V CNP 26/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-05-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 26/14
POSTANOWIENIE
Dnia 24 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi T. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
Sądu Rejonowego w W.
z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie z powództwa A. J. i G. J.
przeciwko T.M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 czerwca 2014 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Pozwany T. M. w sprawie z powództwa A. J. i G. J. o zapłatę wniósł skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, powołując się na
art. 4241
§ 2 k.p.c. W części wstępnej skargi wskazał, ze dotyczy ona nakazu
zapłaty z dnia 20 czerwca 2012 r. We wnioskach natomiast domagał się
stwierdzenia niezgodności z prawem orzeczenia o odmowie przywrócenia terminu
do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, ponadto wnosił o uchylenie
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 października 2012 r.
oraz postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 kwietnia 2013 r.
i o przywrócenie pozwanemu terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty.
Już sama niespójność wniosków skargi prowadzi do jej odrzucenia.
Niezależnie od tego należy zwrócić skarżącemu uwagę, że skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem może dotyczyć wyłącznie wyroków, a w szczególnych
wypadkach również nakazów zapłaty, nie jest natomiast dopuszczalna od
postanowienia oddalającego zażalenie na postanowienie o odmowie przywrócenia
terminu do dokonania czynności procesowej. Dochodzenie naprawienia szkody
wyrządzonej takim postanowieniem nie wymaga prejudykatu Sądu Najwyższego.
Wskazać też trzeba, że wniosek o uchylenie postanowień wskazanych wyżej jest
bezprzedmiotowy, bowiem tego rodzaju rozstrzygnięcie nie może być wydane w
postępowaniu, o jakim mowa w art. 4241
i następnych k.p.c. Sposób sformułowania
skargi świadczy o niezrozumieniu tej instytucji procesowej.
Gdyby nawet potraktować skargę jako wniesioną o stwierdzenie
niezgodności z prawem nakazu zapłaty, to również podlega odrzuceniu, bowiem
nie spełnia wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. – jej podstawy nie odnoszą
się do nakazu zapłaty, nie wskazano, z jakimi przepisami prawa nakaz ten jest
niezgodny, brak uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, brak wyjaśnienia kwestii
możliwości zaskarżenia orzeczenia, można się jedynie domyślać, że zarzuty
dotyczące odmowy przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu
zapłaty mają uzasadnić występowanie wyjątkowego wypadku, o jakim mowa w art.
4241
§ 2 k.p.c. Nie jest to jednak podstawa do uznania, że nadzwyczajny
3
i sformalizowany środek prawny, jakim jest skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku, został sporządzony prawidłowo.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 4248
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi T. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
Sądu Rejonowego w W.
z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie z powództwa A. J. i G. J.
przeciwko T.M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 czerwca 2014 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Pozwany T. M. w sprawie z powództwa A. J. i G. J. o zapłatę wniósł skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, powołując się na
art. 4241
§ 2 k.p.c. W części wstępnej skargi wskazał, ze dotyczy ona nakazu
zapłaty z dnia 20 czerwca 2012 r. We wnioskach natomiast domagał się
stwierdzenia niezgodności z prawem orzeczenia o odmowie przywrócenia terminu
do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, ponadto wnosił o uchylenie
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 października 2012 r.
oraz postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 kwietnia 2013 r.
i o przywrócenie pozwanemu terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty.
Już sama niespójność wniosków skargi prowadzi do jej odrzucenia.
Niezależnie od tego należy zwrócić skarżącemu uwagę, że skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem może dotyczyć wyłącznie wyroków, a w szczególnych
wypadkach również nakazów zapłaty, nie jest natomiast dopuszczalna od
postanowienia oddalającego zażalenie na postanowienie o odmowie przywrócenia
terminu do dokonania czynności procesowej. Dochodzenie naprawienia szkody
wyrządzonej takim postanowieniem nie wymaga prejudykatu Sądu Najwyższego.
Wskazać też trzeba, że wniosek o uchylenie postanowień wskazanych wyżej jest
bezprzedmiotowy, bowiem tego rodzaju rozstrzygnięcie nie może być wydane w
postępowaniu, o jakim mowa w art. 4241
i następnych k.p.c. Sposób sformułowania
skargi świadczy o niezrozumieniu tej instytucji procesowej.
Gdyby nawet potraktować skargę jako wniesioną o stwierdzenie
niezgodności z prawem nakazu zapłaty, to również podlega odrzuceniu, bowiem
nie spełnia wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. – jej podstawy nie odnoszą
się do nakazu zapłaty, nie wskazano, z jakimi przepisami prawa nakaz ten jest
niezgodny, brak uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, brak wyjaśnienia kwestii
możliwości zaskarżenia orzeczenia, można się jedynie domyślać, że zarzuty
dotyczące odmowy przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu
zapłaty mają uzasadnić występowanie wyjątkowego wypadku, o jakim mowa w art.
4241
§ 2 k.p.c. Nie jest to jednak podstawa do uznania, że nadzwyczajny
3
i sformalizowany środek prawny, jakim jest skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku, został sporządzony prawidłowo.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 4248
k.p.c.