III CZ 7/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV CZ 147/12 I Ns …/93
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 7/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku A. K.
przy uczestnictwie U. T.S, M. T. i W. K.
o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 13 maja 1993 r.
w sprawie o sygn. akt I Ns …/93,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2014 r.,
zażalenia uczestniczki U. T.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 6 września 2013 r.,
oddala zażalenie i pozostawia rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym
postępowanie w sprawie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. Sąd Okręgowy w K., na skutek
apelacji wnioskodawcy, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. uchylił postanowienie Sądu
Rejonowego w O. z dnia 28 czerwca 2012 r. i przekazał sprawę temu Sądowi do
ponownego rozpoznania wskazując, że Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty
sprawy. Sąd Rejonowy oddalił wniosek o zmianę postanowienia z dnia 13 maja
1993 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym W. K. ze względu na upływ
terminu przewidzianego w art. 679 § 1 k.p.c., jednak w ocenie Sądu Okręgowego
podjętej po rozważeniu materiału dowodowego sprawy, stanowisko to nie jest
uzasadnione.
Uczestniczka postępowania U. T. zaskarżyła zażaleniem postanowienie
Sądu Okręgowego w całości. Zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez
zaniechanie przeprowadzenia rzetelnego postępowania dowodowego i
wszechstronnego zbadania materiału dowodowego zebranego w sprawie, a także
przez dowolną ocenę zgromadzonych dowodów; naruszenie art. 328 § 2 k.p.c.
przez niewskazanie przyczyn, z powodu których części dowodów odmówiono
wiarygodności i mocy dowodowej. Wskazała na sprzeczności istotnych ustaleń
Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu oraz zasądzenie kosztów
postępowania.
W odpowiedzi na zażalenie wnioskodawca A. K. podniósł, że zarzuty
uczestniczki są sprzeczne z procesową formą instytucji zażalenia do Sądu
Najwyższego uregulowanego w art. 3941
§ 11
k.p.c., która pozwala jedynie na
badanie, czy Sąd drugiej instancji mógł uchylić zaskarżone postanowienie przy
powołaniu się na przepis art. 386 § 4 k.p.c. Wniósł o oddalenie zażalenia
i zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania
zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zakres kognicji Sądu Najwyższego przy rozpoznawaniu zażalenia
wniesionego na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c. jest ograniczony jedynie do
zbadania istnienie formalnych, procesowych podstaw wydania zaskarżonego
orzeczenia, które określa art. 386 § 2 lub § 4 k.p.c. (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 7 listopada 2012 r. IV CZ 147/12, OSNC 2013 r., nr 3, poz.
41). Tak określony zakres kontroli nie obejmuje oceny zasadności roszczeń ani
merytorycznego badania stanowiska prawnego sądu drugiej instancji, jak również
badania prawidłowości zastosowania przepisów prawa procesowego, które nie
odnoszą się ściśle do wskazanych w art. 386 § 2 i § 4 k.p.c. podstaw
uzasadniających uchylenie orzeczenia sądu pierwszej instancji. Sąd Najwyższy
uwzględnia zażalenie, jeżeli stwierdzi błędne zakwalifikowanie przez sąd
odwoławczy określonej sytuacji procesowej, jako odpowiadającej powołanej w
zaskarżonym wyroku podstawie kasatoryjnej.
W okolicznościach niniejszej sprawy słusznie Sąd Okręgowy przyjął,
że w następstwie bezpodstawnego uznanie przez Sąd Rejonowy istnienia
przesłanki unicestwiającej żądanie w postaci upływu terminu przewidzianego w art.
679 § 1 k.p.c., doszło do oddalenia wniosku mimo nierozpoznania istoty sprawy
w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c.
Nie może odnieść skutku zażalenie uczestniczki, w którym skarżąca
zarzucając naruszenie przepisów postępowania, nie podnosi zarzutu naruszenia
art. 386 § 4 k.p.c. i nie kwestionuje oceny Sądu Okręgowego, odnośnie do
nierozpoznania istoty sprawy przez Sąd pierwszej instancji.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art.
108 § 2 w zw. z art. 39821
k.p.c. orzeczono jak sentencji.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku A. K.
przy uczestnictwie U. T.S, M. T. i W. K.
o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 13 maja 1993 r.
w sprawie o sygn. akt I Ns …/93,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2014 r.,
zażalenia uczestniczki U. T.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 6 września 2013 r.,
oddala zażalenie i pozostawia rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym
postępowanie w sprawie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. Sąd Okręgowy w K., na skutek
apelacji wnioskodawcy, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. uchylił postanowienie Sądu
Rejonowego w O. z dnia 28 czerwca 2012 r. i przekazał sprawę temu Sądowi do
ponownego rozpoznania wskazując, że Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty
sprawy. Sąd Rejonowy oddalił wniosek o zmianę postanowienia z dnia 13 maja
1993 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym W. K. ze względu na upływ
terminu przewidzianego w art. 679 § 1 k.p.c., jednak w ocenie Sądu Okręgowego
podjętej po rozważeniu materiału dowodowego sprawy, stanowisko to nie jest
uzasadnione.
Uczestniczka postępowania U. T. zaskarżyła zażaleniem postanowienie
Sądu Okręgowego w całości. Zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez
zaniechanie przeprowadzenia rzetelnego postępowania dowodowego i
wszechstronnego zbadania materiału dowodowego zebranego w sprawie, a także
przez dowolną ocenę zgromadzonych dowodów; naruszenie art. 328 § 2 k.p.c.
przez niewskazanie przyczyn, z powodu których części dowodów odmówiono
wiarygodności i mocy dowodowej. Wskazała na sprzeczności istotnych ustaleń
Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu oraz zasądzenie kosztów
postępowania.
W odpowiedzi na zażalenie wnioskodawca A. K. podniósł, że zarzuty
uczestniczki są sprzeczne z procesową formą instytucji zażalenia do Sądu
Najwyższego uregulowanego w art. 3941
§ 11
k.p.c., która pozwala jedynie na
badanie, czy Sąd drugiej instancji mógł uchylić zaskarżone postanowienie przy
powołaniu się na przepis art. 386 § 4 k.p.c. Wniósł o oddalenie zażalenia
i zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania
zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Zakres kognicji Sądu Najwyższego przy rozpoznawaniu zażalenia
wniesionego na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c. jest ograniczony jedynie do
zbadania istnienie formalnych, procesowych podstaw wydania zaskarżonego
orzeczenia, które określa art. 386 § 2 lub § 4 k.p.c. (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 7 listopada 2012 r. IV CZ 147/12, OSNC 2013 r., nr 3, poz.
41). Tak określony zakres kontroli nie obejmuje oceny zasadności roszczeń ani
merytorycznego badania stanowiska prawnego sądu drugiej instancji, jak również
badania prawidłowości zastosowania przepisów prawa procesowego, które nie
odnoszą się ściśle do wskazanych w art. 386 § 2 i § 4 k.p.c. podstaw
uzasadniających uchylenie orzeczenia sądu pierwszej instancji. Sąd Najwyższy
uwzględnia zażalenie, jeżeli stwierdzi błędne zakwalifikowanie przez sąd
odwoławczy określonej sytuacji procesowej, jako odpowiadającej powołanej w
zaskarżonym wyroku podstawie kasatoryjnej.
W okolicznościach niniejszej sprawy słusznie Sąd Okręgowy przyjął,
że w następstwie bezpodstawnego uznanie przez Sąd Rejonowy istnienia
przesłanki unicestwiającej żądanie w postaci upływu terminu przewidzianego w art.
679 § 1 k.p.c., doszło do oddalenia wniosku mimo nierozpoznania istoty sprawy
w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c.
Nie może odnieść skutku zażalenie uczestniczki, w którym skarżąca
zarzucając naruszenie przepisów postępowania, nie podnosi zarzutu naruszenia
art. 386 § 4 k.p.c. i nie kwestionuje oceny Sądu Okręgowego, odnośnie do
nierozpoznania istoty sprawy przez Sąd pierwszej instancji.
Z tych względów na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art.
108 § 2 w zw. z art. 39821
k.p.c. orzeczono jak sentencji.
es