Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 32/14
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon
w sprawie dotyczącej zażalenia R. C.
na postanowienie Prokuratora Rejonowego w G. z dnia
12 listopada 2013 r., o odmowie wszczęcia śledztwa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 10 czerwca 2014 r.
zażalenia pełnomocnika R. C.
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu Rejonowego w G. z
dnia 14 kwietnia 2014 r.
o odmowie przyjęcia kasacji
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 14 kwietnia 2014 r. Przewodniczący
Wydziału II Karnego Sądu Rejonowego, na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art.
518 k.p.k., odmówił przyjęcia kasacji pełnomocnika R. C. radcy prawnego H. S. od
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 6 marca 2014 r. w sprawie o sygn. akt II
Kp 1…/13 – jako niedopuszczalnej z mocy prawa.
Zażalenie na to zarządzenie wniosła pełnomocnik R. C.
2
Nie sformułowała w nim zarzutów, stwierdziła jedynie, że jego podstawą jest
„§ 1 z zastosowaniem alternatywy lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli
mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia”, przy czy skarżąca nie
wyjaśniała znaczenia tego stwierdzenia. W dalszym ciągu uzasadnienia tego
zażalenia zauważyła tylko, że zarówno Prokuratura w G., jak i Sąd Rejonowy w G.
pominęli bardzo ważne dowody, które następnie wskazała.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne i to w stopniu oczywistym. Jego treść w ogóle nie
odnosi się do zarządzenia , które jest jego przedmiotem i przez to nie może też
mieć żadnego znaczenia przy dokonywaniu jego kontroli instancyjnej. Ta bowiem
ogranicza się wyłącznie do sprawdzenia zasadności zaskarżonego zarządzenia w
zakresie jego zgodności z obowiązującymi przepisami karnej ustawy procesowej.
Nie może więc być przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu odwoławczym –
tak jak by najwyraźniej chciała skarżąca – zasadność merytoryczna wydanych w
sprawie przez Prokuratora oraz Sąd Rejonowy orzeczeń, ani też kompletność
przeprowadzonego w niej postępowania dowodowego.
Dokonana zaś w zaznaczonym powyżej zakresie kontrola instancyjna
zaskarżonego zarządzenia dowodzi jego zasadności, spowodowanej zgodnością
tej decyzji z obowiązującymi przepisami kodeksu postępowania karnego. Nie ulega
wszak wątpliwości, iż jeden z tych przepisów, to jest art. 519 k.p.k., przewiduje dla
stron możliwość wniesienia kasacji tylko od prawomocnego wyroku sądu
odwoławczego kończącego postępowanie. Nie może być zatem przedmiotem
kasacji stron postanowienie sądu o utrzymaniu w mocy zaskarżonego przez stronę
postanowienia prokuratora o odmowie wszczęcia śledztwa. Zarówno dlatego, że
orzeczenie to nie ma postaci wyroku , jak i wobec tego, że nie kończy ono
postępowania sądowego, ale postępowanie przygotowawcze (postępowanie przed
sądem było tylko postępowaniem kontrolnym – podjętym incydentalnie w ramach
czynności sądowych w postępowaniu przygotowawczym, które to określają
przepisy rozdziału 38 Kodeksu postępowania karnego).W tej sytuacji, skoro kasacja
- w tym układzie procesowym - nie jest dla stron dopuszczalna, zasadnie – na mocy
przywołanych w podstawie prawnej zaskarżonego zarządzenia przepisów – tym to
zarządzeniem odmówiono jej przyjęcia. Dodać tylko należy, że obecnie
3
Prokuratorowi Generalnemu oraz Rzecznikowi Praw Obywatelskich przysługuje
prawo wniesienia kasacji, w trybie art. 521 k.p.k., także od postanowienia sądu
utrzymującego w mocy postanowienie prokuratora o umorzeniu dochodzenia lub
śledztwa, albo odmowie ich wszczęcia . Mogą bowiem oni wnieść w ogóle kasację
względem każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie, a
więc nie tylko od prawomocnych wyroków sądów odwoławczych kończących
postępowanie, jak to ustawa przewiduje dla stron. Z tego też powodu – w tej
sytuacji – strony mogą zwrócić się do tych organów z wnioskiem, by wnieśli na ich
rzecz – w tym trybie – kasację od takich orzeczeń, które nie są przez nie same
zaskarżalne – w myśl ustawy – tym nadzwyczajnym środkiem odwoławczym. To
czy rzeczywiście te podmioty ją wniosą jest jednak ich suwerenną decyzją,
warunkowaną stwierdzeniem istnieniu ku temu, wskazanych w art. 523 k.p.k.,
podstaw prawnych.
Z tych wszystkich względów – postanowiono jak wyżej.

III KZ 32/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia