I CZ 22/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 22/14
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z wniosku M. D. i in., przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty S. i
in.,
o ustanowienie służebności drogi koniecznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2014 r.,
zażalenia uczestniczki A. P.
na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 13 września 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
W sprawie o ustanowienie służebności drogi koniecznej Sąd drugiej instancji
odrzucił apelację uczestniczki postępowania A. P. na podstawie art. 373 k.p.c.,
2
uznając, że apelacja ta została wniesiona z uchybieniem terminu obliczonego
zgodnie z art. 369 § 1 i § 2 k.p.c.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd ten stwierdził, że wniosek
o sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Sądu I instancji został
złożony przez r. pr. W. S. działającego w imieniu wnioskodawców M. D. i M. W.
(pełnomocnictwo k. 4). Po otrzymaniu w dniu 6 lutego 2012 r. odpisu postanowienia
wraz z uzasadnieniem apelację w imieniu uczestniczki A. P. złożył r. pr. W. S.,
przedkładając dopiero na etapie postępowania apelacyjnego dokument
pełnomocnictwa z datą 10.05.2011 r., udzielonym mu przez A. P.
W tej sytuacji Sąd odwoławczy uznał, że skoro zaskarżone postanowienie
zapadło w dniu 30 grudnia 2011 r., a apelująca nie złożyła skutecznie wniosku
o uzasadnienie tego postanowienia w terminie tygodniowym od ogłoszenia
jego sentencji, to termin do złożenia apelacji upłynął ostatecznie w dniu 20 stycznia
2012 r., zgodnie z art. 369 § 1 i § 2 k.p.c. Apelacja złożona w dniu 20.02.2012 r.
została więc wniesiona po upływie ustawowego terminu, co uzasadniało jej
odrzucenie.
W zażaleniu A. P. zaskarżyła powyższe postanowienie w całości i wniosła o
jego uchylenie w całości.
W uzasadnieniu zażalenia żaląca wywodzi, że ustanowiła w dniu 10 maja
2011 r. swym pełnomocnikiem r. pr. W. S., a późne złożenie dokumentu
pełnomocnictwa nie uzasadnia kwestionowania wiarygodności tego dokumentu.
Zdaniem żalącej, złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia w imieniu
wnioskodawców skutkuje tym, że był on złożony również w imieniu A. P., nawet
jeśli przed Sądem II instancji działała ona samodzielnie i osobiście.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, pomimo trafności zarzutu,
że późne złożenie dokumentu zawierającego wcześniej udzielone pełnomocnictwo,
nie pozbawia udzielonego pełnomocnictwa skuteczności prawnej i nie uzasadnia
określania wskazanej w dokumencie daty jako niewiarygodnej.
3
Jednakże okoliczność, że r. pr. W.S. był także i pełnomocnikiem
procesowym uczestniczki postępowania A. P., niezależnie od reprezentowania
wnioskodawców na mocy udzielonego przez nich pełnomocnictwa (k. 4), nie
oznacza, że pełnomocnik ten wystąpił z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia Sądu I instancji także w imieniu uczestniczki postępowania A. P. Z
wniosku pełnomocnika z dnia 2.01.2012 r. o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia (k. 429 akt) wynika jednoznacznie, że pełnomocnik złożył ten
wniosek jedynie w imieniu reprezentowanych przez siebie wnioskodawców (k. 4), a
nie także i w imieniu uczestniczki postępowania.
Innymi słowy, należycie umocowany do wniesienia apelacji w imieniu A. P. r.
pr. W. S. (k. 504 akt) nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia Sądu Rejonowego także i w imieniu tej uczestniczki postępowania,
ponieważ nie wynika to z treści wniosku odzwierciedlonego dokumentem
zalegającym na k. 429 akt.
W tej sytuacji rację miał Sąd Okręgowy przyjmując, że apelacja uczestniczki
postępowania złożona w dniu 20 lutego 2012 r. od postanowienia z dnia 30 grudnia
2011 r. wniesiona została z uchybieniem ustawowego terminu, obliczonego
z uwzględnieniem art. 369 § 1 § 2 k.p.c., co uzasadniało jej odrzucenie na
podstawie art. 373 k.p.c.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z wniosku M. D. i in., przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty S. i
in.,
o ustanowienie służebności drogi koniecznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2014 r.,
zażalenia uczestniczki A. P.
na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 13 września 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
W sprawie o ustanowienie służebności drogi koniecznej Sąd drugiej instancji
odrzucił apelację uczestniczki postępowania A. P. na podstawie art. 373 k.p.c.,
2
uznając, że apelacja ta została wniesiona z uchybieniem terminu obliczonego
zgodnie z art. 369 § 1 i § 2 k.p.c.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd ten stwierdził, że wniosek
o sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Sądu I instancji został
złożony przez r. pr. W. S. działającego w imieniu wnioskodawców M. D. i M. W.
(pełnomocnictwo k. 4). Po otrzymaniu w dniu 6 lutego 2012 r. odpisu postanowienia
wraz z uzasadnieniem apelację w imieniu uczestniczki A. P. złożył r. pr. W. S.,
przedkładając dopiero na etapie postępowania apelacyjnego dokument
pełnomocnictwa z datą 10.05.2011 r., udzielonym mu przez A. P.
W tej sytuacji Sąd odwoławczy uznał, że skoro zaskarżone postanowienie
zapadło w dniu 30 grudnia 2011 r., a apelująca nie złożyła skutecznie wniosku
o uzasadnienie tego postanowienia w terminie tygodniowym od ogłoszenia
jego sentencji, to termin do złożenia apelacji upłynął ostatecznie w dniu 20 stycznia
2012 r., zgodnie z art. 369 § 1 i § 2 k.p.c. Apelacja złożona w dniu 20.02.2012 r.
została więc wniesiona po upływie ustawowego terminu, co uzasadniało jej
odrzucenie.
W zażaleniu A. P. zaskarżyła powyższe postanowienie w całości i wniosła o
jego uchylenie w całości.
W uzasadnieniu zażalenia żaląca wywodzi, że ustanowiła w dniu 10 maja
2011 r. swym pełnomocnikiem r. pr. W. S., a późne złożenie dokumentu
pełnomocnictwa nie uzasadnia kwestionowania wiarygodności tego dokumentu.
Zdaniem żalącej, złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia w imieniu
wnioskodawców skutkuje tym, że był on złożony również w imieniu A. P., nawet
jeśli przed Sądem II instancji działała ona samodzielnie i osobiście.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, pomimo trafności zarzutu,
że późne złożenie dokumentu zawierającego wcześniej udzielone pełnomocnictwo,
nie pozbawia udzielonego pełnomocnictwa skuteczności prawnej i nie uzasadnia
określania wskazanej w dokumencie daty jako niewiarygodnej.
3
Jednakże okoliczność, że r. pr. W.S. był także i pełnomocnikiem
procesowym uczestniczki postępowania A. P., niezależnie od reprezentowania
wnioskodawców na mocy udzielonego przez nich pełnomocnictwa (k. 4), nie
oznacza, że pełnomocnik ten wystąpił z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia Sądu I instancji także w imieniu uczestniczki postępowania A. P. Z
wniosku pełnomocnika z dnia 2.01.2012 r. o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia (k. 429 akt) wynika jednoznacznie, że pełnomocnik złożył ten
wniosek jedynie w imieniu reprezentowanych przez siebie wnioskodawców (k. 4), a
nie także i w imieniu uczestniczki postępowania.
Innymi słowy, należycie umocowany do wniesienia apelacji w imieniu A. P. r.
pr. W. S. (k. 504 akt) nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia Sądu Rejonowego także i w imieniu tej uczestniczki postępowania,
ponieważ nie wynika to z treści wniosku odzwierciedlonego dokumentem
zalegającym na k. 429 akt.
W tej sytuacji rację miał Sąd Okręgowy przyjmując, że apelacja uczestniczki
postępowania złożona w dniu 20 lutego 2012 r. od postanowienia z dnia 30 grudnia
2011 r. wniesiona została z uchybieniem ustawowego terminu, obliczonego
z uwzględnieniem art. 369 § 1 § 2 k.p.c., co uzasadniało jej odrzucenie na
podstawie art. 373 k.p.c.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.