Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 271/10
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie protestu M. J.
z udziałem Państwowej Komisji Wyborczej, Okręgowej Komisji Wyborczej w […] i
Prokuratora Generalnego
przeciwko ważności wyborów prezydenckich,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 lipca 2010 r.,
postanawia:
wyrazić opinię, że zarzut protestu nie jest zasadny.
Uzasadnienie
M. J., jako uprawniony wyborca, wniósł w ustawowym terminie, na podstawie
art. 129 Konstytucji RP oraz art. 72 i 73 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o
wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, protest wyborczy przeciwko
ważności wyborów z powodu dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom
lub naruszenia przepisów ustawy dotyczących głosowania, ustalenia wyników
głosowania lub wyniku wyborów.
W uzasadnieniu protestu wnoszący protest podniósł, że 31 maja 2010 r.
Prezydent Miasta R. powołała obwodowe komisje wyborcze w celu
przeprowadzenia wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych na
2
dzień 20 czerwca 2010 r. Z dniem powołania osoby wchodzące w skład
obwodowych komisji wyborczych uzyskały status funkcjonariuszy publicznych. W
dniu 7 czerwca 2010 r., podczas pierwszego posiedzenia obwodowych komisji
wyborczych, które odbyło się w Urzędzie Miasta R., członkowie komisji zostali
poinformowani o tym, że powinni zaniechać prowadzenia kampanii wyborczej na
rzecz któregokolwiek z kandydatów. Tymczasem w dniu 29 czerwca 2010 r. ukazał
się na pierwszej stronie jednej z lokalnych gazet […] list podpisany przez M. G. –
członka Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […]. List ten miał charakter agitacji
wyborczej na rzecz jednego z kandydatów na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej. Wnoszący protest wystosował pismo do Prezydenta Miasta R. z
informacją o agitacji prowadzonej przez M. G. W piśmie tym wnoszący protest
zażądał również natychmiastowego odwołania M. G. z funkcji członka Obwodowej
Komisji Wyborczej Nr […]. W dniu 1 lipca 2010 r. otrzymał od pani Prezydent
Miasta R. odpowiedź, że M. G. został wezwany do zaprzestania agitacji. Trudno
jednakże mówić o zaprzestaniu agitacji, skoro tygodnik, w którym umieszczony był
list mający charakter agitacji, ciągle był dostępny w punktach dystrybucji.
Wnoszący protest wystosował w związku z tym 1 lipca 2010 r. do Prezydenta
Miasta R. ponowny wniosek o natychmiastowe odwołanie M. G. z funkcji członka
obwodowej komisji wyborczej. W piśmie tym powołał się na wyjaśnienie
Państwowej Komisji Wyborczej z 9 czerwca 2010 r., w którym wyrażono pogląd, że
udział członka obwodowej komisji wyborczej w kampanii wyborczej na rzecz
któregokolwiek z kandydatów na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej może
być uznany za sprzyjanie jednemu z kandydatów i może tym samym godzić w
opinię obwodowej komisji wyborczej jako bezstronnego organu wyborczego. W
dniu 2 lipca 2010 r. wnoszący protest otrzymał odpowiedź Sekretarza Miasta R., w
którym została podtrzymana poprzednia decyzja pani prezydent. Zdaniem
wnoszącego protest, niewydanie przez panią Prezydent Miasta R. zarządzenia o
odwołaniu członka obwodowej komisji wyborczej, który publicznie wyrażał swoje
poglądy na temat jednego z kandydatów biorących udział w wyborach, godzi
zarówno w bezstronność Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […], jak i organu, który
tę komisję powołał. Wniósł w związku z tym o ponowne sprawdzenie wyników
głosowania w Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […].
3
W odpowiedzi na protest wyborczy, Państwowa Komisja Wyborcza
podniosła, że wnoszący protest sformułował zarzut uczestniczenia członka jednej z
obwodowych komisji wyborczych w R. w kampanii wyborczej kandydata na urząd
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym nie wskazał, jakie przepisy ustawy
z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
działanie to miałoby naruszać. Ustawa ta nie zabrania wprost członkom
obwodowych komisji wyborczych udziału w kampanii wyborczej. Państwowa
Komisja Wyborcza, której stanowisko w tej sprawie powołuje wnoszący protest,
uznaje, że działanie takie nie jest zgodne z przepisami ustawy, ponieważ może
podważyć zaufanie wyborców do organu wyborczego jako zobowiązanego do
bezstronnego przeprowadzenia głosowania w obwodzie i ustalenia jego wyników.
Państwowa Komisja Wyborcza wyraziła opinię, że jeśli nawet uznać, że udział
członka obwodowej komisji wyborczej w kampanii wyborczej narusza przepisy
ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, to wnoszący protest nie
wskazał na jakikolwiek wpływ takiego działania na wynik wyborów; wpływu tego
rodzaju działania na wynik wyborów nie można bowiem w ogóle wykazać. Żądanie
ponownego przeliczenia głosów w obwodzie nie jest poparte żadnymi dowodami
ani nawet zarzutami nieprawidłowego ustalenia wyników głosowania. Państwowa
Komisja Wyborcza wyraziła opinię, że zarzut protestu jest bezzasadny.
Prokurator Generalny, zajmując stanowisko, wniósł o pozostawienie protestu
bez biegu. Podkreślił, że w proteście – poza ogólnym powołaniem się na art. 129
Konstytucji RP oraz art. 72 i 73 ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej –
nie zarzucono żadnego konkretnego naruszenia tej ustawy. Wnoszący protest
zarzucił, że Prezydent Miasta R. zaniechała odwołania członka Obwodowej Komisji
Wyborczej Nr […] M. G., pomimo włączenia się przez niego w kampanię wyborczą
na rzecz jednego z kandydatów do urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej, przez co
wyborcy mogli nabrać wątpliwości co do obiektywizmu i bezstronności tej Komisji. Z
uwagi na to zaniechanie pani Prezydent Miasta R., wnoszący protest zasugerował
konieczność ponownego przeliczenia głosów oddanych podczas głosowania w tej
Komisji w dniu 4 lipca 2010 r. Prokurator Generalny stwierdził, w związku z treścią
protestu, że zmiany i uzupełnienia w składzie obwodowej komisji wyborczej
następują, zgodnie z art. 20a ustawy, w trybie przepisów o jej powołaniu, czyli
4
według rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28
sierpnia 2000 r. w sprawie powoływania obwodowych komisji wyborczych w
wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 72, poz. 847 ze zm.;
zwanego dalej rozporządzeniem). Obligatoryjne odwołanie członków obwodowej
komisji wyborczej następuje w przypadkach przewidzianych w § 11 ust. 1
rozporządzenia, natomiast odwołanie fakultatywne w przypadku opisanym w § 11
ust. 2 rozporządzenia. Sytuacja faktyczna przedstawiona w złożonym proteście
wyborczym nie stanowiła podstawy zarówno do obligatoryjnego, jak i do
fakultatywnego odwołania członka Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […] M. G.
Tym samym podniesiony w proteście zarzut jest bezzasadny, co daje podstawę do
wydania postanowienia na podstawie art. 75 ust. 1 i 1a ustawy o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Okręgowa Komisja Wyborcza Nr […] wniosła o uznanie protestu
wyborczego za bezzasadny. Wyjaśniła, że w następstwie pisma złożonego przez
M. J. Prezydent Miasta R. pismem z 30 czerwca 2010 r. wezwała M. G., członka
Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […], do natychmiastowego zaprzestania
prowadzenia działalności o charakterze agitacji wyborczej i pouczyła go, że w
przypadku dalszego prowadzenia agitacji wyborczej zostanie odwołany ze składu
komisji. W kolejnym piśmie skierowanym do Prezydent Miasta R. (z 1 lipca 2010 r.)
M. J. ponownie domagał się natychmiastowego odwołania M. G. z funkcji członka
Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […], W odpowiedzi na to pismo Sekretarz Miasta
R. poinformował skarżącego, że po 30 czerwca 2010 r. nie stwierdzono, aby M. G.
prowadził agitację wyborczą w prasie lub w innej formie. Z protokołu ponownego
głosowania (z 4 lipca 2010 r.), sporządzonego przez Obwodową Komisję Wyborczą
Nr […] nie wynika, aby przewodniczący tej Komisji wydawał zarządzenia
porządkowe, wzywające któregokolwiek z członków tej Komisji (w tym także M. G.)
do zaprzestania prowadzenia agitacji. Na prace tej Komisji w czasie głosowania
oraz przy ustalaniu wyników głosowania nie zostały wniesione zarzuty przez
członków Komisji.
Okręgowa Komisja Wyborcza w [..] zwróciła uwagę, że przepisy ustawy z 27
września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, odmiennie niż
pozostałe ustawy wchodzące w skład polskiego systemu wyborczego, nie zakazują
5
wprost członkom obwodowych komisji wyborczych w wyborach Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej udziału w kampanii wyborczej. Jednakże w czasie
prowadzenia obowiązkowych szkoleń członków obwodowych komisji wyborczych
członkowie Okręgowej Komisji Wyborczej informowali osoby wchodzące w skład
komisji wyborczych o zakazie prowadzenia agitacji wyborczej, jak również zwracali
uwagę, że udział w kampanii wyborczej może być uznany za sprzyjanie jednemu z
kandydatów i godzić w bezstronność komisji. Skoro M.G. swój udział w kampanii
wyborczej ograniczył do zamieszczenia listu otwartego w miejscowej gazecie i po
dniu 30 czerwca 2010 r. nie prowadził już kampanii na rzecz żadnego z dwóch
kandydatów, to nieodwołanie go przez panią Prezydent Miasta R. nie doprowadziło
do naruszenia przepisów ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
zwłaszcza w stopniu mającym wpływ na wynik wyborów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 129 ust. 2 Konstytucji RP wyborcy przysługuje prawo
zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej na zasadach określonych w ustawie. Ustawa z dnia 27 września
1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (jednolity tekst: Dz.U. z
2010 r. Nr 72, poz. 467, zwana dalej ustawą) stanowi, że przeciwko wyborowi
Prezydenta Rzeczypospolitej może być wniesiony protest z powodu naruszenia
przepisów niniejszej ustawy albo z powodu dopuszczenia się przestępstwa
przeciwko wyborom, jeżeli to naruszenie lub przestępstwo miało wpływ na wynik
wyborów (art. 72 ust. 1 ustawy). Wnoszący protest powinien sformułować w nim
zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty
(art. 73 ust. 3). Przedmiotem zarzutów może być jedynie naruszenie przepisów
ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub dopuszczenie się
przestępstwa przeciwko wyborom, czyli jednego z przestępstw opisanych w
rozdziale XXXI Kodeksu karnego (zatytułowanym „Przestępstwa przeciwko
wyborom i referendum” - art. 248-251 k.k.).
Wnoszący protest nie twierdzi, że w związku z wyborami Prezydenta
Rzeczypospolitej, przeprowadzonymi 20 czerwca i 4 lipca 2010 r., doszło do
6
popełnienia przestępstwa przeciwko wyborom (art.248-251 k.k.). Zarzuca natomiast
prowadzenie agitacji wyborczej (w ramach kampanii wyborczej) przez M. G.,
członka Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […], a także nieodwołanie go, mimo
dwukrotnej interwencji wnoszącego protest, ze składu tej Komisji przez panią
Prezydent Miasta R., co godziło zarówno w bezstronność Obwodowej Komisji
Wyborczej Nr […] jak i organu, który tę Komisję powołał.
W ocenie Sądu Najwyższego zarzuty protestu są bezzasadne.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej,
obwodową komisję wyborczą powołuje wójt (burmistrz, prezydent miasta);
kandydatów do obwodowej komisji wyborczej zgłaszają spośród wyborców danej
gminy pełnomocnicy komitetów wyborczych, które zarejestrowały kandydatów lub
upoważnione przez nich osoby. Z urzędu w skład komisji wchodzi, jako jej członek,
osoba wskazana przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) spośród pracowników
samorządowych gminy lub gminnych jednostek organizacyjnych. Z art. 16 ust. 1
ustawy wynika również, że chociaż obwodową komisję wyborczą powołuje wójt
(burmistrz, prezydent miasta), to dokonuje tego spośród osób zgłoszonych przez
komitety wyborcze, które zarejestrowały kandydatów na urząd Prezydenta
Rzeczypospolitej. Inaczej niż w przypadku okręgowych komisji wyborczych, w skład
których wchodzą wyłącznie sędziowie (art. 15 ustawy), co gwarantuje pełną
bezstronność i neutralność polityczną tych komisji, obwodowe komisje wyborcze są
tworzone w sposób, który można określić „z klucza politycznego”. Ponieważ jednak
w skład obwodowych komisji wchodzą osoby zgłoszone przez pełnomocników
różnych komitetów wyborczych (komitetów, które zgłosiły różnych kandydatów na
urząd Prezydenta Rzeczypospolitej), regulacja dotycząca powołania członków
obwodowej komisji wyborczej powinna gwarantować prawidłowy przebieg
głosowania w obwodzie oraz rzetelne obliczenie głosów oddanych na
poszczególnych kandydatów. Ponadto, pełnomocnicy komitetów wyborczych
mogą zgłosić po jednym mężu zaufania do obwodowych komisji wyborczych (art.
45 ust. 1 ustawy). Mąż zaufania w obwodowej komisji wyborczej ma między innymi
prawo wnieść do protokołu uwagi z wymienieniem konkretnych zarzutów (art. 61
ust. 3 ustawy), a wtedy do protokołu dołącza się wyjaśnienia dotyczące zarzutów
(art. 65 ust. 2 ustawy). Wnoszący protest wyborczy nie twierdzi, że do protokołu
7
głosowania w Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […] zostały wniesione jakiekolwiek
uwagi dotyczące podejrzenia o brak bezstronności M. G., członka tej Komisji. Z
kolei Okręgowa Komisja Wyborcza Nr […] wyjaśniła, że z protokołu ponownego
głosowania z 4 lipca 2010 r., sporządzonego przez Obwodową Komisję Wyborcza
Nr […], nie wynika, aby przewodniczący tej Komisji wydawał zarządzenia
porządkowe, wzywające któregokolwiek z członków tej Komisji (w tym także M. G.)
do zaprzestania prowadzenia agitacji. Na prace tej Komisji w czasie głosowania
oraz przy ustalaniu wyników głosowania nie zostały wniesione zarzuty przez
członków Komisji. Daje to podstawę do stwierdzenia, że w okresie ciszy wyborczej
przed ponownym głosowaniem oraz dniu ponownego głosowania M. G. nie
prowadził agitacji wyborczej, zwłaszcza w lokalu Obwodowej Komisji Wyborczej Nr
[…]. Wniosek ten potwierdza też pismo Sekretarza Miasta R. z 2 lipca 2010 r.,
stanowiące odpowiedź na pismo wnoszącego protest z 1 lipca 2010 r. zawierające
wniosek o natychmiastowe odwołanie M. G. ze składu Obwodowej Komisji
Wyborczej Nr […], w którym poinformowano, że po 30 czerwca 2010 r. (kiedy to
Prezydent Miasta R. wezwała go do natychmiastowego zaprzestania agitacji
wyborczej i pouczyła o sankcjach, jakie grożą w przypadku dalszego prowadzenia
kampanii wyborczej, z odwołaniem ze składu komisji włącznie) nie stwierdzono, aby
M. G. skierował do prasy nowy list zawierający elementy kampanii wyborczej czy
też prowadził agitację wyborczą w innej formie, należało więc uznać, że po 30
czerwca 2010 r. zaprzestał prowadzenia kampanii wyborczej.
Niewątpliwie opublikowanie w lokalnej prasie przez M.G. – już po jego
powołaniu w skład Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […], a nawet po pierwszym
głosowaniu (po pierwszej turze wyborów) a przed głosowaniem ponownym (przed
drugą turą wyborów) - listu otwartego ”do redakcji”, zawierającego wyraźne i
jednoznaczne opowiedzenie się za jednym z kandydatów na urząd Prezydenta
Rzeczypospolitej, można ocenić jako prowadzenie agitacji wyborczej w ramach
kampanii wyborczej, od czego członek obwodowej komisji wyborczej powinien się
powstrzymać (ze względu na konieczność powstrzymania się od wszelkich działań
mogących godzić w opinię obwodowej komisji wyborczej jako bezstronnego organu
wyborczego), choć nie jest to wyraźny obowiązek prawny (o czym w dalszej części
uzasadnienia), a jedynie dobry zwyczaj wynikający z ogólnych zasad prawa
8
wyborczego. Można stwierdzić, że osoba, która została powołana w skład
obwodowej komisji wyborczej (wyrażając na to wcześniej zgodę) powinna
rozważyć, co jest z jej punktu widzenia istotniejsze - czy prowadzenie agitacji za
preferowanym kandydatem na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej (branie
aktywnego udziału w kampanii wyborczej), wówczas powinna zrezygnować z
członkostwa w komisji, zwłaszcza że członkostwo w tej komisji jest całkowicie
dobrowolne, czy też podjęcie się wykonywania obowiązków o charakterze
publicznym w obwodowej komisji wyborczej, wówczas powinna powstrzymać się od
prowadzenia kampanii wyborczej. Należy podkreślić, że w opublikowanym „liście do
redakcji”, stanowiącym niewątpliwą agitację wyborczą, nie zostało ujawnione, że M.
G. jest członkiem Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […] i że za jednym z
kandydatów agituje jako członek tej komisji. Inaczej mówiąc, w „liście do redakcji”
M. G. nie powołał się na swoją funkcję publiczną.
W tych okolicznościach nie można podzielić stanowiska wnoszącego protest,
że niewydanie przez panią Prezydent Miasta R. zarządzenia o natychmiastowym
odwołaniu M. G. ze składu Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […] narusza przepisy
ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Sama ustawa nie reguluje
bezpośrednio kwestii odwołania członka obwodowej komisji wyborczej; stanowi
jedynie (w art. 20a), że zmiany i uzupełnienia w składzie obwodowej komisji
wyborczej następują w trybie przepisów o jej powołaniu, czyli w trybie przepisów
rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28 sierpnia 2000 r.
w sprawie powoływania obwodowych komisji wyborczych w wyborach Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia, członek
obwodowej komisji wyborczej jest odwoływany z jej składu w razie śmierci,
pisemnego zrzeczenia się członkostwa, utraty prawa wybierania lub braku tego
prawa w dniu powołania w skład obwodowej komisji wyborczej. Z kolei według § 11
ust. 2 tego rozporządzenia, członek obwodowej komisji wyborczej może być
odwołany ze składu komisji w razie nieobecności na pierwszym posiedzeniu i
niewyjaśnienia w ciągu dwóch dni przyczyny nieobecności lub niewykonywania
obowiązków członka komisji. Rozporządzenie precyzyjnie opisuje (enumeratywnie
wylicza) w § 11 ust. 1 i 2 wszystkie przypadki obligatoryjnego i fakultatywnego
odwołania członka obwodowej komisji wyborczej. Sytuacja faktyczna opisana we
9
wniesionym proteście odbiegała od sformułowanych w prawie stanowionym
przyczyn odwołania członka komisji i nie mogła stanowić przesłanki obligatoryjnego
albo fakultatywnego odwołania M. G. ze składu Obwodowej Komisji Wyborczej Nr
[…] przez panią Prezydent Miasta R. Nie można zatem przyjąć, że doszło do
naruszenia art. 20a ustawy lub § 11 rozporządzenia.
Okręgowa Komisja Wyborcza zwróciła uwagę, że przepisy ustawy z 27
września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, odmiennie niż
pozostałe ustawy wchodzące w skład polskiego systemu wyborczego, nie zakazują
wprost członkom obwodowych komisji wyborczych w wyborach Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej udziału w kampanii wyborczej. Wszystkie inne - poza
ustawą o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej – ustawy wchodzące w skład
polskiego systemu prawa wyborczego zakazują członkom obwodowych komisji
wyborczych udziału w kampanii wyborczej (w tym agitowania na rzecz któregoś z
kandydatów). Zakazy tego rodzaju zawierają: 1) art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 12
kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do
Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 190, poz. 1360
ze zm.), zgodnie z którym członkowie komisji nie mogą prowadzić kampanii
wyborczej na rzecz poszczególnych kandydatów na posłów lub kandydatów na
senatorów oraz list kandydatów; 2) art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. -
Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219 ze zm.),
zgodnie z którym członkowie komisji nie mogą prowadzić kampanii wyborczej na
rzecz poszczególnych kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz
list kandydatów; 3) art. 19 ust. 8 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja
wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw tekst jednolity: Dz. U z
2003 r. Nr 159, poz. 1547 ze zm.), zgodnie z którym członkowie komisji nie mogą
prowadzić agitacji na rzecz kandydatów na radnych. Podobnej regulacji nie zawiera
ustawa o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej (co niewątpliwie jest jej wadą, a de
lege ferenda można postulować, aby wszystkie ordynacje wyborcze zostały w tym
zakresie ujednolicone). Nie można domniemywać obowiązków publicznoprawnych,
a w obecnym stanie prawnym (de lege lata) można byłoby przyjąć jedynie na
zasadzie analogii systemowej, że również członkowie obwodowych komisji
wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów Prezydenta
10
Rzeczypospolitej powinni powstrzymać się od udziału w kampanii wyborczej przez
cały czas swojego członkostwa w komisji. Nie jest to jednak zakaz ustawowy,
którego złamanie wiązałoby się z odpowiedzialnością członka obwodowej komisji
wyborczej jako funkcjonariusza publicznego, a jedynie dobry zwyczaj prawa
wyborczego, którego dochowanie (lub naruszenie) może być rozważane w
kategoriach etycznych. Skoro w ustawie o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej
nie ma zakazu prowadzenia agitacji wyborczej przez członka obwodowej komisji
wyborczej, a zakazu tego nie można domniemywać, nie można podzielić poglądu
wnoszącego protest, że doszło w tym zakresie do naruszenia przepisów ustawy.
Agitacja wyborcza ze strony M. G. (w postaci „listu do redakcji” lokalnej gazety
radomszczańskiej) niewątpliwie miała miejsce i niewątpliwie nie powinno jej być,
skoro był on w chwili opublikowania tego listu członkiem obwodowej komisji
wyborczej. Obowiązywały go natomiast niewątpliwie ogólne ustawowe zakazy
prowadzenia kampanii wyborczej (np. podczas ciszy wyborczej – art. 76b ust. 2,
art. 76c, w lokalu wyborczym – art. 77 ust. 2, na terenie urzędów, zakładów pracy
lub jednostek wojskowych – art. 78 ust. 1). W proteście wyborczym nie zarzuca się
jednak naruszenia przepisów ustawy o prowadzeniu kampanii wyborczej.
Wniesiony protest w ogóle nie zawiera w żadnym miejscu zarzutu naruszenia
konkretnego przepisu ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej
Z powyższych względów orzeczono jak w postanowieniu na podstawie art.
75 ust. 1 i 1a ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej.