającego rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy.
W tej sytuacji należy stwierdzić, że jakkolwiek postanowienie sądu drugiej
instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji
odrzucające skargę o wznowienie postępowania może być przedmiotem skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, to jednak szkoda
wyrządzona stronie – stanowiąca jeden z elementów uzasadniających skargę –
musi być następstwem wydania tego postanowienia, a nie orzeczenia
zaskarżonego skargą o wznowienie postępowania. Skarżący takiej szkody nie
uprawdopodobnił ani nawet nie wskazał, należało zatem orzec, jak w sentencji (art.
4248
§ 1 w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).