III SO 6/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-09-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SO 6/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z protestu wyborczego Stowarzyszenia "Równi Wobec Prawa"
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 sierpnia 2014 r.,
zażalenia na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt III SW 15/14,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy postanowieniem z 17 czerwca 2014 r. pozostawił bez
dalszego biegu protest wyborczy Stowarzyszenia „Równi Wobec Prawa” w G., z tej
przyczyny, że stowarzyszenie nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia
protestu wyborczego - art. 82 § 2 i 5 oraz art. 243 § 1 ustawy z 5 stycznia 2011 r.
Kodeks wyborczy.
Stowarzyszenie „Równi Wobec Prawa” w G. wniosło zażalenie na to
postanowienie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest dopuszczalne i dlatego zostało odrzucone.
2
Zażalenie nie jest dopuszczalne, gdyż przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego ani Kodeksu wyborczego nie przewidują możliwości wniesienia
jakiegokolwiek środka odwoławczego od orzeczenia Sądu Najwyższego.
Wyłączenie zaskarżenia orzeczeń Sądu Najwyższego wynika z ustrojowego
usytuowania tego Sądu (art. 175 i art. 183 Konstytucji RP), który nie jest sądem
powszechnym, a więc ani sądem pierwszej, ani sądem drugiej instancji.
Zakres zadań (funkcji) Sądu Najwyższego jest ściśle określony w ustawie z
23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym - art. 1. Przepisy tej ustawy, w
szczególności dotyczące postępowania przed Sądem Najwyższym (art. 57 i
następne), nie pozwalają przyjąć, iżby orzeczenie Sądu Najwyższego podlegało
zaskarżeniu. Wszelka kontrola orzeczeń Sądu Najwyższego musiałaby zostać
wyraźnie określona w ustawie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 29
czerwca 2011 r., III SO 4/11, LEX nr 1095949).
W każdym systemie sądownictwa istnieje najwyższa instancja sądowa, której
orzeczenia nie podlegają dalszemu zaskarżeniu. Tak jest co do orzeczeń -
wyroków i postanowień - Sądu Najwyższego. Stronie nie przysługuje ani zażalenie
(art. 3941
k.p.c.), ani skarga kasacyjna (art. 3981
k.p.c.), ani skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
k.p.c.) -
(postanowienie Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2007 r., I UZ 13/07, LEX nr
898802).
W sprawach wyborczych Sąd Najwyższy nie sprawuje wymiaru
sprawiedliwości w trybie nadzoru nad działalnością sądów powszechnych (art. 183
ust. 1 Konstytucji RP), lecz spełnia inne zadanie określone w ustawie (art. 183 ust.
2 Konstytucji RP).
Postanowienie o pozostawieniu protestu wyborczego wydał Sąd Najwyższy
w szczególnym trybie ustawy z 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy. Ustawa ta nie
zmienia zasady, iż orzeczenia Sądu Najwyższego nie są zaskarżalne.
Niedopuszczalność zaskarżenia dotyczy więc także zażalenia na postanowienie
Sądu Najwyższego o pozostawieniu protestu bez dalszego biegu -
zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2012 r., III SO 17/11, OSNP
2012 nr 23-24, poz. 301, LEX nr 1215450.
3
Sąd Najwyższy dnia 7 sierpnia 2014 r. podjął uchwałę, w której stwierdził
ważność wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych 25 maja
2014 r. (sygn. III SW 68/14). Sąd Najwyższy rozstrzygając o ważności wyborów ma
na uwadze wszystkie protesty wyborcze. Po uchwale o ważności wyborów
postanowienie dotyczące protestu wyborczego, a tym bardziej o pozostawieniu
protestu wyborczego bez rozpoznania nie może być kontrolowane.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z protestu wyborczego Stowarzyszenia "Równi Wobec Prawa"
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 sierpnia 2014 r.,
zażalenia na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt III SW 15/14,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy postanowieniem z 17 czerwca 2014 r. pozostawił bez
dalszego biegu protest wyborczy Stowarzyszenia „Równi Wobec Prawa” w G., z tej
przyczyny, że stowarzyszenie nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia
protestu wyborczego - art. 82 § 2 i 5 oraz art. 243 § 1 ustawy z 5 stycznia 2011 r.
Kodeks wyborczy.
Stowarzyszenie „Równi Wobec Prawa” w G. wniosło zażalenie na to
postanowienie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest dopuszczalne i dlatego zostało odrzucone.
2
Zażalenie nie jest dopuszczalne, gdyż przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego ani Kodeksu wyborczego nie przewidują możliwości wniesienia
jakiegokolwiek środka odwoławczego od orzeczenia Sądu Najwyższego.
Wyłączenie zaskarżenia orzeczeń Sądu Najwyższego wynika z ustrojowego
usytuowania tego Sądu (art. 175 i art. 183 Konstytucji RP), który nie jest sądem
powszechnym, a więc ani sądem pierwszej, ani sądem drugiej instancji.
Zakres zadań (funkcji) Sądu Najwyższego jest ściśle określony w ustawie z
23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym - art. 1. Przepisy tej ustawy, w
szczególności dotyczące postępowania przed Sądem Najwyższym (art. 57 i
następne), nie pozwalają przyjąć, iżby orzeczenie Sądu Najwyższego podlegało
zaskarżeniu. Wszelka kontrola orzeczeń Sądu Najwyższego musiałaby zostać
wyraźnie określona w ustawie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 29
czerwca 2011 r., III SO 4/11, LEX nr 1095949).
W każdym systemie sądownictwa istnieje najwyższa instancja sądowa, której
orzeczenia nie podlegają dalszemu zaskarżeniu. Tak jest co do orzeczeń -
wyroków i postanowień - Sądu Najwyższego. Stronie nie przysługuje ani zażalenie
(art. 3941
k.p.c.), ani skarga kasacyjna (art. 3981
k.p.c.), ani skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
k.p.c.) -
(postanowienie Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2007 r., I UZ 13/07, LEX nr
898802).
W sprawach wyborczych Sąd Najwyższy nie sprawuje wymiaru
sprawiedliwości w trybie nadzoru nad działalnością sądów powszechnych (art. 183
ust. 1 Konstytucji RP), lecz spełnia inne zadanie określone w ustawie (art. 183 ust.
2 Konstytucji RP).
Postanowienie o pozostawieniu protestu wyborczego wydał Sąd Najwyższy
w szczególnym trybie ustawy z 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy. Ustawa ta nie
zmienia zasady, iż orzeczenia Sądu Najwyższego nie są zaskarżalne.
Niedopuszczalność zaskarżenia dotyczy więc także zażalenia na postanowienie
Sądu Najwyższego o pozostawieniu protestu bez dalszego biegu -
zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2012 r., III SO 17/11, OSNP
2012 nr 23-24, poz. 301, LEX nr 1215450.
3
Sąd Najwyższy dnia 7 sierpnia 2014 r. podjął uchwałę, w której stwierdził
ważność wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych 25 maja
2014 r. (sygn. III SW 68/14). Sąd Najwyższy rozstrzygając o ważności wyborów ma
na uwadze wszystkie protesty wyborcze. Po uchwale o ważności wyborów
postanowienie dotyczące protestu wyborczego, a tym bardziej o pozostawieniu
protestu wyborczego bez rozpoznania nie może być kontrolowane.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji.