III KZ 71/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 71/14
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie R. W.
skazanego z art. 217 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału XI Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w L. z dnia 27 sierpnia 2014 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o doręczenie wyroku wraz z
uzasadnieniem
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
R. W. oskarżony został w sprawie z oskarżenia prywatnego o dokonanie
przestępstw z art. 157 § 2 k.k. i z art. 216 § 1 k.k. Wyrokiem Sądu Rejonowego w
P. Oddział Zamiejscowy w R. z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. … 25/13, uznano R.
W. za winnego przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. i odstąpiono od wymierzenia kary.
Tym samym wyrokiem R. W. uznany został za winnego przestępstwa z art. 216 § 1
k.k., zaś na podstawie art. 216 § 3 k.k. sąd także odstąpił od wymierzenia kary. Po
rozpoznaniu apelacji oskarżonego i jego obrońcy wyrok ten utrzymany został w
mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 27 maja 2014 r., sygn. … 259/14,
przy czym sąd odwoławczy uznał obie apelacje za oczywiście bezzasadne. Z
protokołu rozprawy odwoławczej (k. 606 akt) wynika, że R. W. wraz z obrońcą był
2
obecny w trakcie ogłaszania wyroku i został pouczony o terminie do złożenia
wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku na piśmie. W dniu 16 lipca 2014 r. do
Sądu Rejonowego w P. wpłynął wniosek R. W. o wstrzymanie wykonania wyroku w
związku ze złożonym przez niego wnioskiem o uzasadnienie wyroku Sądu
Okręgowego, w którym to wniosku błędnie wskazano sygnaturę sprawy. Wniosku
tego nie uwzględniono.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego,
uznając, że wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem z dnia 3 czerwca
2014 r. (k.631 akt) dotyczył innej sprawy z udziałem oskarżonego i nie można
uznać, aby doszło do pomyłki z jego strony.
W zażaleniu skazany podniósł, że doszło do pomylenia sygnatur spraw, ale
chodziło mu o doręczenie uzasadnienia wyroku wydanego w przedmiotowej
sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. R. W. był obecny w trakcie ogłaszania wyroku w
jego sprawie i został pouczony, w jakim terminie złożyć może wniosek o
sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie mu wyroku wraz z uzasadnieniem.
Co więcej, w tym czasie skazany korzystał nadto z pomocy obrońcy z urzędu. R.
W. dysponował zatem wszelkimi możliwościami złożenia prawidłowego wniosku w
ciągu siedmiodniowego terminu zawitego, przy czym deklarowany błąd ze strony
skazanego w postaci podania we wniosku sygnatury innej sprawy nie może rodzić
konsekwencji dla sądu. Przeciwnie, to strona popełniająca błędy musi liczyć się z
ich konsekwencjami. Ustawodawca dopuszcza wprawdzie w art. 126 k.p.k.
możliwość przywrócenia terminu zawitego, ale uzależnia to od wykazania, że
niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych. Tymczasem,
nawet deklarowane przez skazanego przyczyny były od niego zależne. W tym
stanie rzeczy brak podstaw do uwzględnienia zażalenia.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie R. W.
skazanego z art. 217 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2014 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału XI Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w L. z dnia 27 sierpnia 2014 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku skazanego o doręczenie wyroku wraz z
uzasadnieniem
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
R. W. oskarżony został w sprawie z oskarżenia prywatnego o dokonanie
przestępstw z art. 157 § 2 k.k. i z art. 216 § 1 k.k. Wyrokiem Sądu Rejonowego w
P. Oddział Zamiejscowy w R. z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. … 25/13, uznano R.
W. za winnego przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. i odstąpiono od wymierzenia kary.
Tym samym wyrokiem R. W. uznany został za winnego przestępstwa z art. 216 § 1
k.k., zaś na podstawie art. 216 § 3 k.k. sąd także odstąpił od wymierzenia kary. Po
rozpoznaniu apelacji oskarżonego i jego obrońcy wyrok ten utrzymany został w
mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 27 maja 2014 r., sygn. … 259/14,
przy czym sąd odwoławczy uznał obie apelacje za oczywiście bezzasadne. Z
protokołu rozprawy odwoławczej (k. 606 akt) wynika, że R. W. wraz z obrońcą był
2
obecny w trakcie ogłaszania wyroku i został pouczony o terminie do złożenia
wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku na piśmie. W dniu 16 lipca 2014 r. do
Sądu Rejonowego w P. wpłynął wniosek R. W. o wstrzymanie wykonania wyroku w
związku ze złożonym przez niego wnioskiem o uzasadnienie wyroku Sądu
Okręgowego, w którym to wniosku błędnie wskazano sygnaturę sprawy. Wniosku
tego nie uwzględniono.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego,
uznając, że wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem z dnia 3 czerwca
2014 r. (k.631 akt) dotyczył innej sprawy z udziałem oskarżonego i nie można
uznać, aby doszło do pomyłki z jego strony.
W zażaleniu skazany podniósł, że doszło do pomylenia sygnatur spraw, ale
chodziło mu o doręczenie uzasadnienia wyroku wydanego w przedmiotowej
sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. R. W. był obecny w trakcie ogłaszania wyroku w
jego sprawie i został pouczony, w jakim terminie złożyć może wniosek o
sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie mu wyroku wraz z uzasadnieniem.
Co więcej, w tym czasie skazany korzystał nadto z pomocy obrońcy z urzędu. R.
W. dysponował zatem wszelkimi możliwościami złożenia prawidłowego wniosku w
ciągu siedmiodniowego terminu zawitego, przy czym deklarowany błąd ze strony
skazanego w postaci podania we wniosku sygnatury innej sprawy nie może rodzić
konsekwencji dla sądu. Przeciwnie, to strona popełniająca błędy musi liczyć się z
ich konsekwencjami. Ustawodawca dopuszcza wprawdzie w art. 126 k.p.k.
możliwość przywrócenia terminu zawitego, ale uzależnia to od wykazania, że
niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych. Tymczasem,
nawet deklarowane przez skazanego przyczyny były od niego zależne. W tym
stanie rzeczy brak podstaw do uwzględnienia zażalenia.
3