Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 43/14
POSTANOWIENIE
Dnia 5 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowo-Usługowego K.
P. W., M. T. sp. j. z siedzibą w K.
przeciwko Skarbowi Państwa-Prezydentowi Miasta K.
o ustalenie niezasadności wypowiedzenia opłaty za użytkowanie wieczyste,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 listopada 2014 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 maja 2014 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) zł
tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
w postępowaniu zażaleniowym.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną powoda Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowo-Usługowego K. P. W.,
M. T. spółki jawnej z siedzibą w K. wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 19
grudnia 2013 r. wydanego w sprawie przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi
Miasta K. o ustalenie niezasadności wypowiedzenia opłaty za użytkowanie
wieczyste, uznając skargę za niedopuszczalną.
W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że sprawa o ustalenie, że
aktualizacja opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste jest nieuzasadniona, bądź jest
uzasadniona w innej wysokości, jest sprawą o prawa majątkowe i podlega
ograniczeniu przewidzianemu w art. 3982
§ 1 k.p.c., a więc jest dopuszczalna
wówczas, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi co najmniej 50.000 zł.
Ponieważ powód jako wartość przedmiotu zaskarżenia wskazał kwotę 2.037 zł,
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art 3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie powód odwołał się do wyroku Sądu
Najwyższego z dnia 13 października 1998 r., I CKN 591/98, z którego, zdaniem
skarżącego, wynika dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawie o ustalenie, bez
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Skarżący powołując wyrok Sądu Najwyższego 13 października 1998 r.,
I CKN 591/98 (nie publ.), zgodnie z treścią którego w sprawie o ustalenie
niezasadności podwyższenia opłaty za użytkowanie wieczyste, a zatem w sprawie
przedmiotowo analogicznej do sprawy niniejszej, kasacja przysługuje niezależnie
od wartości przedmiotu zaskarżenia, nie dostrzegł, że pogląd ten został
wypowiedziany w poprzednio obowiązującym stanie prawnym, na tle przepisów
o kasacji, sprzed zmiany dokonanej ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym
i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz
3
ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 48, poz. 554). Na gruncie
jednoznacznego, aktualnie obowiązującego uregulowania wynikającego z art. 3982
§ 1 k.p.c., jest to pogląd nieaktualny.
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., ograniczenie dopuszczalności skargi
kasacyjnej ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (niższą niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych) odnosi się do spraw o prawa majątkowe. Sprawą o prawa
majątkowe jest sprawa, w której rozstrzygnięcie sądu ma bezpośredni wpływ na
stosunki majątkowe stron. Może to być nie tylko sprawa o spełnienie świadczenia,
lecz także o ukształtowanie albo ustalenie prawa lub stosunku prawnego, jeżeli
dotyczy to stosunku prawnego o charakterze majątkowym. W sprawie o ustalenie,
że aktualizacja opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste jest nieuzasadniona albo
jest uzasadniona w innej wysokości sąd rozstrzyga o wysokości świadczenia
użytkownika wieczystego wyrażonego w pieniądzu, jest to więc niewątpliwie sprawa
o prawa majątkowe, a zatem podlega ograniczeniu przewidzianemu w art. 3982
§ 1
k.p.c. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2002 r., V CZ
110/02 oraz z dnia 8 listopada 2012 - nie publ.).
Z przedstawionych powodów zażalenie podlegało oddaleniu, na podstawie
art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
w związku z art. 108 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z § 6 pkt 3, § 13
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U.
z 2013 r., poz. 461).

III CZ 43/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia