V CZ 85/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 85/08
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku Spółdzielni Mieszkaniowej w C.
o wpis do rejestru,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 grudnia 2008 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w
C. z dnia 13 października 2008 r., sygn. akt V Ga (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w C. odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawczyni, jako
niedopuszczalną. Wnioskodawczyni złożyła zażalenie, które zostało odrzucone
postanowieniem tego Sądu z dnia 13 października 2008 r., z racji niewłaściwego
opłacenia tego środka odwoławczego (art. 1302
§ 3 k.p.c.). Należna opłata wynosiła
bowiem 30 zł (art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 20 ust. 1 uk.s.c.), a uiszczono jedynie
kwotę 8 zł.
W zażaleniu wnioskodawczyni domagała się uchylenia tego postanowienia,
powołując się na naruszenie art. 99 u.k.s.c., twierdziła bowiem, iż nie miała obowiązku
uiszczenia opłaty sądowej od zażalenia, które uważała za „oczywiście uzasadnione”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Art. 99 u.k.s.c. stanowi, że nie pobiera się opłaty, a uiszczoną opłatę zwraca się
jeżeli zażalenie na postanowienie sądu o odrzuceniu środka odwoławczego sąd uzna za
2
oczywiście uzasadnione. Decyzja w tym przedmiocie należy jednak wyłącznie do sądu,
co oznacza, że strona nigdy nie nabywa uprawnienia do „samozwolnienia” od należnej
opłaty, lecz zawsze obowiązana jest ją uiścić i może tylko liczyć na późniejszy jej zwrot
(zob. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2006 r., V CZ 70/06, niepubl.
oraz z dnia 11 stycznia 2007 r., II CZ 114/06, niepubl.). Przedstawione przez skarżącą
stanowisko jest zatem błędne.
Skoro opłata od zwolnienia nie została uiszczona przez profesjonalnego
pełnomocnika we wskazanej ustawą wysokości (30 zł), Sąd Okręgowy zasadnie
zastosował rygor przewidziany w art. 1302
§ 3 k.p.c. Należało w konsekwencji oddalić
zażalenie (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku Spółdzielni Mieszkaniowej w C.
o wpis do rejestru,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 grudnia 2008 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w
C. z dnia 13 października 2008 r., sygn. akt V Ga (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w C. odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawczyni, jako
niedopuszczalną. Wnioskodawczyni złożyła zażalenie, które zostało odrzucone
postanowieniem tego Sądu z dnia 13 października 2008 r., z racji niewłaściwego
opłacenia tego środka odwoławczego (art. 1302
§ 3 k.p.c.). Należna opłata wynosiła
bowiem 30 zł (art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 20 ust. 1 uk.s.c.), a uiszczono jedynie
kwotę 8 zł.
W zażaleniu wnioskodawczyni domagała się uchylenia tego postanowienia,
powołując się na naruszenie art. 99 u.k.s.c., twierdziła bowiem, iż nie miała obowiązku
uiszczenia opłaty sądowej od zażalenia, które uważała za „oczywiście uzasadnione”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Art. 99 u.k.s.c. stanowi, że nie pobiera się opłaty, a uiszczoną opłatę zwraca się
jeżeli zażalenie na postanowienie sądu o odrzuceniu środka odwoławczego sąd uzna za
2
oczywiście uzasadnione. Decyzja w tym przedmiocie należy jednak wyłącznie do sądu,
co oznacza, że strona nigdy nie nabywa uprawnienia do „samozwolnienia” od należnej
opłaty, lecz zawsze obowiązana jest ją uiścić i może tylko liczyć na późniejszy jej zwrot
(zob. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2006 r., V CZ 70/06, niepubl.
oraz z dnia 11 stycznia 2007 r., II CZ 114/06, niepubl.). Przedstawione przez skarżącą
stanowisko jest zatem błędne.
Skoro opłata od zwolnienia nie została uiszczona przez profesjonalnego
pełnomocnika we wskazanej ustawą wysokości (30 zł), Sąd Okręgowy zasadnie
zastosował rygor przewidziany w art. 1302
§ 3 k.p.c. Należało w konsekwencji oddalić
zażalenie (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).