III SO 4/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SO 4/11
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosków B. W.
o stwierdzenie nieważności uchwał Sądu Najwyższego
z dnia 23 listopada 2005 r., III SW 195/05,
z dnia 3 sierpnia 2010 r., III SW 370/10,
z dnia 26 sierpnia 2009 r., III SW 48/09
i z dnia 29 lipca 2004 r., III SW 35/04
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 czerwca 2011 r.,
odrzuca wnioski.
Uzasadnienie
B. W. w pismach z 7, 12 i 19 kwietnia 2011 r. oraz z 12 i 25 maja 2011 r. wniósł o
stwierdzenie nieważności uchwał Sądu Najwyższego z 23 listopada 2005 r. (III SW
195/05) w sprawie ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
przeprowadzonych 9 i 23 października 2005 r., z 3 sierpnia 2010 r. (III SW 370/10)
w sprawie ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
przeprowadzonych 20 czerwca 2010 r. oraz 4 lipca 2010 r., z 29 lipca 2004 r. (III
2
SW 35/04) w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych
13 czerwca 2004 r., z 26 sierpnia 2009 r. (III SW 48/09) w sprawie wyborów do
Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych 7 czerwca 2009 r. oraz
postanowienia Sądu Najwyższego z 27 lipca 2010 r. (III SW 383/10)
pozostawiającego protest wyborczy bez dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wnioski są niedopuszczalne i dlatego zostały odrzucone.
Uchwały Sądu Najwyższego z 23 listopada 2005 r. (III SW 195/05) i z 3 sierpnia
2010 r. (III SW 370/10) w sprawie ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej są ostateczne i nie podlegają kontroli, a więc wnioskodawca nie może
żądać stwierdzenia ich nieważności.
Konstytucja stanowi, że wyborca ma tylko prawo do protestu wyborczego na
zasadach określonych w ustawie (art. 129 ust. 2).
Zgodnie z ustawą z 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej protest może być wniesiony i rozpoznany przed podjęciem przez Sąd
Najwyższy uchwały w sprawie ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej (art.
72 i następne ustawy oraz art. 129 ust. 1 Konstytucji).
Należy więc dostrzec, że skoro ustawa zasadnicza nie przewiduje innej kontroli
wyborów przez wyborcę, to oznacza to, że uchwała Sądu Najwyższego o ważności
wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej jest ostateczna.
Ustawa o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nie przewiduje również
odwołania od postanowienia Sądu Najwyższego w sprawie protestu wyborczego.
Skoro Sąd Najwyższy rozstrzygając o ważności wyborów ma na uwadze wszystkie
protesty wyborcze to po uchwale o ważności wyborów postanowienie dotyczące
protestu wyborczego nie może być kontrolowane. Niezależnie również od tego, że
od postanowień Sądu Najwyższego nie przysługują środki odwoławcze. Wynika to
z ustrojowej roli tego Sądu. Wszelka więc dalsza kontrola uchwał i postanowień
Sądu Najwyższego musiałaby zostać wyraźnie określona w ustawie. Nawet w
postępowaniu przed sądami powszechnymi każdy środek odwoławczy
(zaskarżenia) ma swą wyraźną podstawę. Z tych przyczyn niedopuszczalny jest
3
wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu Najwyższego z 27 lipca
2010 r. (III SW 383/10) pozostawiającego protest wyborczy bez dalszego biegu.
Nie inna ocena odnosi się do wniosków o stwierdzenie nieważności uchwał Sądu
Najwyższego z 26 sierpnia 2009 r. (III SW 48/09) i z 29 lipca 2004 r. (III SW 35/04)
w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego, gdyż i tu obowiązuje podobne
rozwiązanie jak w wyborach Prezydenta, czyli że uchwała w sprawie tych wyborów,
podjęta przez Sąd Najwyższy po rozpoznaniu protestów wyborczych nie podlega
kontroli i dlatego nie jest dopuszczalny wniosek o stwierdzenie jej nieważności (art.
134 i nast. ustawy z 23 stycznia 2004 r. Ordynacja wyborcza do Parlamentu
Europejskiego).
Z powyższych motywów orzeczono jako w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosków B. W.
o stwierdzenie nieważności uchwał Sądu Najwyższego
z dnia 23 listopada 2005 r., III SW 195/05,
z dnia 3 sierpnia 2010 r., III SW 370/10,
z dnia 26 sierpnia 2009 r., III SW 48/09
i z dnia 29 lipca 2004 r., III SW 35/04
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 czerwca 2011 r.,
odrzuca wnioski.
Uzasadnienie
B. W. w pismach z 7, 12 i 19 kwietnia 2011 r. oraz z 12 i 25 maja 2011 r. wniósł o
stwierdzenie nieważności uchwał Sądu Najwyższego z 23 listopada 2005 r. (III SW
195/05) w sprawie ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
przeprowadzonych 9 i 23 października 2005 r., z 3 sierpnia 2010 r. (III SW 370/10)
w sprawie ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
przeprowadzonych 20 czerwca 2010 r. oraz 4 lipca 2010 r., z 29 lipca 2004 r. (III
2
SW 35/04) w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych
13 czerwca 2004 r., z 26 sierpnia 2009 r. (III SW 48/09) w sprawie wyborów do
Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych 7 czerwca 2009 r. oraz
postanowienia Sądu Najwyższego z 27 lipca 2010 r. (III SW 383/10)
pozostawiającego protest wyborczy bez dalszego biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wnioski są niedopuszczalne i dlatego zostały odrzucone.
Uchwały Sądu Najwyższego z 23 listopada 2005 r. (III SW 195/05) i z 3 sierpnia
2010 r. (III SW 370/10) w sprawie ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej są ostateczne i nie podlegają kontroli, a więc wnioskodawca nie może
żądać stwierdzenia ich nieważności.
Konstytucja stanowi, że wyborca ma tylko prawo do protestu wyborczego na
zasadach określonych w ustawie (art. 129 ust. 2).
Zgodnie z ustawą z 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej protest może być wniesiony i rozpoznany przed podjęciem przez Sąd
Najwyższy uchwały w sprawie ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej (art.
72 i następne ustawy oraz art. 129 ust. 1 Konstytucji).
Należy więc dostrzec, że skoro ustawa zasadnicza nie przewiduje innej kontroli
wyborów przez wyborcę, to oznacza to, że uchwała Sądu Najwyższego o ważności
wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej jest ostateczna.
Ustawa o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nie przewiduje również
odwołania od postanowienia Sądu Najwyższego w sprawie protestu wyborczego.
Skoro Sąd Najwyższy rozstrzygając o ważności wyborów ma na uwadze wszystkie
protesty wyborcze to po uchwale o ważności wyborów postanowienie dotyczące
protestu wyborczego nie może być kontrolowane. Niezależnie również od tego, że
od postanowień Sądu Najwyższego nie przysługują środki odwoławcze. Wynika to
z ustrojowej roli tego Sądu. Wszelka więc dalsza kontrola uchwał i postanowień
Sądu Najwyższego musiałaby zostać wyraźnie określona w ustawie. Nawet w
postępowaniu przed sądami powszechnymi każdy środek odwoławczy
(zaskarżenia) ma swą wyraźną podstawę. Z tych przyczyn niedopuszczalny jest
3
wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia Sądu Najwyższego z 27 lipca
2010 r. (III SW 383/10) pozostawiającego protest wyborczy bez dalszego biegu.
Nie inna ocena odnosi się do wniosków o stwierdzenie nieważności uchwał Sądu
Najwyższego z 26 sierpnia 2009 r. (III SW 48/09) i z 29 lipca 2004 r. (III SW 35/04)
w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego, gdyż i tu obowiązuje podobne
rozwiązanie jak w wyborach Prezydenta, czyli że uchwała w sprawie tych wyborów,
podjęta przez Sąd Najwyższy po rozpoznaniu protestów wyborczych nie podlega
kontroli i dlatego nie jest dopuszczalny wniosek o stwierdzenie jej nieważności (art.
134 i nast. ustawy z 23 stycznia 2004 r. Ordynacja wyborcza do Parlamentu
Europejskiego).
Z powyższych motywów orzeczono jako w sentencji.