V CNP 38/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-01-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 38/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi G. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w C. z dnia 27 lutego 2014 r.,
w sprawie z powództwa G. G.
przeciwko Bank […] S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 grudnia 2014 r.,
1) odrzuca skargę,
2) oddala wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów
postępowania wywołanego jej wniesieniem.
UZASADNIENIE
2
W związku ze skargą powoda G. G. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 27 lutego 2014 r. Sąd
Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna
zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest
on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek
o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia powyższych wymagań.
Badana skarga nie spełnia wymagania przewidzianego w art.4245
§ 1 pkt 3
k.p.c., brak jest bowiem wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne. Nie sanuje tego braku wskazanie podstawy, na której
skarga została oparta, bowiem wymagania skargi zawarte w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1
k.p.c. są niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy skargi, różne
funkcje.
Wątpliwy jest także sposób określenia szkody, wobec stwierdzenia,
że w sprawie nie przysługuje skarga kasacyjna z uwagi na wartość przedmiotu
sporu. Wykazanie wystąpienia szkody wymaga wykazania związku przyczynowego
między wydaniem zaskarżonego skargą wyroku a szkodą. Innymi słowy – należy
wykazać, że gdyby nie wydano takiego wyroku, nie wystąpiłaby szkoda. Szkoda
musi zatem zaistnieć po wydaniu wyroku i w związku z nim. Uzasadnienie skargi
takiego związku przyczynowego nie wykazuje.
3
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżącego obciążał obowiązek
przedstawienia analizy faktycznej oraz prawnej sytuacji mającej uzasadnić to,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Przez „inne środki prawne” należy rozumieć nie tylko skargę
kasacyjną. Niska wartość przedmiotu zaskarżenia nie usprawiedliwia
niedochowania określonego w przepisie wymogu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 2 k.p.c.
Wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania nie zasługuje on
na uwzględnienie. Zgodnie z art. 132 § 1 k.p.c. w toku sprawy adwokat, radca
prawny, rzecznik patentowy oraz radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
doręczają sobie nawzajem bezpośrednio odpisy pism procesowych z załącznikami,
a do pisma procesowego wniesionego do sądu dołącza się dowód doręczenia
drugiej stronie odpisu albo dowód jego wysłania przesyłką poleconą, z kolei pisma,
do których nie dołączono dowodu doręczenia albo dowodu wysłania przesyłką
poleconą, podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku. Pozwany nie
dołączył do odpowiedzi na skargę dowodu jej doręczenia ani wysłania drugiej
stronie, wobec czego odpowiedź ta podlegała zwrotowi.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi G. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w C. z dnia 27 lutego 2014 r.,
w sprawie z powództwa G. G.
przeciwko Bank […] S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 grudnia 2014 r.,
1) odrzuca skargę,
2) oddala wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów
postępowania wywołanego jej wniesieniem.
UZASADNIENIE
2
W związku ze skargą powoda G. G. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 27 lutego 2014 r. Sąd
Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna
zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest
on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek
o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia powyższych wymagań.
Badana skarga nie spełnia wymagania przewidzianego w art.4245
§ 1 pkt 3
k.p.c., brak jest bowiem wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne. Nie sanuje tego braku wskazanie podstawy, na której
skarga została oparta, bowiem wymagania skargi zawarte w pkt 2 i 3 art. 4245
§ 1
k.p.c. są niezależne od siebie i spełniają, jako istotne elementy skargi, różne
funkcje.
Wątpliwy jest także sposób określenia szkody, wobec stwierdzenia,
że w sprawie nie przysługuje skarga kasacyjna z uwagi na wartość przedmiotu
sporu. Wykazanie wystąpienia szkody wymaga wykazania związku przyczynowego
między wydaniem zaskarżonego skargą wyroku a szkodą. Innymi słowy – należy
wykazać, że gdyby nie wydano takiego wyroku, nie wystąpiłaby szkoda. Szkoda
musi zatem zaistnieć po wydaniu wyroku i w związku z nim. Uzasadnienie skargi
takiego związku przyczynowego nie wykazuje.
3
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżącego obciążał obowiązek
przedstawienia analizy faktycznej oraz prawnej sytuacji mającej uzasadnić to,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Przez „inne środki prawne” należy rozumieć nie tylko skargę
kasacyjną. Niska wartość przedmiotu zaskarżenia nie usprawiedliwia
niedochowania określonego w przepisie wymogu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 2 k.p.c.
Wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania nie zasługuje on
na uwzględnienie. Zgodnie z art. 132 § 1 k.p.c. w toku sprawy adwokat, radca
prawny, rzecznik patentowy oraz radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
doręczają sobie nawzajem bezpośrednio odpisy pism procesowych z załącznikami,
a do pisma procesowego wniesionego do sądu dołącza się dowód doręczenia
drugiej stronie odpisu albo dowód jego wysłania przesyłką poleconą, z kolei pisma,
do których nie dołączono dowodu doręczenia albo dowodu wysłania przesyłką
poleconą, podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku. Pozwany nie
dołączył do odpowiedzi na skargę dowodu jej doręczenia ani wysłania drugiej
stronie, wobec czego odpowiedź ta podlegała zwrotowi.