I PZ 22/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CZ 23/96
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I PZ 22/14
POSTANOWIENIE
Dnia 4 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z powództwa S. J.
przeciwko D. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji w P.
o wynagrodzenie za pracę, odprawę pieniężną, ekwiwalent za pranie odzieży
roboczej i odszkodowanie z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 sierpnia 2014 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Ł.
z dnia 16 kwietnia 2014 r.
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Ł. – Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
postanowieniem z 16 kwietnia 2014 r. odrzucił skargi kasacyjne powoda S. J. od
wyroku i postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z 27 lutego 2014 r. w sprawach …
22/14 i … 76/14. Sąd uznał obydwie skargi za niedopuszczalne, między innymi ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą niż dziesięć tysięcy złotych (art.
3982
§ 1 k.p.c.) oraz niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego (art. 871
k.p.c.).
Od powyższego postanowienia o odrzuceniu skarg kasacyjnych powód
wniósł osobiście sporządzone zażalenie, domagając się „unieważnienia” tego
postanowienia i nadania właściwego biegu jego skargom kasacyjnym.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przymus
adwokacki ustanowiony w art. 871
k.p.c. obejmuje wszelkie postępowania, które
przynależą do właściwości Sądu Najwyższego, dotyczy więc także zażalenia
wnoszonego do Sądu Najwyższego (art. 3941
k.p.c.). Zażalenie wniesione
osobiście przez powoda bez zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego
podlegało zatem odrzuceniu wobec braku zdolności postulacyjnej strony.
Niezastosowanie się do wymogu przymusu adwokackiego i wniesienie zażalenia
objętego przymusem przez stronę osobiście jest brakiem formalnym nieusuwalnym,
którego nie można sanować w trybie art. 130 § 1 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu
Najwyższego z 14 stycznia 1997 r., I CZ 23/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 77).
Wniesione do Sądu Najwyższego zażalenie sporządzone przez powoda podlegało
odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Niezależnie od odrzucenia zażalenia wniesionego przez powoda osobiście
wypada wspomnieć, że strona, która nie ma zdolności postulacyjnej (art. 871
k.p.c.),
może złożyć wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego z
urzędu w celu wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia na postanowienie sądu
drugiej instancji (art. 117 k.p.c.). Wniosek taki należy skierować do sądu drugiej
instancji, który nada mu właściwy bieg.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z powództwa S. J.
przeciwko D. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji w P.
o wynagrodzenie za pracę, odprawę pieniężną, ekwiwalent za pranie odzieży
roboczej i odszkodowanie z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 sierpnia 2014 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Ł.
z dnia 16 kwietnia 2014 r.
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Ł. – Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
postanowieniem z 16 kwietnia 2014 r. odrzucił skargi kasacyjne powoda S. J. od
wyroku i postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z 27 lutego 2014 r. w sprawach …
22/14 i … 76/14. Sąd uznał obydwie skargi za niedopuszczalne, między innymi ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą niż dziesięć tysięcy złotych (art.
3982
§ 1 k.p.c.) oraz niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego (art. 871
k.p.c.).
Od powyższego postanowienia o odrzuceniu skarg kasacyjnych powód
wniósł osobiście sporządzone zażalenie, domagając się „unieważnienia” tego
postanowienia i nadania właściwego biegu jego skargom kasacyjnym.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przymus
adwokacki ustanowiony w art. 871
k.p.c. obejmuje wszelkie postępowania, które
przynależą do właściwości Sądu Najwyższego, dotyczy więc także zażalenia
wnoszonego do Sądu Najwyższego (art. 3941
k.p.c.). Zażalenie wniesione
osobiście przez powoda bez zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego
podlegało zatem odrzuceniu wobec braku zdolności postulacyjnej strony.
Niezastosowanie się do wymogu przymusu adwokackiego i wniesienie zażalenia
objętego przymusem przez stronę osobiście jest brakiem formalnym nieusuwalnym,
którego nie można sanować w trybie art. 130 § 1 k.p.c. (zob. postanowienie Sądu
Najwyższego z 14 stycznia 1997 r., I CZ 23/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 77).
Wniesione do Sądu Najwyższego zażalenie sporządzone przez powoda podlegało
odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Niezależnie od odrzucenia zażalenia wniesionego przez powoda osobiście
wypada wspomnieć, że strona, która nie ma zdolności postulacyjnej (art. 871
k.p.c.),
może złożyć wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego z
urzędu w celu wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia na postanowienie sądu
drugiej instancji (art. 117 k.p.c.). Wniosek taki należy skierować do sądu drugiej
instancji, który nada mu właściwy bieg.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.