Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 113/14
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku A. N.
przy uczestnictwie L. C. i innych o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości
przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2015 r.,
zażalenia uczestniczki L. C.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 22 września 2014 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 22 września 2014 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną uczestniczki postępowania L. C. od postanowienia tego Sądu z 2
2
kwietnia 2013 r., uznając, że skarżąca nie usunęła braków formalnych wskazanej
skargi, a mianowicie nie sprecyzowała zagadnień prawnych mających uzasadniać
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i nie uzasadniła wniosku o przyjęcie tej
skargi do rozpoznania, czego ustawodawca wymaga w art. 3944
§ 2 k.p.c. Poza
tym nie wskazała należycie podstawy kasacyjnej przewidzianej w art. 3983
§ 1 pkt 2
k.p.c., gdyż nie skonkretyzowała, mimo wezwania, przepisów postępowania,
których naruszenie przez Sąd drugiej instancji zarzucała.
W zażaleniu na postanowienie z 22 września 2014 r. uczestniczka
postępowania zarzuciła, że Sąd drugiej instancji przekroczył przyznane mu
uprawnienia w związku z nadawaniem biegu procesowego skardze kasacyjnej.
Ocena skargi kasacyjnej z punktu widzenia jej prawidłowości formalnej w zakresie
ujęcia zagadnień prawnych stanowiących przesłankę jej przyjęcia do rozpoznania
oraz właściwego ujęcia podstawy kasacyjnej należy bowiem do Sądu Najwyższego.
W konsekwencji Sąd Okręgowy dopuścił się obrazy art. 3986
§ 1 i 2 w związku z art.
5191
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na podstawie art. 3984
§ 2 k.p.c. składający skargę kasacyjną ma obowiązek
zawrzeć w niej odrębny wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania wraz
z uzasadnieniem. Z akt sprawy wynika, że Przewodniczący w V Wydziale Cywilnym
Odwoławczym Sądu Okręgowego w W. stosownym zarządzeniem wezwał
skarżącą (reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika) do uzupełnienia
skargi kasacyjnej między innymi przez przedstawienie uzasadnienia wniosku
o jej przyjęcie do rozpoznania (k. 2178). Wykonując wezwanie uczestniczka
postępowania wniosła do Sądu Okręgowego pismo z 3 września 2014 r., w którym
wskazała, że wymagane uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej jest
już zawarte w tej skardze. W konsekwencji nie dostosowała się do wezwania
Przewodniczącego.
Powyższego stanowiska skarżącej nie można podzielić. Z treści skargi
kasacyjnej i jej konstrukcji jednoznacznie wynika, że skarżąca faktycznie nie zadała
sobie trudu, ażeby w skardze tej zawrzeć także odpowiednią argumentację
stanowiącą uzasadnienie wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Ograniczyła się
3
jedynie do sformułowania określonych zagadnień prawnych, w jej przekonaniu
zagadnień o charakterze istotnym.
W tej sytuacji dla oceny zasadności zażalenia nie mają znaczenia inne
podniesione w nim okoliczności procesowe. Co najwyżej można zauważyć,
że faktycznie nie jest rzeczą sądu drugiej instancji, za pośrednictwem którego
skarga kasacyjna ma być skierowana do Sądu Najwyższego, aby dokonując
szeroko rozumianej oceny formalnej skargi kasacyjnej, rozważał w aspekcie
ewentualnej konwalidacji prawidłowość konstrukcyjną tej skargi w odniesieniu do
sformułowanych podstaw kasacyjnych. Wady skargi kasacyjnej w tym zakresie
nie są bowiem usuwalne.
Wobec takiego stanu rzeczy, na podstawie art. 39814
§ 1 k.p.c. w zw. z art.
3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.

I CZ 113/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia