Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 120/06
POSTANOWIENIE
Dnia 28 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 9 sierpnia 2006 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa J.K.
przeciwko G.M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 grudnia 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2006 r. Sąd Okręgowy
w O. odrzucił apelację powoda J.K. wniesioną od wyroku Sądu Rejonowego w P. z
dnia 15 maja 2006 r. w części oddalającej jego powództwo przeciwko G.M. o
zapłatę.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia
powód zarzucił, że Sąd odwoławczy błędnie przyjął, iż jego apelacja podlegała
odrzuceniu na podstawie art. 1302
§ 3, 373 oraz art. 370 k.p.c. w brzmieniu
obowiązującym od dnia 2 marca 2006 r. Zdaniem skarżącego, zgodnie z art. 149
ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. Nr 167, poz. 1398) w sprawie niniejszej miały zastosowanie dotychczasowe
przepisy o kosztach sądowych, skoro została ona wszczęta przed dniem wejścia
w życia tej ustawy, a „zagadnienie” dotyczące wysokości, trybu ustalania oraz
terminów uiszczania tych kosztów „miało miejsce wyłącznie przed zakończeniem
toczącego się postępowania przed sądem pierwszej instancji”. W konsekwencji,
chociaż uiszczenie wpisu od apelacji przez powoda reprezentowanego przez
adwokata nastąpiło po upływie terminu do jej wniesienia, to jednak było skuteczne,
gdyż nie uchybiło terminowi zakreślonemu w wezwaniu Sądu pierwszej instancji.
Wezwanie strony do uzupełnienia wpisu od apelacji, jak stwierdził skarżący, było
zaś zgodne z treścią przepisów art. 16 i 17 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych z dnia 13 czerwca 1967 r. (tekst jedn. - Dz. U. 2002, Nr 9,
poz. 88 ze zm.), a także art. 370 i 3701
k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed
dniem 2 marca 2006 r. Według skarżącego szkodą, jakiej doznał on na skutek
wydania zaskarżonego postanowienia o odrzuceniu apelacji była utrata odsetek za
zwłokę, których zapłaty dochodził w niniejszym procesie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga powoda jest niedopuszczalna.
3
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy na skutek jego wydania
stronie została wyrządzona szkoda. W sprawie niniejszej skarżący wniósł skargę
od prawomocnego postanowienia odrzucającego jego apelację. Postanowienie
to zostało wprawdzie wydane przez Sąd drugiej instancji i zakończyło
postępowanie w sprawie, lecz brakuje mu zasadniczej cechy, której występowanie
warunkuje dopuszczalność wskazanej skargi. Wydanie tego orzeczenia nie
wyrządziło skarżącemu szkody.
Odrzucenie apelacji spowodowało, że powód utracił jedynie możliwość
poddania kontroli wyroku Sądu pierwszej instancji przez sąd odwoławczy, a droga
do dalszego rozpoznania sprawy została, co do zasady, definitywnie zamknięta.
Wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 15 maja 2006 r. stał się prawomocny i także
obecnie, w niniejszym postępowaniu ze skargi, nie jest dopuszczalne badanie jego
prawidłowości. Weryfikacja przyjętego przez powoda założenia, że jego apelacja
zostałaby uwzględniona nie jest więc możliwa. W postępowaniu ze skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie jest rolą Sądu
Najwyższego zastępowanie sądu odwoławczego i rozstrzyganie, jakie orzeczenie
należało wydać, gdyby apelacja powoda nie została odrzucona (por. uzasadnienie
postanowienia SN z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06, Biul. SN 2006, nr 10, s. 14
oraz postanowienia SN z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05, nie publ.). Tylko
zaskarżenie wskazanego wyroku w drodze skargi o stwierdzenie jego
niezgodności z prawem umożliwiłoby dokonanie oceny jego prawidłowości.
Skarżący musiałby jednak wykazać, że zachodzą przesłanki, o których mowa
w art. 4241
§ 2 k.p.c.
Powód wnosząc skargę od postanowienia Sądu Okręgowego w O.
z dnia 9 sierpnia 2006 r. stwierdził, że na skutek wydania tego orzeczenia
została mu wyrządzona szkoda, gdyż utracił należne od pozwanej odsetki za
zwłokę. Uszło jednak uwadze skarżącego, że źródłem tak określonej szkody
nie mogło być wydanie postanowienia o odrzuceniu apelacji, a jedynie wydanie
wyroku oddalającego jego powództwo. Tylko bowiem pomiędzy wydaniem
tego wyroku, a wystąpieniem wskazanej przez powoda szkody mógł w sprawie
4
niniejszej zachodzić adekwatny związek przyczynowy, który stanowi jedną
z zasadniczych przesłanek odpowiedzialności za jej wyrządzenie (art. 361 k.c.).
Nawet więc, gdyby okazało się, że zaskarżone przez powoda postanowienie
było wadliwe i niezgodne z prawem, okoliczność ta nie miałaby znaczenia dla
oceny, czy powód rzeczywiście doznał wskazanej przez niego szkody.
W konsekwencji, ponieważ zaskarżone postanowienie o odrzuceniu
apelacji nie mogło być źródłem szkody, o jakiej mowa w art. 4241
§ 1 k.p.c.,
skargę powoda należało z tego względu odrzucić na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

IV CNP 120/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia