I CSK 285/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 - art. 411 pkt 1)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 285/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "M." w W.
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 grudnia 2012 r.
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1800,-
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanego miasta W. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
którym, po ponownym rozpoznaniu sprawy zasądzone zostało od pozwanego
186 149,86 złotych z odsetkami na rzecz powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej „M.”
w W., z tytułu zapłacenia o połowę zawyżonej opłaty za użytkowanie wieczyste
nieruchomości posiadanej przez Spółdzielnię. Ustalenia faktyczne i oceny prawne
Sądu pierwszej instancji zostały aprobowane przez Sąd Apelacyjny.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik pozwanego zarzucił zaskarżonemu
wyrokowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 411 pkt 1 k.c. przez jego błędną
wykładnię i niezastosowanie, polegające na nieuznaniu niedołożenia należytej
staranności powódki w ustaleniu nieistnienia zobowiązania będącego podstawą
świadczenia. Skarżący wniósł o uchylenie w całości wyroku Sądu Apelacyjnego
i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez oddalenie powództwa, zastrzegając,
że chodzi o część wyroku zaskarżoną apelacją pozwanego, a także zasądzenie
kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną strona powodowa wniosła o odmówienie
jej przyjęcia do rozpoznania, ewentualnie oddalenie i zasądzenie kosztów
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie mogła zostać przyjęta do rozpoznania, gdyż nie
spełniała przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania skarżący powołał się na
występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.),
formułując je poprzez identyczne pytanie, dotyczące art. 411 pkt 1 k.c., jakie
zostało postawione przez pozwanego na uzasadnienie wniosku wniesionego do
Sądu Najwyższego o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w sprawie o sygn.
I CSK 284/13.
3
Podobnie, jak w powołanej sprawie należy stwierdzić, że wadliwe jest
uzasadnianie wniosku, o którym mowa w art. 3984
§ 2 k.p.c. poprzez pytania
mające bezpośredni związek z podstawami prawnymi zarzutów wobec
zaskarżonego wyroku Sądu drugiej instancji.
Wprawdzie pełnomocnik skarżącego próbuje wykazać rozbieżności
w poglądach odnośnie do wiedzy lub tylko braku staranności w jej posiadaniu,
że świadczenie jest nienależne, na dowód czego przytoczone jest orzecznictwo
Sądu Najwyższego, ale to nie jest ani wystarczające, ani przekonujące. Sąd
Najwyższy zajmował się już podniesionym zagadnieniem prawnym w sposób, jaki
znalazł odbicie w wyroku zaskarżonym skargą w niniejszej sprawie. Sąd
Najwyższy odmawiał też uprzednio przyjęcia skarg kasacyjnych pozwanego
w sprawach, w których korzystne wyroki sądów powszechnych zapadły na rzecz
powodowej Spółdzielni, a w sprawach tych również chodziło o zwrot połowy opłaty
rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości powódki (postanowienia
z dnia 23 maja 2012 r., w sprawie I CSK 648/11 oraz z dnia 10 października 2012 r.
w sprawie I CSK 201/12). W uzasadnieniu postanowienia w sprawie I CSK 201/12
Sąd Najwyższy stwierdził, co przytacza powódka w odpowiedzi na skargę,
że pozwane miasto /…/ W. przyjmując podwójną należną opłatę z tytułu
użytkowania wieczystego i nie chcąc jej zwrócić, naruszyło zasady lojalnego
i uczciwego postępowania względem innych, zwłaszcza jeśli samo wprowadziło
drugiego w błąd i błąd ten wykorzystało dla własnej korzyści.
Skarga kasacyjna jest wyjątkowym środkiem zaskarżenia i służy kontroli
prawnej prawomocnego orzeczenia sądowego. W związku z tym należy przez
przeprowadzenie profesjonalnego wywodu prawniczego przekonać Sąd Najwyższy
o zasadności zajęcia się przedstawionym zagadnieniem prawnym, mając na
uwadze także publiczny charakter postępowania wywołanego skargą kasacyjną.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi nie okazało się w niniejszej sprawie
wystarczające.
Mając powyższe na uwadze, potrzeba rozważenia przedstawionego
zagadnienia prawnego nie została przez stronę skarżącą przekonująco wykazana,
a zatem nie zostały spełnione warunki prawne, o jakich mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1
4
k.p.c. i na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. należało odmówić przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania, rozstrzygając o kosztach postępowania na podstawie
art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "M." w W.
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 grudnia 2012 r.
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1800,-
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanego miasta W. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
którym, po ponownym rozpoznaniu sprawy zasądzone zostało od pozwanego
186 149,86 złotych z odsetkami na rzecz powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej „M.”
w W., z tytułu zapłacenia o połowę zawyżonej opłaty za użytkowanie wieczyste
nieruchomości posiadanej przez Spółdzielnię. Ustalenia faktyczne i oceny prawne
Sądu pierwszej instancji zostały aprobowane przez Sąd Apelacyjny.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik pozwanego zarzucił zaskarżonemu
wyrokowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 411 pkt 1 k.c. przez jego błędną
wykładnię i niezastosowanie, polegające na nieuznaniu niedołożenia należytej
staranności powódki w ustaleniu nieistnienia zobowiązania będącego podstawą
świadczenia. Skarżący wniósł o uchylenie w całości wyroku Sądu Apelacyjnego
i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez oddalenie powództwa, zastrzegając,
że chodzi o część wyroku zaskarżoną apelacją pozwanego, a także zasądzenie
kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną strona powodowa wniosła o odmówienie
jej przyjęcia do rozpoznania, ewentualnie oddalenie i zasądzenie kosztów
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie mogła zostać przyjęta do rozpoznania, gdyż nie
spełniała przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania skarżący powołał się na
występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.),
formułując je poprzez identyczne pytanie, dotyczące art. 411 pkt 1 k.c., jakie
zostało postawione przez pozwanego na uzasadnienie wniosku wniesionego do
Sądu Najwyższego o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w sprawie o sygn.
I CSK 284/13.
3
Podobnie, jak w powołanej sprawie należy stwierdzić, że wadliwe jest
uzasadnianie wniosku, o którym mowa w art. 3984
§ 2 k.p.c. poprzez pytania
mające bezpośredni związek z podstawami prawnymi zarzutów wobec
zaskarżonego wyroku Sądu drugiej instancji.
Wprawdzie pełnomocnik skarżącego próbuje wykazać rozbieżności
w poglądach odnośnie do wiedzy lub tylko braku staranności w jej posiadaniu,
że świadczenie jest nienależne, na dowód czego przytoczone jest orzecznictwo
Sądu Najwyższego, ale to nie jest ani wystarczające, ani przekonujące. Sąd
Najwyższy zajmował się już podniesionym zagadnieniem prawnym w sposób, jaki
znalazł odbicie w wyroku zaskarżonym skargą w niniejszej sprawie. Sąd
Najwyższy odmawiał też uprzednio przyjęcia skarg kasacyjnych pozwanego
w sprawach, w których korzystne wyroki sądów powszechnych zapadły na rzecz
powodowej Spółdzielni, a w sprawach tych również chodziło o zwrot połowy opłaty
rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości powódki (postanowienia
z dnia 23 maja 2012 r., w sprawie I CSK 648/11 oraz z dnia 10 października 2012 r.
w sprawie I CSK 201/12). W uzasadnieniu postanowienia w sprawie I CSK 201/12
Sąd Najwyższy stwierdził, co przytacza powódka w odpowiedzi na skargę,
że pozwane miasto /…/ W. przyjmując podwójną należną opłatę z tytułu
użytkowania wieczystego i nie chcąc jej zwrócić, naruszyło zasady lojalnego
i uczciwego postępowania względem innych, zwłaszcza jeśli samo wprowadziło
drugiego w błąd i błąd ten wykorzystało dla własnej korzyści.
Skarga kasacyjna jest wyjątkowym środkiem zaskarżenia i służy kontroli
prawnej prawomocnego orzeczenia sądowego. W związku z tym należy przez
przeprowadzenie profesjonalnego wywodu prawniczego przekonać Sąd Najwyższy
o zasadności zajęcia się przedstawionym zagadnieniem prawnym, mając na
uwadze także publiczny charakter postępowania wywołanego skargą kasacyjną.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi nie okazało się w niniejszej sprawie
wystarczające.
Mając powyższe na uwadze, potrzeba rozważenia przedstawionego
zagadnienia prawnego nie została przez stronę skarżącą przekonująco wykazana,
a zatem nie zostały spełnione warunki prawne, o jakich mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1
4
k.p.c. i na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. należało odmówić przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania, rozstrzygając o kosztach postępowania na podstawie
art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.