I CZ 118/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 118/13
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Z. W. i in. , przy uczestnictwie Międzynarodowej Korporacji
Finansowo-Inwestycyjnej […] i in., o wpis hipoteki łącznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 stycznia 2014 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 27 czerwca 2013 r.,
1. odrzuca zażalenie wniesione przez Z. W.,
A. W. i J. W.;
2. uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r. odrzucił
apelację wnioskodawcy R. W., uznając, że skarżący nie zachował terminu do jej
wniesienia. W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawcy zarzucili, że przed
wniesieniem apelacji przez R. W. radca prawny W. L. nie występował w sprawie
jako pełnomocnik R. W., któremu odpis postanowienia Sądu Rejonowego
doręczono w dniu 14 lutego 2013 r. i zachował on termin do wniesienia apelacji.
Wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Bezspornym jest, że apelację od postanowienia Sądu Rejonowego wniósł
jedynie R. W. Pozostali wnioskodawcy […], którzy apelacji nie wnieśli, nie są
zatem uprawnieni do kwestionowania postanowienia Sądu Okręgowego, które
dotyczy środka zaskarżenia wniesionego przez inny podmiot. W tym zakresie
zażalenie było niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu na podstawie art. 370 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 i art. 39821
k.p.c.
Zażalenie wnioskodawcy R. W. było natomiast uzasadnione. Sąd drugiej
instancji odrzucił apelację R. W.
w wyniku stwierdzenia, że została wniesiona w dniu 4 marca 2013 r., a zatem po
terminie, który rozpoczął bieg w dniu 18 stycznia 2013 r., kiedy odpis postanowienia
Sądu Rejonowego został doręczony pełnomocnikowi skarżącego radcy prawnemu
W. L. Sąd Okręgowy wadliwie wskazał zatem datę wniesienia apelacji, którą
skarżący wniósł za pośrednictwem poczty i nadał przesyłkę w dniu 28 lutego 2013 r.
Odrzucając apelację pominął również fakt, że w dniu 14 lutego 2013 r. Sąd
Rejonowy doręczył bezpośrednio R. W. odpis postanowienia z dnia 18 stycznia
2013 r. Z tej czynności Sądu Rejonowego wynika zatem, że nie traktował on radcy
prawnego W. L. jako pełnomocnika R. W. Wskazuje na to także dowód doręczenia
dla radcy prawnego W. L., z którego wynika, że jest on pełnomocnikiem jedynie A.
W., co odpowiadało także treści zarządzenia Sądu o doręczeniu postanowienia.
Sąd Okręgowy nie wyjaśnił zaś z jakich powodów uznał radcę prawnego W. L. za
pełnomocnika także R. W., który apelację wniósł osobiście. Jest wprawdzie
bezsporne, że w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji radca prawny
W. L. złożył pełnomocnictwo podpisane przez różne osoby, w tym R. W., lecz
załączył je do zażalenia wniesionego jedynie przez A. W. Uzyskanie
pełnomocnictwa procesowego nie oznacza zaś, że z tą datą osoba wskazana
w pełnomocnictwie uzyskuje automatycznie status pełnomocnika strony
w postępowaniu sądowym. Zgodnie bowiem z art. 89 § 1 k.p.c. pełnomocnik składa
pełnomocnictwo przy pierwszej czynności procesowej dokonywanej w imieniu
strony. Może być zatem uznany za pełnomocnika strony dopiero po zgłoszeniu
się jako jej pełnomocnik w sprawie. Nie ulega zatem wątpliwości, że radca prawny
W. L. w toku postępowania przed Sądem Rejonowym był pełnomocnikiem A. W.
Złożenie przez pełnomocnika pełnomocnictwa pochodzącego także od innej osoby
3
mogłoby w okolicznościach konkretnej sprawy wskazywać, w sposób dorozumiany,
także na wolę jej zastępstwa przez pełnomocnika. Sąd Okręgowy nie wyjaśnił
jednak czym kierował się przyjmując, odmiennie niż Sąd Rejonowy, że radca
prawny W. L. występował także w charakterze pełnomocnika R. W. Z tego
względu postanowienie odrzucające apelację R. W. podlegało uchyleniu na
podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art.
39815
§ 1 k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Z. W. i in. , przy uczestnictwie Międzynarodowej Korporacji
Finansowo-Inwestycyjnej […] i in., o wpis hipoteki łącznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 stycznia 2014 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 27 czerwca 2013 r.,
1. odrzuca zażalenie wniesione przez Z. W.,
A. W. i J. W.;
2. uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r. odrzucił
apelację wnioskodawcy R. W., uznając, że skarżący nie zachował terminu do jej
wniesienia. W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawcy zarzucili, że przed
wniesieniem apelacji przez R. W. radca prawny W. L. nie występował w sprawie
jako pełnomocnik R. W., któremu odpis postanowienia Sądu Rejonowego
doręczono w dniu 14 lutego 2013 r. i zachował on termin do wniesienia apelacji.
Wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Bezspornym jest, że apelację od postanowienia Sądu Rejonowego wniósł
jedynie R. W. Pozostali wnioskodawcy […], którzy apelacji nie wnieśli, nie są
zatem uprawnieni do kwestionowania postanowienia Sądu Okręgowego, które
dotyczy środka zaskarżenia wniesionego przez inny podmiot. W tym zakresie
zażalenie było niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu na podstawie art. 370 k.p.c.
w zw. z art. 397 § 2 i art. 39821
k.p.c.
Zażalenie wnioskodawcy R. W. było natomiast uzasadnione. Sąd drugiej
instancji odrzucił apelację R. W.
w wyniku stwierdzenia, że została wniesiona w dniu 4 marca 2013 r., a zatem po
terminie, który rozpoczął bieg w dniu 18 stycznia 2013 r., kiedy odpis postanowienia
Sądu Rejonowego został doręczony pełnomocnikowi skarżącego radcy prawnemu
W. L. Sąd Okręgowy wadliwie wskazał zatem datę wniesienia apelacji, którą
skarżący wniósł za pośrednictwem poczty i nadał przesyłkę w dniu 28 lutego 2013 r.
Odrzucając apelację pominął również fakt, że w dniu 14 lutego 2013 r. Sąd
Rejonowy doręczył bezpośrednio R. W. odpis postanowienia z dnia 18 stycznia
2013 r. Z tej czynności Sądu Rejonowego wynika zatem, że nie traktował on radcy
prawnego W. L. jako pełnomocnika R. W. Wskazuje na to także dowód doręczenia
dla radcy prawnego W. L., z którego wynika, że jest on pełnomocnikiem jedynie A.
W., co odpowiadało także treści zarządzenia Sądu o doręczeniu postanowienia.
Sąd Okręgowy nie wyjaśnił zaś z jakich powodów uznał radcę prawnego W. L. za
pełnomocnika także R. W., który apelację wniósł osobiście. Jest wprawdzie
bezsporne, że w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji radca prawny
W. L. złożył pełnomocnictwo podpisane przez różne osoby, w tym R. W., lecz
załączył je do zażalenia wniesionego jedynie przez A. W. Uzyskanie
pełnomocnictwa procesowego nie oznacza zaś, że z tą datą osoba wskazana
w pełnomocnictwie uzyskuje automatycznie status pełnomocnika strony
w postępowaniu sądowym. Zgodnie bowiem z art. 89 § 1 k.p.c. pełnomocnik składa
pełnomocnictwo przy pierwszej czynności procesowej dokonywanej w imieniu
strony. Może być zatem uznany za pełnomocnika strony dopiero po zgłoszeniu
się jako jej pełnomocnik w sprawie. Nie ulega zatem wątpliwości, że radca prawny
W. L. w toku postępowania przed Sądem Rejonowym był pełnomocnikiem A. W.
Złożenie przez pełnomocnika pełnomocnictwa pochodzącego także od innej osoby
3
mogłoby w okolicznościach konkretnej sprawy wskazywać, w sposób dorozumiany,
także na wolę jej zastępstwa przez pełnomocnika. Sąd Okręgowy nie wyjaśnił
jednak czym kierował się przyjmując, odmiennie niż Sąd Rejonowy, że radca
prawny W. L. występował także w charakterze pełnomocnika R. W. Z tego
względu postanowienie odrzucające apelację R. W. podlegało uchyleniu na
podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art.
39815
§ 1 k.p.c.
jw