IV KK 205/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-12-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 205/14
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
Protokolant Jolanta Grabowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej
w sprawie W. G.
w przedmiocie zamiany kary podlegającej wykonaniu,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 10 grudnia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od postanowienia Sądu Rejonowego w B.
z dnia 2 grudnia 2013 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie,
2. wydatkami poniesionymi przez Sąd, związanymi z
rozpoznaniem kasacji, obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […],
W. G. został uznany za winnego tego, że w dniu 21 września 2011 r. w B. dokonał
zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki Samsung Galaxy Mini
S 5570, o wartości 400 zł, na szkodę E. L., tj. przestępstwa art. 278 § 1 k.k., i za to
wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art.
69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres próby 4
lat, na mocy art. 73 § 1 k.k. oddano oskarżonego pod dozór kuratora, zaś na
2
podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzono karę grzywny w rozmiarze 40 stawek
dziennych, każda po 10 zł.
Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji w dniu 7 lutego 2012 r.
Sąd Rejonowy w T., postanowieniem z dnia 22 października 2013 r., sygn.
akt […], na podstawie art. 75 § 2 k.k. zarządził wobec W. G. wykonanie kary 1 roku
pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 30
stycznia 2012 r., sygn. akt […]. Postanowienie to zaskarżył skazany. Po
rozpoznaniu zażalenia Sąd Okręgowy w G., postanowieniem z dnia 13 marca 2014
r., sygn. akt […] , zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że nie zarządził
wobec skazanego wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem
Sądu Rejonowego w B. z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […].
W sprawie skazanego W. G. zapadło orzeczenie w przedmiocie zamiany
kary podlegającej wykonaniu – Sąd Rejonowy w B., postanowieniem z dnia 2
grudnia 2013 r., sygn. akt […], na podstawie art. 50 ust. 1 w zw. z art. 2 ustawy z
dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz
niektórych innych ustaw w zw. z art. 119 § 1 k.w. i art. 19 k.w., postanowił zamienić
podlegającą wykonaniu karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku
orzeczoną wobec skazanego W. G. prawomocnym wyrokiem skazującym Sądu
Rejonowego w B. z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […], za przestępstwo z art.
278 § 1 k.k., na krę 30 (trzydzieści) dniu aresztu przewidzianą w art. 119 § 1 k.w. W
uzasadnieniu Sąd wskazał, że z mocy ustawy z dnia 27 września 2013 r. czyn, za
który skazany został W. G., z dniem 9 listopada 2013 r., z uwagi na wartość
przedmiotu zaboru, która nie przekroczyła 400 zł, stanowi wykroczenie z art. 119 §
1 k.w., za które przewidziana jest kara, która stosownie do treści art. 19 k.w. trwa
najdłużej 30 dni.
Postanowienie to nie zostało zaskarżone przez strony i uprawomocniło się w
dniu 14 grudnia 2013 r.
Powyższe postanowienie zaskarżył - w trybie art. 521 § 1 k.p.k. - w całości
kasacją, na korzyść skazanego W. G., Prokurator Generalny. Skarżący zarzucił
rażące i mające istotny wpływ na treść postanowienia naruszenie przepisu prawa
karnego materialnego – art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie
ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z
3
dnia 25 października 2013 r., poz. 1247), polegające na dokonaniu zamiany kary 1
roku pozbawienia wolności, orzeczonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego w B. z
dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […], na karę 30 dni aresztu w sytuacji, gdy nie
istniały ku temu przesłanki określone w powołanym przepisie, gdyż kara orzeczona
tym wyrokiem nie podlegała wykonaniu. W konkluzji wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna.
Skarżący trafnie podnosi, że z zestawienia dat zapadłych w sprawie
skazanego orzeczeń wynika, iż Sąd Rejonowy w B. wydając postanowienie z dnia 2
grudnia 2013 r., sygn. […], wydał je w sytuacji, gdy postanowienie Sądu
Rejonowego w T. z dnia 22 października 2013 r., sygn. […] , o zarządzeniu
wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem z dnia 30 stycznia
2012 r., sygn. […], było nieprawomocne oraz nie podlegało wykonaniu (art. 178 § 3
k.k.w. stanowi, iż postanowienia o zarządzeniu wykonania kary wydane na
podstawie art. 75 § 2 i 3 Kodeksu karnego stają się wykonalne z chwilą
uprawomocnienia).Treść przepisu art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o
zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.
U. z dnia 25 października 2013 r., poz. 1247), jednoznacznie wskazuje, że
kontrawencjonalizacja dotyczy wyłącznie kar podlegających wykonaniu.
W realiach sprawy nie zachodziły zatem warunki do zamiany kary w trybie
art. 50 ust. 1 cyt. ustawy nowelizacyjnej.
Podzielając zasadność zarzutu kasacji uznać należy, że stwierdzone
uchylenie było rażące i miało istotny wpływ na treść zaskarżonego postanowienia.
Uwzględniając wniosek autora kasacji, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
Protokolant Jolanta Grabowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Barbary Nowińskiej
w sprawie W. G.
w przedmiocie zamiany kary podlegającej wykonaniu,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 10 grudnia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od postanowienia Sądu Rejonowego w B.
z dnia 2 grudnia 2013 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie,
2. wydatkami poniesionymi przez Sąd, związanymi z
rozpoznaniem kasacji, obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […],
W. G. został uznany za winnego tego, że w dniu 21 września 2011 r. w B. dokonał
zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki Samsung Galaxy Mini
S 5570, o wartości 400 zł, na szkodę E. L., tj. przestępstwa art. 278 § 1 k.k., i za to
wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art.
69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres próby 4
lat, na mocy art. 73 § 1 k.k. oddano oskarżonego pod dozór kuratora, zaś na
2
podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzono karę grzywny w rozmiarze 40 stawek
dziennych, każda po 10 zł.
Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji w dniu 7 lutego 2012 r.
Sąd Rejonowy w T., postanowieniem z dnia 22 października 2013 r., sygn.
akt […], na podstawie art. 75 § 2 k.k. zarządził wobec W. G. wykonanie kary 1 roku
pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 30
stycznia 2012 r., sygn. akt […]. Postanowienie to zaskarżył skazany. Po
rozpoznaniu zażalenia Sąd Okręgowy w G., postanowieniem z dnia 13 marca 2014
r., sygn. akt […] , zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że nie zarządził
wobec skazanego wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem
Sądu Rejonowego w B. z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […].
W sprawie skazanego W. G. zapadło orzeczenie w przedmiocie zamiany
kary podlegającej wykonaniu – Sąd Rejonowy w B., postanowieniem z dnia 2
grudnia 2013 r., sygn. akt […], na podstawie art. 50 ust. 1 w zw. z art. 2 ustawy z
dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz
niektórych innych ustaw w zw. z art. 119 § 1 k.w. i art. 19 k.w., postanowił zamienić
podlegającą wykonaniu karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku
orzeczoną wobec skazanego W. G. prawomocnym wyrokiem skazującym Sądu
Rejonowego w B. z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […], za przestępstwo z art.
278 § 1 k.k., na krę 30 (trzydzieści) dniu aresztu przewidzianą w art. 119 § 1 k.w. W
uzasadnieniu Sąd wskazał, że z mocy ustawy z dnia 27 września 2013 r. czyn, za
który skazany został W. G., z dniem 9 listopada 2013 r., z uwagi na wartość
przedmiotu zaboru, która nie przekroczyła 400 zł, stanowi wykroczenie z art. 119 §
1 k.w., za które przewidziana jest kara, która stosownie do treści art. 19 k.w. trwa
najdłużej 30 dni.
Postanowienie to nie zostało zaskarżone przez strony i uprawomocniło się w
dniu 14 grudnia 2013 r.
Powyższe postanowienie zaskarżył - w trybie art. 521 § 1 k.p.k. - w całości
kasacją, na korzyść skazanego W. G., Prokurator Generalny. Skarżący zarzucił
rażące i mające istotny wpływ na treść postanowienia naruszenie przepisu prawa
karnego materialnego – art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie
ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z
3
dnia 25 października 2013 r., poz. 1247), polegające na dokonaniu zamiany kary 1
roku pozbawienia wolności, orzeczonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego w B. z
dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. akt […], na karę 30 dni aresztu w sytuacji, gdy nie
istniały ku temu przesłanki określone w powołanym przepisie, gdyż kara orzeczona
tym wyrokiem nie podlegała wykonaniu. W konkluzji wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna.
Skarżący trafnie podnosi, że z zestawienia dat zapadłych w sprawie
skazanego orzeczeń wynika, iż Sąd Rejonowy w B. wydając postanowienie z dnia 2
grudnia 2013 r., sygn. […], wydał je w sytuacji, gdy postanowienie Sądu
Rejonowego w T. z dnia 22 października 2013 r., sygn. […] , o zarządzeniu
wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem z dnia 30 stycznia
2012 r., sygn. […], było nieprawomocne oraz nie podlegało wykonaniu (art. 178 § 3
k.k.w. stanowi, iż postanowienia o zarządzeniu wykonania kary wydane na
podstawie art. 75 § 2 i 3 Kodeksu karnego stają się wykonalne z chwilą
uprawomocnienia).Treść przepisu art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o
zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.
U. z dnia 25 października 2013 r., poz. 1247), jednoznacznie wskazuje, że
kontrawencjonalizacja dotyczy wyłącznie kar podlegających wykonaniu.
W realiach sprawy nie zachodziły zatem warunki do zamiany kary w trybie
art. 50 ust. 1 cyt. ustawy nowelizacyjnej.
Podzielając zasadność zarzutu kasacji uznać należy, że stwierdzone
uchylenie było rażące i miało istotny wpływ na treść zaskarżonego postanowienia.
Uwzględniając wniosek autora kasacji, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.