Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Watemborska (spr.)

Protokolant: Barbara Foltyn

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko M. J.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego
w Słupsku z dnia 15 marca 2013r., sygn. akt I C 1697/12

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądza od pozwanej M. J. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 51,40 (pięćdziesiąt jeden 40/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 15 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1 zł
( jeden) złoty z ustawowymi odsetkami od 19 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie,

2. oddala apelację w pozostałym zakresie,

3. ustala, iż powód ponosi koszty związane z wniesieniem apelacji.

Sygn. akt IV Ca 281/13

UZASADNIENIE

Rozpoznając złożoną przez powódkę (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 15 marca 2013 roku, przy uwzględnieniu treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżone przez powódkę orzeczenie należało w niewielkim zakresie zmienić, zgadzając się częściowo z argumentacją podniesioną w treści apelacji.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, iż Sąd II instancji w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie daty zakończenia obowiązywania łączącej strony umowy kompleksowej o dostarczanie paliwa gazowego do odbiorcy. Skoro bowiem pismo pozwanej M. J.z dnia (...)2011 roku, zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy zostało skutecznie doręczone powódce w dniu 26 października 2011 roku, to wynikający z umowy (...)-dniowy termin wypowiedzenia rozpoczął bieg w dniu 27 października 2011 roku i upłynął z końcem dnia 25 listopada 2011 roku. Innymi słowy umowa nie obowiązywała już w dniu 26 listopada 2011 roku.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle zgromadzonego przez Sąd I instancji materiału dowodowego możliwe było uwzględnienie powództwa w zakresie opłat stałych wyszczególnionych w fakturze VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2011 roku (k. 31) – opłaty abonamentowej oraz opłaty sieciowej za miesiąc listopad 2011 roku. Ich wysokość jest bowiem niezależna od faktycznego zużycia paliwa gazowego i tym samym niezmienna.

Opłata sieciowa stała za miesiąc listopada 2011 roku została ustalona na kwotę 51,72 zł. Uwzględniając fakt, iż listopad ma 30 dni - opłata ta w przeliczeniu na 1 dzień wynosiła 1,72 zł (51,72 zł : 30). Biorąc pod uwagę, iż strony związane były umową jedynie przez 25 dni listopada 2011 roku, pozwana powinna więc ponieść opłatę stałą w wysokości 43 zł (1,72 zł x 25).

Analogiczna sytuacja zachodziła w odniesieniu do opłaty abonamentowej, ustalonej na kwotę 10,09 zł – w przeliczeniu na 1 dzień 0,336 zł. Pozwana powinna ją zapłacić za 25 dni listopada 2011 roku, tj. w wysokości 8,40 zł (0,336 zł x 25). Łącznie więc pozwana powinna wypłacić powódce kwotę 51,40 zł, tytułem opłaty stałej abonamentowej i opłaty stałej sieciowej za okres od 1 do 25 listopada 2011 roku. Przy czym, za datę wymagalności owego roszczenia należało uznać dzień 15 grudnia 2011 roku, tj. pierwszy dzień po upływie terminu zapłaty wynikającego z faktury VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2011 roku.

Sąd Okręgowy uznał ponadto, że pozwana powinna zapłacić powódce wynikającą z faktury VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2011 roku kwotę 1 zł. Bezsprzecznie wymieniona należność stanowi skapitalizowane świadczenie odsetkowe, z tytułu opóźnienia w zapłacie należności z łączącej strony umowy kompleksowej o dostarczanie paliwa gazowego. Jej wysokość była znana już w chwili rozpoznawania sprawy przez Sąd Rejonowy i powinna zostać uwzględniona już na tym etapie postępowania. W zakresie żądania odsetek od wymienionej, należało przychylić się do stanowiska strony pozwanej (k. 137) – i uwzględnić je od daty wniesienia pozwu.

Sąd II instancji natomiast w pełni podzielił stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie niemożności zweryfikowania wysokości pozostałych roszczeń zgłoszonych przez powódkę w pozwie wniesionym w trybie postępowania uproszczonego. W realiach rozpoznawanej sprawy niemożliwe było bowiem zastosowanie art. 505 ⁶ § 3 k.p.c., zgodnie z którym sąd, jeśli uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. W tym miejscu należy wyjaśnić, iż pełnomocnik powódki na rozprawie bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku, stwierdził jednoznacznie, że nie ma możliwości ustalenia, jaka ilość gazu została przez pozwaną zużyta w czasie obowiązywania umowy, a jaka po upływie okresu jej wypowiedzenia. Sąd I instancji był związany tym stanowiskiem i nie miał obowiązku podejmować z urzędu czynności w tym zakresie, zwłaszcza jeśli sama strona wykluczyła możliwość takiego ustalenia.

Gdyby jednak powódka podjęła wówczas inicjatywę dowodową i przedstawiła materiał porównawczy, w oparciu o który możliwe byłoby przeprowadzenie analizy zużycia przez pozwaną gazu w porównywalnym okresie, to nie jest wykluczone, iż zaistniałyby przesłanki umożliwiające zastosowanie art. 505 ⁶ § 3 k.p.c.

Zmiana stanowiska powódki w omawianym zakresie już w toku postępowania apelacyjnego jest w ocenie Sądu Okręgowego dalece spóźniona i przy tym nie została poparta żadnymi dowodami.

Z uwagi na powyższe Sąd II instancji na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok zasądzając od pozwanej na rzecz powódki kwotę 51,40 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności roszczenia wniesienia pozwu, tj. od dnia 19 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, tj. 19 kwietnia 2012 roku, oddalając jednocześnie powództwo w pozostałym zakresie (punkt 1 sentencji).

Mając powyższe na uwadze apelację należało oddalić w pozostałym zakresie na podstawie art. 385 k.p.c. (punkt 2 sentencji).

O kosztach postępowania Sąd II instancji orzekł w oparciu o art. 100 k.p.c., mając na uwadze fakt, iż powódka wygrała sprawę jedynie w niewielkim zakresie (punkt 3 sentencji).