Sygn. akt IV KK 119/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak (przewodniczący)
SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca)
SSN Jarosław Matras
Protokolant Dorota Szczerbiak
w sprawie o wydanie wyroku łącznego
wobec skazanej I. M.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 22 maja 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 listopada 2009 r.
1. uchyla zaskarżony wyrok łączny w części dotyczącej
orzeczenia kary łącznej grzywny (pkt 4) oraz związanego z
tym rozstrzygnięciem zaliczenia (pkt 6) i w tym zakresie
przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w T.,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego
obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
2
I. M. w dniu 28 lipca 2009r. złożyła do Sądu Rejonowego w T. kolejny
wniosek o wydanie wyroku łącznego. Poprzednio, skazania wynikające z 17
wyroków jednostkowych zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego
w K. z dnia 5 lutego 2008r. w sprawie … 941/07.
Po rozpoznaniu wniosku skazanej Sąd Rejonowy w T. wyrokiem łącznym z
dnia 27 listopada 2009r. w sprawie … 456/09 ponownie połączył 17 skazań na
kary pozbawienia wolności, ograniczenia wolności i grzywny i orzekł dwie kary
łączne:
- 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na
okres próby wynoszący 5 lat (pkt 2 i 3),
- grzywny w rozmiarze 120 stawek dziennych ustalając wysokość jednej
stawki na kwotę 10 zł. (pkt 4).
Na mocy art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny
zaliczono skazanej grzywny wykonane w połączonych sprawach, w tym
poprzez odbycie zastępczej kary pozbawienia wolności (pkt 6).
Wyrok łączny uprawomocnił się nie będąc zaskarżony przez żadną ze
stron.
Obecnie kasację od tego orzeczenia, na korzyść skazanej, wywiódł
Prokurator Generalny i podniósł w niej zarzut:
- rażącego i mającego wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa
materialnego, tj. art. 85 k.k., polegającego na nieobjęciu karą łączną
orzeczonej wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w R. z dnia 14 marca
2007r., sygn.. akt … 37/06, kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych
po 10 zł każda, pomimo zaistnienia przesłanek do jej połączenia w węzeł kary
łącznej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasację można uznać za oczywiście zasadną, tak jak tego wymaga art.
535 § 5 k.p.k.
Zasadniczą przyczyną zaistnienia zarzuconego uchybienia było błędne
ustalenie przez Sąd wydający wyrok łączny treści wyroku Sądu Rejonowego w
R. z dnia 14 marca 2007r.zapadłego w sprawie o sygn.. akt .. 37/06. Błąd ten
ma zresztą swoje pierwotne źródło w wadliwym przytoczeniu treści tego
3
orzeczenia zawartym w wyroku łącznym Sądu Rejonowego w K. z dnia 5
lutego 2008 r. Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Rejonowy w T. ów wadliwy
zapis powtórzył nie weryfikując go z oryginałem wyroku Sądu Rejonowego w
R., którym powinien dysponować (jak wynika z protokołu rozprawy z 27
listopada 2009r. akta te ujawniono, a wyrok odczytano).
Tymczasem, jak wynika z treści wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w R.
z dnia 14 marca 2007r. w sprawie … 37/06, I. M. nie została nim skazana na
karę 10 miesięcy ograniczenia wolności (jak przyjął to Sąd Rejonowy w T.),
lecz na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono na
okres próby wynoszący 4 lata oraz na karę 100 stawek dziennych grzywny w
wysokości 10 zł. każda (odpis wyroku k. 132).
Następstwem opisanego wyżej wadliwego ustalenia treści wymienionego
wyroku jednostkowego było nie objęcie wymierzonej nim kary grzywny karą
łączną, pomimo zachodzenia ku temu warunków wymienionych w art. 85 k.k.
W tej sytuacji podniesiony w kasacji zarzut można uznać za zasadny.
Opisane uchybienie miało też oczywisty wpływ na treść zaskarżonego
wyroku łącznego.
Konsekwencją uwzględnienia podniesionego zarzutu było uchylenie
zaskarżonego wyroku łącznego w części dotyczącej orzeczenia kary łącznej
grzywny oraz powiązanego z nim rozstrzygnięcia zawartego w pkt 6 tego
wyroku i w tym zakresie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd wydający wyrok łączny powinien
uczynić to w zgodzie z dyrektywami wynikającymi z art. 85 k.k.
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie.