II KK 52/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-12-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 52/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Wiesław Błuś
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
Protokolant Ewa Oziębła
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie Ł. K.
obwinionego z art. 87 § 1a w zw. z § 1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 29 października 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść obwinionego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Ż.
z dnia 6 grudnia 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w Ż. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Ż. z dnia 6 grudnia
2013 r. Ł. K. został uznany winnym czynu z art. 87 § 1a k.w. i za ten czyn
wymierzono mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności, polegającej na
2
wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne z obowiązkiem
przepracowania 40 godzin w stosunku miesięcznym. Dodatkowo orzeczono wobec
niego zakaz prowadzenia rowerów przez okres 7 miesięcy.
Wyrok powyższy uprawomocnił się w dniu 25 grudnia 2013 roku, bez
wszczynania postępowania odwoławczego.
Od tego wyroku kasację w trybie art. 521 k.p.k., na niekorzyść skazanego
wniósł Prokurator Generalny zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 87 § 1a
k.w., polegające na wymierzeniu Ł. K. na podstawie tego przepisu kary 1 miesiąca
ograniczenia wolności, w sytuacji, gdy wykroczenie to zagrożone jest wyłącznie
karą aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 zł.
Podnosząc powyższy zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w Ż. do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego okazała się zasadna w stopniu
oczywistym.
Wykroczenie z art. 87 § 1a k.w. zagrożone jest karą aresztu albo grzywny
nie niższej niż 50 zł.
Wobec tego nie budzi wątpliwości, że Sąd Rejonowy w Ż. orzekając wobec
Ł. K. karę ograniczenia wolności, dopuścił się rażącego i mającego istotny wpływ
na treść wyroku naruszenia art. 87 § 1a k.w., gdyż na podstawie tego przepisu
wymierzono obwinionemu karę, której orzeczenie nie było możliwe.
Należy przy tym podkreślić, że co prawda w ramach instytucji
nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 39 § 2 k.w. istnieje możliwość orzeczenia
kary łagodniejszego rodzaju, nawet nieprzewidzianej w sankcji za określone
wykroczenie, jednakże w przypadku wykroczenia z art. 87 § 1a k.w. stosowanie
nadzwyczajnego złagodzenia w postaci orzeczenia kary ograniczenia wolności
nie jest możliwe, bowiem nie jest to kara łagodniejszego rodzaju, skoro w ramach
ustawowego zagrożenia, obok kary aresztu, przewidziano także karę grzywny. W
przypadku tak określonych ram ustawowego zagrożenia, „karą łagodniejszego
rodzaju” w rozumieniu art. 39 § 2 k.w. może być wyłącznie nagana.
3
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało orzec, jak w sentencji.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Wiesław Błuś
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
Protokolant Ewa Oziębła
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie Ł. K.
obwinionego z art. 87 § 1a w zw. z § 1 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 29 października 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść obwinionego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Ż.
z dnia 6 grudnia 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w Ż. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Ż. z dnia 6 grudnia
2013 r. Ł. K. został uznany winnym czynu z art. 87 § 1a k.w. i za ten czyn
wymierzono mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności, polegającej na
2
wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne z obowiązkiem
przepracowania 40 godzin w stosunku miesięcznym. Dodatkowo orzeczono wobec
niego zakaz prowadzenia rowerów przez okres 7 miesięcy.
Wyrok powyższy uprawomocnił się w dniu 25 grudnia 2013 roku, bez
wszczynania postępowania odwoławczego.
Od tego wyroku kasację w trybie art. 521 k.p.k., na niekorzyść skazanego
wniósł Prokurator Generalny zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 87 § 1a
k.w., polegające na wymierzeniu Ł. K. na podstawie tego przepisu kary 1 miesiąca
ograniczenia wolności, w sytuacji, gdy wykroczenie to zagrożone jest wyłącznie
karą aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 zł.
Podnosząc powyższy zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w Ż. do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego okazała się zasadna w stopniu
oczywistym.
Wykroczenie z art. 87 § 1a k.w. zagrożone jest karą aresztu albo grzywny
nie niższej niż 50 zł.
Wobec tego nie budzi wątpliwości, że Sąd Rejonowy w Ż. orzekając wobec
Ł. K. karę ograniczenia wolności, dopuścił się rażącego i mającego istotny wpływ
na treść wyroku naruszenia art. 87 § 1a k.w., gdyż na podstawie tego przepisu
wymierzono obwinionemu karę, której orzeczenie nie było możliwe.
Należy przy tym podkreślić, że co prawda w ramach instytucji
nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 39 § 2 k.w. istnieje możliwość orzeczenia
kary łagodniejszego rodzaju, nawet nieprzewidzianej w sankcji za określone
wykroczenie, jednakże w przypadku wykroczenia z art. 87 § 1a k.w. stosowanie
nadzwyczajnego złagodzenia w postaci orzeczenia kary ograniczenia wolności
nie jest możliwe, bowiem nie jest to kara łagodniejszego rodzaju, skoro w ramach
ustawowego zagrożenia, obok kary aresztu, przewidziano także karę grzywny. W
przypadku tak określonych ram ustawowego zagrożenia, „karą łagodniejszego
rodzaju” w rozumieniu art. 39 § 2 k.w. może być wyłącznie nagana.
3
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało orzec, jak w sentencji.