III SW 34/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III SW 88/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SW 34/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
w sprawie z protestu wyborczego M. N.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
Pismem z 3 czerwca 2014 r. M. N. złożył protest wyborczy. Wnoszący
protest zarzucił brak weryfikacji kandydatów na posłów do Parlamentu
Europejskiego pod kątem ich zdolności do czynności prawnych.
Państwowa Komisja Wyborcza pismem z 6 czerwca 2014 r. wyraziła opinię,
że protest nie spełnia wymagań określonych w art. 241 § 3 ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112 ze zm.) i w związku z tym
podlega pozostawieniu bez dalszego biegu.
Prokurator Generalny pismem z 11 czerwca 2014 r. wniósł o pozostawienie
protestu bez dalszego biegu.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz. U.
Nr 21, poz. 112 ze zm.) do protestów wyborczych i postępowania w sprawie
stwierdzenia ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 241 do 246 tej ustawy. Art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego
stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz
przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Przedmiotem
zarzutów zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego może być dopuszczenie się
przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu
karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania
lub wyników wyborów lub naruszenie przepisów kodeksu dotyczących głosowania,
ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik
wyborów.
W niniejszej sprawie podniesione przez wnoszącego protest zarzuty nie
mieszczą się we wskazanym zakresie przedmiotowym protestu wyborczego.
Zarzuty protestu nie dotyczą ani dopuszczenia się przestępstwa przeciwko
wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego wpływ na
przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników wyborów, ani
naruszenia przepisów Kodeksu wyborczego dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów. Są
to ogólne zarzuty dotyczące braku weryfikacji kandydatów na posłów do
Parlamentu Europejskiego pod kątem ich zdolności do czynności prawnych,
zwłaszcza weryfikacji i ewidencji osób ubezwłasnowolnionych. Skarżący nie
zarzuca naruszenia przepisów prawa wyborczego lub dopuszczenia się
przestępstwa w konkretnych wypadkach.
Ponadto podnoszona przez wnoszącego protest kwestia jest w pełni
uregulowana. Zgodnie z art. 10 § 2 pkt 3 Kodeksu wyborczego, nie ma prawa
wybierania osoba ubezwłasnowolniona prawomocnym orzeczeniem sądu. Z kolei §
2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2011 r. w
sprawie zawiadamiania gmin o osobach pozbawionych prawa wybierania (Dz. U. z
2011 r. Nr 184, poz. 1091), stanowi że sądy pierwszej instancji, które wydały
3
orzeczenie, przekazują urzędom właściwych gmin zawiadomienia o osobach, które
prawomocnym orzeczeniem sądu zostały (…) ubezwłasnowolnione”. Należy dodać,
że analogiczny protest tego samego skarżącego, przeciwko ważności wyborów do
Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, rozpoznawał już Sąd Najwyższy
postanowieniem z 27 października 2011 r. (III SW 88/11). Argumentację tam
zawartą Sąd Najwyższy w obecnym składzie w pełni podtrzymuje.
Z tych względów na podstawie na podstawie art. 243 § 1 Kodeksu
wyborczego orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
w sprawie z protestu wyborczego M. N.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 czerwca 2014 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
Pismem z 3 czerwca 2014 r. M. N. złożył protest wyborczy. Wnoszący
protest zarzucił brak weryfikacji kandydatów na posłów do Parlamentu
Europejskiego pod kątem ich zdolności do czynności prawnych.
Państwowa Komisja Wyborcza pismem z 6 czerwca 2014 r. wyraziła opinię,
że protest nie spełnia wymagań określonych w art. 241 § 3 ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112 ze zm.) i w związku z tym
podlega pozostawieniu bez dalszego biegu.
Prokurator Generalny pismem z 11 czerwca 2014 r. wniósł o pozostawienie
protestu bez dalszego biegu.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz. U.
Nr 21, poz. 112 ze zm.) do protestów wyborczych i postępowania w sprawie
stwierdzenia ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 241 do 246 tej ustawy. Art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego
stanowi, że wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz
przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Przedmiotem
zarzutów zgodnie z art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego może być dopuszczenie się
przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu
karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania
lub wyników wyborów lub naruszenie przepisów kodeksu dotyczących głosowania,
ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik
wyborów.
W niniejszej sprawie podniesione przez wnoszącego protest zarzuty nie
mieszczą się we wskazanym zakresie przedmiotowym protestu wyborczego.
Zarzuty protestu nie dotyczą ani dopuszczenia się przestępstwa przeciwko
wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego wpływ na
przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników wyborów, ani
naruszenia przepisów Kodeksu wyborczego dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów. Są
to ogólne zarzuty dotyczące braku weryfikacji kandydatów na posłów do
Parlamentu Europejskiego pod kątem ich zdolności do czynności prawnych,
zwłaszcza weryfikacji i ewidencji osób ubezwłasnowolnionych. Skarżący nie
zarzuca naruszenia przepisów prawa wyborczego lub dopuszczenia się
przestępstwa w konkretnych wypadkach.
Ponadto podnoszona przez wnoszącego protest kwestia jest w pełni
uregulowana. Zgodnie z art. 10 § 2 pkt 3 Kodeksu wyborczego, nie ma prawa
wybierania osoba ubezwłasnowolniona prawomocnym orzeczeniem sądu. Z kolei §
2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2011 r. w
sprawie zawiadamiania gmin o osobach pozbawionych prawa wybierania (Dz. U. z
2011 r. Nr 184, poz. 1091), stanowi że sądy pierwszej instancji, które wydały
3
orzeczenie, przekazują urzędom właściwych gmin zawiadomienia o osobach, które
prawomocnym orzeczeniem sądu zostały (…) ubezwłasnowolnione”. Należy dodać,
że analogiczny protest tego samego skarżącego, przeciwko ważności wyborów do
Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, rozpoznawał już Sąd Najwyższy
postanowieniem z 27 października 2011 r. (III SW 88/11). Argumentację tam
zawartą Sąd Najwyższy w obecnym składzie w pełni podtrzymuje.
Z tych względów na podstawie na podstawie art. 243 § 1 Kodeksu
wyborczego orzeczono jak w sentencji.