IV CNP 154/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 154/07
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 26 kwietnia 2007 r., w sprawie z powództwa U. G.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej budynku przy ul. W. nr 1 w G.
o uchylenie uchwały,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 listopada 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Powódka U. G. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 29 stycznia 2007 r., w
której domaga się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O. z dnia 26 kwietnia 2007 r. oraz wyroku Sądu Rejonowego
w G. z dnia 29 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem,
zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Oznacza to, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia –
jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego
mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia. Tego skarżąca nie
wykazał. Ponadto nie wskazała także przepisu, z którym zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne. Skarga nie spełnia zatem także wymagania przewidzianego w art.
4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., w skardze o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem, skarżący powinien również
uprawdopodobnić wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy. Obowiązek uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej
zaskarżonym orzeczeniem zostaje spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie
tylko wszystkie znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym
orzeczeniem a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi
korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które
uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym.
Oprócz podniesionych braków skarga powódki U. G. dotknięta jest przede
wszystkim zasadnicza wadą, która uniemożliwia jej przyjęcie. W skardze tej
zamiast wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem, autorka skargi
3
wniosła „o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego oraz wyroku Sądu Rejonowego.
Taki wniosek w ogóle nie jest dopuszczalny w świetle art. 4245
§ 1 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe względy Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., odrzucił skargę.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 26 kwietnia 2007 r., w sprawie z powództwa U. G.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej budynku przy ul. W. nr 1 w G.
o uchylenie uchwały,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 listopada 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Powódka U. G. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 29 stycznia 2007 r., w
której domaga się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O. z dnia 26 kwietnia 2007 r. oraz wyroku Sądu Rejonowego
w G. z dnia 29 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem,
zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Oznacza to, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia –
jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego
mogłoby nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia. Tego skarżąca nie
wykazał. Ponadto nie wskazała także przepisu, z którym zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne. Skarga nie spełnia zatem także wymagania przewidzianego w art.
4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., w skardze o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem, skarżący powinien również
uprawdopodobnić wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy. Obowiązek uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej
zaskarżonym orzeczeniem zostaje spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie
tylko wszystkie znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym
orzeczeniem a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi
korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które
uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym.
Oprócz podniesionych braków skarga powódki U. G. dotknięta jest przede
wszystkim zasadnicza wadą, która uniemożliwia jej przyjęcie. W skardze tej
zamiast wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem, autorka skargi
3
wniosła „o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego oraz wyroku Sądu Rejonowego.
Taki wniosek w ogóle nie jest dopuszczalny w świetle art. 4245
§ 1 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe względy Sąd Najwyższy, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., odrzucił skargę.
db