III KZ 31/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:2 … 1228/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 31/14
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
na posiedzeniu w dniu 10 czerwca 2014 r.
w sprawie R. K.
o wydanie wyroku łącznego
po rozpoznaniu zażalenia skazanego
na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego w G. z dnia 28 lutego
2014 r., o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o sporządzenie i doręczenie
odpisu wyroku z uzasadnieniem,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
postanowił
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem upoważniony sędzia Sądu Okręgowego w G. na
podstawie art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 3 k.p.k. odmówił przyjęcia
wniosku skazanego R. K. o sporządzenie na piśmie i doręczenie odpisu wyroku
Sądu odwoławczego wraz z uzasadnieniem, jako złożonego po upływie terminu
zawitego.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył skazany, który nie formułując
żadnych wniosków odwoławczych przyznał jedynie, że odmówiono mu doręczenia
odpisu wyroku łącznego Sądu Okręgowego w G. z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt
2
… 1228/13, wraz z uzasadnieniem, biorąc pod uwagę datę stempla pocztowego
zamieszczonego na kopercie zawierającej przedmiotowy wniosek. Nadto do
zażalenia, które skierował wprost do Sądu Najwyższego, dołączył pismo
zatytułowane apelacja w którym podniósł zarzuty odnoszące się do wyroku Sądu
odwoławczego. W związku z tym należy wnioskować, że intencją skarżącego było
doprowadzenie do uchylenia zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Z akt sprawy wnika, że skazany R. K. był obecny na rozprawie apelacyjnej w
dniu 18 lutego 2014 r., w sprawie … 1228/13, i został prawidłowo pouczony o
sposobie i terminie złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie odpisu wyroku z
uzasadnieniem (k.7). Nie ujawniono również żadnych przeszkód, które
uniemożliwiłyby terminowe złożenie wniosku. Na takie przeszkody nie powoływał
się sam skarżący. Nie budzą także zastrzeżeń ustalenia faktyczne, na podstawie
których upoważniony sędzia oparł swoje rozstrzygnięcie, albowiem siedmiodniowy
termin zawity do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem
upłynął w dniu 25 lutego 2014 r., skoro stosownie do treści art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k.
jest on liczony od daty ogłoszenia wyroku, zaś skazany zgłosił przedmiotowy
wniosek w dniu 26 lutego 2014 r., a zatem z uchybieniem wskazanego wyżej
terminu zawitego. W swoim zażaleniu skarżący kwestionował przyjęty przez
upoważnionego sędziego sposób liczenia przedmiotowego terminu od daty stempla
pocztowego na kopercie zawierającej pismo procesowe sugerując, że przy
obliczaniu terminu należało uwzględnić datę jego sporządzenia, tj. 24 lutego 2014 r.
(k.278). Wbrew temu stanowisku prawidłowość obliczenia terminu określonego w
art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k. dokonana w tej sprawie nie budzi żadnych zastrzeżeń,
bowiem znajduje oparcie w treści art. 124 k.p.k.. Przepis ten stanowi, że w
przypadku osoby przebywającej na wolności termin jest zachowany, jeżeli przed
jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się
doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej lub w polskim urzędzie
konsularnym. Warunki te nie zostały spełnione. Natomiast data sporządzenia
pisma w analizowanej sytuacji procesowej nie ma żadnego znaczenia.
3
W konsekwencji upoważniony sędzia trafnie odmówił przyjęcia wniosku
skazanego, ponieważ takie postąpienie znajduje oparcie w treści art. 422 § 3 k.p.k.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy zaskarżone
zarządzenie utrzymał w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
na posiedzeniu w dniu 10 czerwca 2014 r.
w sprawie R. K.
o wydanie wyroku łącznego
po rozpoznaniu zażalenia skazanego
na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego w G. z dnia 28 lutego
2014 r., o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o sporządzenie i doręczenie
odpisu wyroku z uzasadnieniem,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
postanowił
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem upoważniony sędzia Sądu Okręgowego w G. na
podstawie art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 3 k.p.k. odmówił przyjęcia
wniosku skazanego R. K. o sporządzenie na piśmie i doręczenie odpisu wyroku
Sądu odwoławczego wraz z uzasadnieniem, jako złożonego po upływie terminu
zawitego.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył skazany, który nie formułując
żadnych wniosków odwoławczych przyznał jedynie, że odmówiono mu doręczenia
odpisu wyroku łącznego Sądu Okręgowego w G. z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt
2
… 1228/13, wraz z uzasadnieniem, biorąc pod uwagę datę stempla pocztowego
zamieszczonego na kopercie zawierającej przedmiotowy wniosek. Nadto do
zażalenia, które skierował wprost do Sądu Najwyższego, dołączył pismo
zatytułowane apelacja w którym podniósł zarzuty odnoszące się do wyroku Sądu
odwoławczego. W związku z tym należy wnioskować, że intencją skarżącego było
doprowadzenie do uchylenia zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Z akt sprawy wnika, że skazany R. K. był obecny na rozprawie apelacyjnej w
dniu 18 lutego 2014 r., w sprawie … 1228/13, i został prawidłowo pouczony o
sposobie i terminie złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie odpisu wyroku z
uzasadnieniem (k.7). Nie ujawniono również żadnych przeszkód, które
uniemożliwiłyby terminowe złożenie wniosku. Na takie przeszkody nie powoływał
się sam skarżący. Nie budzą także zastrzeżeń ustalenia faktyczne, na podstawie
których upoważniony sędzia oparł swoje rozstrzygnięcie, albowiem siedmiodniowy
termin zawity do złożenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem
upłynął w dniu 25 lutego 2014 r., skoro stosownie do treści art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k.
jest on liczony od daty ogłoszenia wyroku, zaś skazany zgłosił przedmiotowy
wniosek w dniu 26 lutego 2014 r., a zatem z uchybieniem wskazanego wyżej
terminu zawitego. W swoim zażaleniu skarżący kwestionował przyjęty przez
upoważnionego sędziego sposób liczenia przedmiotowego terminu od daty stempla
pocztowego na kopercie zawierającej pismo procesowe sugerując, że przy
obliczaniu terminu należało uwzględnić datę jego sporządzenia, tj. 24 lutego 2014 r.
(k.278). Wbrew temu stanowisku prawidłowość obliczenia terminu określonego w
art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k. dokonana w tej sprawie nie budzi żadnych zastrzeżeń,
bowiem znajduje oparcie w treści art. 124 k.p.k.. Przepis ten stanowi, że w
przypadku osoby przebywającej na wolności termin jest zachowany, jeżeli przed
jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się
doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej lub w polskim urzędzie
konsularnym. Warunki te nie zostały spełnione. Natomiast data sporządzenia
pisma w analizowanej sytuacji procesowej nie ma żadnego znaczenia.
3
W konsekwencji upoważniony sędzia trafnie odmówił przyjęcia wniosku
skazanego, ponieważ takie postąpienie znajduje oparcie w treści art. 422 § 3 k.p.k.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy zaskarżone
zarządzenie utrzymał w mocy.