Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 39/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSA Barbara Trębska
w sprawie z wniosku M. S.
przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Dyrektora Izby Skarbowej w P.,
Starosty Powiatu P., Prezydenta Miasta P. oraz A.
J., K. i innych
o zmianę postanowienia w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po J. C.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 25 września 2014 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 5 listopada 2013 r.
oddala zażalenie
UZASADNIENIE
2
Sąd drugiej instancji postanowieniem z dnia 5 listopada 2013 r. umorzył
postpowanie apelacyjne na podstawie art. 182 § 1 zd. 3 k.p.c., w brzmieniu
obowiązującym od dnia 20 marca 2007 r., znajdującym zastosowanie
w postępowaniu apelacyjnym o zmianę postanowienia w przedmiocie stwierdzenia
nabycia spadku na podstawie art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Uznał, że upłynął okres 5 lat od daty postanowienia z dnia 17 października
2008 r., o zawieszeniu postępowania z powodu śmierci uczestniczki postępowania
C. K., co skutkowało umorzeniem postępowania apelacyjnego na mocy wyżej
powołanego przepisu, wobec niewskazania następców prawnych zmarłej
uczestniczki.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawczyni zarzuciła naruszenie art.
4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie k.p.c. (Dz. U. nr 235, poz. 1699) i art.
182 § 1 zd. 3 k.p.c. w wersji pierwotnej przez jej niezastosowanie, twierdząc,
że umorzenie mogłoby nastąpić po 10 latach od wydania postanowienia
o zawieszeniu postępowania wobec konieczności zastosowania art. 182 § 1 zd. 3
k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Dla oceny zasadności zażalenia zasadnicze znaczenie ma art. 4 ust. 1
ustawy nowelizującej, na podstawie której z dniem 20 marca 2007 r. (art. 5 tej
ustawy) zmieniony został art. 182 § 1 k.p.c., będący podstawą wydania
zaskarżonego postanowienia. Zgodnie z art. 4 ustawy nowelizującej k.p.c.
w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się, do czasu
zakończenia postępowania w danej instancji, przepisy dotychczasowe, chyba że
przepisy tej ustawy stanowiły inaczej.
Bezspornym jest, że postępowanie w sprawie wszczęte zostało w 2001 r.,
a więc przed dniem wejścia w życie w dniu 20 marca 2007 r. ustawy nowelizującej.
Powołany art. 4 tej ustawy nakazał stosować m. in. art. 182 § 1 k.p.c.
w dotychczasowym brzmieniu, ale tylko do czasu zakończenia postępowania
w danej instancji. Tymczasem po wejściu w życie 20 marca 2007 r. ustawy
nowelizującej toczyło się postępowanie w danej instancji, tj. postępowanie
3
pierwszoinstancyjne, które zakończyło się postanowieniem Sądu Rejonowego
z dnia 27 września 2007 r. Ta data była więc końcową dla stosowania przepisów
dotychczasowych, w tym także art. 182 § 1 k.p.c. w jego poprzednim brzmieniu.
Po rozpoczęciu postępowania w kolejnej instancji, a więc z chwilą złożenia
apelacji przez wnioskodawczynię, obowiązkiem Sądu odwoławczego było już
stosowanie przepisów k.p.c. w brzmieniu znowelizowanym powołaną ustawą z dnia
16 listopada 2006 r. Zastosowanie więc przez Sąd drugiej instancji art. 182 § 1 zd.
3 k.p.c. w znowelizowanym brzmieniu było zgodne z art. 4 i 5 ustawy nowelizującej
i skutkowało obowiązkiem wydania zaskarżonego postanowienia przez Sąd
odwoławczy.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.

II CZ 39/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia