Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 22/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 2 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
Protokolant Izabela Czapowska
w sprawie z powództwa Syndyka masy upadłości Przedsiębiorstwa "B." Spółki
Akcyjnej w upadłości likwidacyjnej w L.
przeciwko Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "N." z siedzibą w L.
o nakazanie przyjęcia w poczet członków,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej
w dniu 2 października 2014 r.,
skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 4 września 2013 r.,
1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 120
(sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu
kasacyjnym.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w L. wyrokiem z dnia 22 lutego 2013 r. oddalił powództwo
Syndyka masy upadłości Przedsiębiorstwa „B.” S.A. w upadłości likwidacyjnej
skierowane przeciwko Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej „N.” o nakazanie,
na podstawie art. 1718
ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 200 r. o spółdzielniach
mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r., poz. 1222), przyjęcia w poczet
członków, a Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 4 września 2013 r. oddalił apelację
powoda. Rozstrzygnięcie to zapadło po ustaleniu następującego stanu faktycznego
i przedstawionej poniżej ocenie prawnej.
W dniu 27 kwietnia 2004 r. Przedsiębiorstwo „B.” S.A. i Spółdzielnia
Budowlano - Mieszkaniowa „K.” zawarli dwa porozumienia. Pierwsze, nr 1/2004,
zawierało oświadczenia, że strony rozwiązują umowę o roboty budowlane i
zawierają porozumienie w sprawie ostatecznego rozliczenia kwot należnych
Przedsiębiorstwu z tytułu wykonanych robót budowlanych i roszczenia o zwrot
wkładu budowlanego wpłaconego na podstawie umowy z roku 1999. Z
porozumienia również wynikało, że Spółdzielnia uznaje wobec Przedsiębiorstwa
dług z tytułu należności głównej w kwocie 5.983.421, 82 zł i kwota ta wyczerpuje
roszczenia Przedsiębiorstwa z obu wymienionych umów. Spółdzielnia zobowiązała
się zapłacić Przedsiębiorstwu 2,8 mln zł do 30 września 2004 r., co miało
skutkować zwolnieniem jej z reszty długu, a w wypadku niewywiązania się z tego
obowiązku miała uiścić całą dłużną kwotę z odsetkami. W drugim porozumieniu, nr
2/2004 r. Spółdzielnia zobowiązała się w terminie do 14 maja 2004 r. przyjąć
Przedsiębiorstwo w poczet członków Spółdzielni oraz zawrzeć umowy o
ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do ośmiu lokali, z
jednoczesnym zaliczeniem długu w kwocie 5.983.421,82 zł na poczet wkładów
budowlanych oraz wszelkich opat związanych z lokalami (§ 1). Strony również
postanowiły, że umowy o ustanowienie praw do lokali będą zawierały
postanowienia o możliwości odstąpienia od nich przez Spółdzielnię w przypadku
zrealizowania przez Spółdzielnię zobowiązania zapłaty na rzecz Przedsiębiorstwa
kwoty 2,8 mln zł w terminie do 30 września 2004 r. W przypadku uchylania się
przez Spółdzielnię od wykonania zobowiązania określonego w § 1 tego
3
porozumienia traciło moc porozumienie nr 1/2004 w sprawie ostatecznego
rozliczenia.
W dniu 14 maja 2004 r. pomiędzy Spółdzielnią „K.” a Przedsiębiorstwem „B.”
doszło do zawarcia ośmiu umów o ustanowienie spółdzielczych własnościowych
praw do lokali, zgodnie z porozumieniem nr 2/2004 - celem zabezpieczenia
płatności długu określonego w porozumieniu nr 1/2004. Z umów wynikało, że z
chwilą zawarcia danej umowy Przedsiębiorstwo uzyskuje własnościowe prawo do
oznaczonego lokalu, a Spółdzielnia z chwilą podpisania umowy zobowiązuje się
przyjąć go w poczet członków.
W dniu 7 września 2004 r. w sprawie oznaczonej sygn. I C …/04
Przedsiębiorstwo „B.” wystąpiło przeciwko Spółdzielni „K.” z żądaniem przyjęcia w
poczet członków. W stosunku do Spółdzielni „K.” upadłość likwidacyjną ogłoszono
w dniu 14 lutego 2005 r., a w stosunku do Przedsiębiorstwa „B.” – w dniu 27 maja
2005 r. W toku procesu, w dniu 26 maja 2006 r., rada wierzycieli „B.” podjęła
uchwałę, z której wynikało, że wyraża zgodę na zawarcie w sprawie I C …/04
ugody na takich warunkach, że Przedsiębiorstwu zostaną przyznane spółdzielcze
własnościowe prawa do czterech lokali, a syndyk masy upadłości Spółdzielni
przyjmie Przedsiębiorstwo w poczet członków, uzyska pozwolenia na użytkowanie
lokali i zobowiąże się do wykonania prac związanych z uzyskaniem dojścia do tych
lokali. W dniu 19 grudnia 2006 r. syndycy zwarli porozumienie, z którego wynikało,
że „B.” będzie przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do czterech lokali,
co nastąpi po wyrażeniu zgody na zawarcie tego porozumienia przez sędziego
komisarza lub radę wierzycieli i przyjęciu „B.” w poczet członków Spółdzielni „K.”, a
„B.” zostanie przyjęty w poczet członków z chwilą cofnięcia wszelkich pozwów
przeciwko Spółdzielni, po wypełnieniu deklaracji członkowskiej i spełnieniu
pozostałych warunków wymaganych statutem Spółdzielni. W następstwie tego
porozumienia, pozew w sprawie I C …/04 został cofnięty ze zrzeczeniem się
roszczenia, a 30 stycznia 2007 r. sąd umorzył postępowanie w sprawie. Uchwałą
z dnia 16 marca 2007 r. syndyk masy upadłości Spółdzielni „K.” przyjął
Przedsiębiorstwo „B.” w upadłości likwidacyjnej w poczet członków, a 23 marca
2007 r. syndycy powołując się na porozumienie z 19 grudnia 2006 r. zwarli umowę
o ustanowienie spółdzielczych własnościowych praw do lokali. W umowie zostało
4
wskazane, że „B.” został przyjęty w poczet członków „K.” na mocy uchwały z dnia
16 marca 2007 r. i z chwilą zawarcia umowy uzyskuje spółdzielcze własnościowe
prawa do czterech opisanych w umowie lokali.
W dniu 2 kwietnia 2009 r. syndyk masy upadłości Spółdzielni „K.” sprzedał
pozwanej Spółdzielni użytkowanie wieczyste nieruchomości wraz z prawem do
budynków, przy czym w akcie notarialnym obejmującym sprzedaż złożył
oświadczenie, że w budynkach tych są lokale, do których z tytułu spółdzielczych
własnościowych praw do lokali są uprawnione oznaczone osoby, w tym
Przedsiębiorstwo „B.”, do czterech lokali.
Syndyk masy upadłości Przedsiębiorstwa „B.” wystąpił 16 września 2009 r.
do pozwanej o przyjęcie Przedsiębiorstwa w poczet członków powołując się na art.
1718
ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.
Ponieważ pozwana odmówiła wskazując, że członkostwo Przedsiębiorstwa „B.” w
Spółdzielni „K.” nie powstało, wobec podjęcia czynności w tym przedmiocie przez
organ nieuprawniony, doszło do wszczęcia postępowania w sprawie niniejszej.
Sądy, dokonując oceny prawnej niespornego w istocie między stronami
przytoczonego powyżej stanu faktycznego, zgodne były w jego ocenie prawnej,
prowadzącej do oddalenia powództwa i apelacji. Jak wskazał Sąd Apelacyjny,
uwzględnienie powództwa opartego na przepisach art. 1718
ustawy o spółdzielniach
mieszkaniowych i art. 64 k.c. w związku z art. 1047 k.p.c. wymagało wykazania,
że powód był członkiem Spółdzielni Budowlano - Mieszkaniowej „K.” Dowodząc tej
okoliczności powód powoływał się na dwa źródła swego członkostwa, to jest
porozumienie nr 2/2004 z 27 kwietnia 2004 r. i umowy z 14 maja 2004 r. a nadto
uchwałę syndyka z dnia 16 marca 2007 r. Żadne jednak z tych zdarzeń nie
skutkowało powstaniem członkostwa. Czynności dokonane w roku 2004 mogły, w
ocenie Sądu Apelacyjnego, prowadzić co najwyżej do powstania roszczeń
Przedsiębiorstwa o członkostwo w Spółdzielni oraz ustanowienie spółdzielczych
praw do lokali, roszczenia te jednak nigdy nie zostały skutecznie zrealizowane.
Ubiegając się o członkostwo powód miał obowiązek złożyć deklarację członkowską
w formie pisemnej pod rygorem nieważności; forma ta wyłącza możliwość
udowadniania powstania członkostwa per facta conkludentia. Po złożeniu deklaracji
zarząd Spółdzielni miał obowiązek podjąć uchwałę o przyjęciu powoda w poczet
5
członków, przy czym przyjęcie powinno być potwierdzone podpisami dwóch
członków zarządu lub osób upoważnionych przez zarząd, na deklaracji, z podaniem
daty uchwały. Podjęcie uchwały jest czynnością nieodzowną i nie można jej
zastąpić innym zdarzeniem prawnym. Powód nie udowodnił, że takie czynności
miały miejsce przed czynnościami syndyka dokonanymi w roku 2007.
Uwzględniwszy powyższe oraz, że w stanie prawnym obowiązującym do 30 lipca
2007 r. ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mogło
nastąpić wyłącznie na rzecz członka spółdzielni, za nieuprawnione uznał Sąd
stanowisko powoda, że mógł się stać członkiem Spółdzielni „K.” na podstawie
ośmiu umów z dnia 14 maja 2004 r. Do nabycia członkostwa w Spółdzielni nie
doszło również w wyniku uchwały podjętej przez syndyka masy upadłości
Spółdzielni „K.”, syndyk nie był bowiem organem właściwym do podjęcia uchwały w
przedmiocie członkostwa. Kompetencja w tym zakresie przysługiwała zarządowi
Spółdzielni; kompetencja syndyka ograniczona była do zarządu majątkiem
upadłego stanowiącym masę upadłości. W skład masy upadłości wchodzą
zbywalne prawa majątkowe służące zaspokojeniu wierzycieli, członkostwo zaś jest
prawem niemajątkowym, o charakterze osobistym, dlatego nie syndyk ale zarząd
Spółdzielni powinien był zaspokajać roszczenie powoda o członkostwo; uchwała
syndyka z dnia 16 marca 2007 r. była zatem nieważna.
W skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego opartej na podstawie
z art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., powód zarzucił naruszenie art. 144 § 1, art. 173 i art. 75
§ 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.:
Dz.U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm., dalej jako PrUpN), art. 171
ust. 1 ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2003 r., Nr
119, poz.1116, dalej jako u.sp.m.) w związku z art. 134 ustawy prawo spółdzielcze
oraz naruszenie art. 65 k.c.
We wnioskach skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku
i orzeczenia co do istoty sprawy przez nakazanie pozwanej przyjęcia
Przedsiębiorstwa „B.” S.A. w upadłości likwidacyjnej w poczet jej członków
ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
6
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 75 PrUpN, jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację
majątku upadłego, upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania
i rozporządzania mieniem wchodzącym do masy upadłości, a uprawnienia te
i związane z nimi obowiązki przejmuje syndyk (art. 173 PrUN). Kompetencja
syndyka obejmująca zarządzanie, korzystanie i rozporządzanie mieniem upadłego
dotyczy zatem tylko tego mienia, które stanowiąc masę upadłości służy, przez jej
likwidację, zaspokojeniu tych wierzycieli, których wierzytelności zostały
umieszczone na liście. Likwidacja masy upadłości następuje co do zasady przez
sprzedaż: przedsiębiorstwa upadłego, lub jego zorganizowanych części, przez
sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności (art. 311
PrUpN), a więc w sposób, który prowadzi do zebrania środków pieniężnych,
z których następuje zaspokojenie wierzycieli. Powyższe jasno wskazuje,
że kompetencja syndyka przedmiotowo wiąże się ściśle z tym, co ustawa zalicza do
masy upadłości a z punktu widzenia celu, z tym, do czego masa upadłości służy.
Stosunek członkostwa w spółdzielni jest kwalifikowany jako stosunek
cywilnoprawny regulowany przepisami prawa prywatnego oraz postanowieniami
statutu. Do jego nawiązania dochodzi na skutek dwustronnej czynności prawnej,
przy czym oświadczenie woli ze strony spółdzielni, w formie uchwały, złożyć może
ten tylko organ, którego do tej czynności uprawnia statut. Jeżeli podjęć próbę
zdefiniowana samego pojęcia członkostwa, należałoby powiedzieć, że jest
to indywidualna i osobista przewidziana przez prawo więź łącząca spółdzielnię
z członkiem. Biorąc z kolei pod uwagę, że z nawiązanego stosunku członkostwa
wynikają dla członka tak prawa organizacyjne przewidziane w ustawie i statucie jak
i prawa majątkowe, można, wiążąc je w funkcjonalne zestawy, stwierdzić
występowanie w stosunku członkostwa praw podmiotowych bezwzględnych
i względnych, te zaś mogą być majątkowe i niemajątkowe. Jeżeli danej osobie
przysługuje roszczenie o przyjęcie w poczet członków a więc roszczenie
o nawiązanie członkostwa, to roszczenie takie zgodnie jest uznawane
w orzecznictwie za niemajątkowe, osobiste. Nie sposób więc przyjąć, że tak
rozumiany stosunek członkostwa, czy też prawo do członkostwa przynależy do
masy upadłości. Art. 134 ustawy prawo spółdzielcze stanowi, że przepisy
7
o organach spółdzielni stosuje się także podczas postępowania upadłościowego,
jeżeli z przepisów prawa upadłościowego nie wynika inaczej. Oznacza to,
że statutowe organy spółdzielni zachowują kompetencje w zakresie tych czynności,
które nie są czynnościami zarządzania i rozporządzania mieniem upadłej
spółdzielni, są więc one uprawnione do dokonywania, w granicach zachowanej
kompetencji, skutecznych czynności prawnych; w odniesieniu do uchwały
o przyjęcie w poczet członków oznacza to wyłączenie kompetencji syndyka.
Dokonanie czynności prawnej przez podmiot nie mający kompetencji do tego
skutkuje nieważnością tej czynności. Zagadnienie skutków dokonania czynności
prawnej w charakterze organu osoby prawnej bez kompetencji do tego, było
przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w uchwale składu siedmiu sędziów
z dnia 14 września 2007 r. III CZP 31/07 (OSNC 2008/2/14). W uchwale tej
wyrażono pogląd, który Sąd Najwyższy w składzie jak niniejszy podziela, że
sankcją dla działania w imieniu osoby prawnej w charakterze jej organu bez
kompetencji do tego, jest - przy zastosowaniu analogii do art. 103 § 1 i 2 k.c. -
sankcja bezskuteczności zawieszonej. Przy tego rodzaju sankcji czynność prawna
może być potwierdzona w określonym czasie przez właściwy organ tej osoby
prawnej. Brak potwierdzenia skutkuje nieważnością czynności. Jakkolwiek nie
budzi wątpliwości, że syndyk nie ma statusu organu osoby prawnej będącej
w upadłości, to jednak sytuacja w rozpoznawanej sprawie jest porównywalna
z omawianą w powołanej uchwale. Co do potwierdzenia czynności, uwzględnić
należy, że Spółdzielnia „K.” w wyniku zakończenia postępowania upadłościowego
została wykreślona z rejestru spółdzielni. Utrata bytu prawnego przez Spółdzielnię
definitywnie wykluczyła więc możliwość potwierdzenia przez właściwy organ
czynności dokonanej przez syndyka. W tej przeto sytuacji, czynność przyjęcia
powoda w poczet członków, jako dokonana przez "fałszywy organ" Spółdzielni,
wobec braku potwierdzenia (art. 103 § 1 k.c. per analogiam), musi być uznana za
nieważną.
Wywodzenie kompetencji syndyka do podjęcia uchwały w przedmiocie
przyjęcia w poczet członków z nierozerwalnego, jak dowodził skarżący, związania
członkostwa z prawem do lokalu jako prawem majątkowym, co przy przyjęciu
konstrukcji praw związanych czyni członkostwo, zdaniem skarżącego, prawem
8
majątkowym, czy też mieszanym, nie jest trafne. Jakkolwiek istotnie do dnia
31 lipca 2007 r. w obowiązującym porządku prawnym spółdzielcze własnościowe
prawo do lokalu było związane z członkostwem, obowiązujący bowiem do tego dnia
art. 171
u.sp.m. stanowił, że umowa o ustanowienie takiego prawa może być
zawarta z członkiem spółdzielni, to jednak związanie członkostwa z prawem do
lokalu nie przedstawia się analogicznie jak w konstrukcji praw związanych.
Konstrukcja związków praw dość klarownie przedstawia się przy służebności
gruntowej, a także występuje przy odrębnej własności lokalu, gdzie udział
w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z prawem głównym jakim jest
odrębna własność lokalu (art. 3 ustawy o własności lokali) oraz przy użytkowaniu
wieczystym gdzie własność budynków przysługująca użytkownikowi wieczystemu
jest prawem związanym z prawem głównym jakim jest użytkowanie wieczyste
(art. 235 § 2 k.c.). W tej konstrukcji oba prawa są prawami do rzeczy stąd prawa
związane z własnością (użytkowaniem wieczystym) uważa się za części składowe
nieruchomości (art. 50 k.c.), co jedynie wyłącza ich samodzielność w obrocie,
dopóty dopóki to prawne związanie istnieje. W obowiązującym porządku prawnym
konstrukcja związków praw nie przewiduje również, że prawa związane ulęgają
absorpcji, że zanika potrzeba ich dalszej indywidualizacji czy też, że połączenie
jednego prawa z innym wywiera wpływ na strukturę praw związanych.
Poczynając od 15 kwietnia 2004 r. w obrocie nie występował już związek
członkostwa ze spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu, a do 31 lipca
2007 r. związek ten występował tylko na etapie ustanawiania prawa rzeczowego.
Od tej też daty spółdzielnia nie może ustanawiać nowych spółdzielczych
własnościowych praw do lokalu (art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz zmianie niektórych ustaw, Dz.U.
z 2007 r., Nr 125, poz. 873 ze zm.). W zakresie obrotu związek członkostwa
z własnościowym spółdzielczym prawem do lokalu został wyeliminowany w związku
z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 marca 2004 r.
sygn. K 32/03 stwierdzającego utratę mocy obowiązującej przez art. 172
ust. 2
u.sp.m., który wiązał skuteczność zbycia tego prawa z przyjęciem nabywcy
w poczet członków. Nawet jednak ten związek a także utrzymywana do 31 lipca
2007 r. więź członkostwa i prawa do lokalu na etapie powstawania prawa
9
rzeczowego, nie usprawiedliwiają wniosku, że przez takie związanie członkostwo
stawało się prawem majątkowym czy też mieszanym, o którym mógł decydować
syndyk. Przeczy temu struktura stosunku członkostwa.
Niezależnie od poglądu o majątkowym charakterze członkostwa, którego, jak
wykazano, nie można podzielić, skarżący w skardze kasacyjnej dowodził, że jeżeli
przyjęcie w poczet członków następuje w związku z ustanowieniem spółdzielczego
własnościowego prawa do lokalu, a więc w celu rozporządzenia majątkiem
spółdzielni to ta okoliczność uzasadnia wniosek o kompetencji w tym zakresie
syndyka. Pozostawienie bowiem zarządowi uprawnienia do przyjmowania w poczet
członków (przyjmowania po to, aby skutecznie ustanowić prawo majątkowe)
oznaczać będzie, że zarząd ma prawo decydować o sposobie likwidacji składników
masy upadłości co w świetle prawa upadłościowego i naprawczego nie jest
dopuszczalne. Zdaniem skarżącego, bez ustanowienia prawa nie było możliwości
jego sprzedaży w ramach likwidacji składników masy upadłości.
Jest to pogląd nietrafny. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest
ograniczonym prawem rzeczowym, prawem na prawie cudzym. Jest zbywalne
i dziedziczne. Przez zbywalność należy rozumieć uprawnienie tego członka,
któremu prawo przysługuje, do rozporządzenia nim. Spółdzielni takie prawo (poza
szczególna sytuacją przewidzianą w art.1710
u.sp.m., bez znaczenia dla sprawy
niniejszej) nie przysługuje. Z chwilą ustanowienia spółdzielczego własnościowego
prawa do lokalu na rzecz oznaczonej osoby – członka spółdzielni, staje się ono
aktywem w majątkiem członka. W odniesieniu do majątku spółdzielni prawo to,
będąc obciążeniem nieruchomości spółdzielczej, powinno być traktowane jako
pasywo. Wynikająca z art. 75 w związku z art. 173 PrUpN kompetencja syndyka do
rozporządzania mieniem należącym do masy upadłości niewątpliwie obejmowała
również uprawnienie (do dnia 31 lipca 2007 r.) do ustanowienia spółdzielczego
własnościowego prawa do lokalu, w pojęciu rozporządzenie składnikami masy
upadłości mieści się bowiem również obciążenie nieruchomości prawem
rzeczowym. Ustanowienie własnościowego prawa do lokalu, a więc obciążenie
masy upadłości (składnika tej masy), jakkolwiek jest czynnością podjętą
„w postępowaniu obejmującym likwidację majątku upadłego” i należy do syndyka,
to jednak nie jest czynnością zmierzająca w sposób przewidziany w art. 311 PrUN
10
do likwidacji masy upadłości; syndyk, w ramach likwidacji składników masy
upadłości, nie mógłby bowiem sprzedać spółdzielczego własnościowego prawa do
lokalu należącego do członka. Sprzedaż natomiast nieruchomości spółdzielczej
obciążonej takim prawem byłaby oczywiście sprzedażą dokonaną w postępowaniu
upadłościowym, co zresztą w okolicznościach sprawy nastąpiło. W świetle
powyższego stanowisko skarżącego, że przez wyrażenie zgody na członkostwo
w spółdzielni zarząd otrzymuje uprawnienia decyzyjne w zakresie likwidacji masy
upadłości, jest nietrafne.
Nie można też zgodzić się ze skarżącym co do naruszenia przez Sąd art. 65
k.c. przez niezastosowanie i przyjęcie, że umowy z 14 maja 2004 r. nie wyrażały
zgodnego zamiaru stron, aby ich mocą dokonać przyjęcia powoda w poczet
członków i następnie ustanowić na jego rzecz spółdzielcze własnościowe prawo do
lokalu. Poddając analizie treść tych umów i towarzyszących im okoliczności, sądy
dokonały ich wykładni z uwzględnieniem wskazań wynikających z powołanego
przepisu. Za trafny poczytać należy wynikły z tych analiz wniosek, że wskazane
umowy mogły stanowić dla powoda źródło roszczenia o przyjęcie w poczet
członków, brak jednak było podstaw do przyjęcia, że zawierały one zarówno
deklarację członkowską powoda wyrażająca ofertę nawiązania stosunku
członkostwa jak i uchwałę zarządu Spółdzielni „K.” w tym przedmiocie.
Z przestawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 39814
k.p.c.), o kosztach postępowania kasacyjnego orzekając na podstawie art. 98 § 1
i 3 w związku z art. 39821
w związku z art. 391 § 1 k.p.c. oraz § 10 ust. 1 pkt 2
w związku z § 5 i § 12 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490).