II KK 334/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 334/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Ewa Oziębła
w sprawie D. C.
skazanego z art. 87 § 1a k.w., art. 270 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 18 lipca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok nakazowy w części dotyczącej
orzeczenia o karze ograniczenia wolności za wykroczenie (pkt I)
oraz zaliczenia na jej poczet okresu zatrzymania (pkt IV) i
przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem nakazowym z 18 lipca 2014 r., orzekł wobec D.
C.: za wykroczenie z art. 87 § 1a k.w. popełnione 8 października 2013 r. karę
ograniczenia wolności, na poczet której zaliczył okres zatrzymania sprawcy w dniu
8 października 2013 r., oraz zakaz prowadzenia rowerów na rok, natomiast za
2
występek z art. 270 § 1 k.k. karę 3 miesięcy ograniczenia, na poczet której zaliczył
okres zatrzymania oskarżonego w dnach 9 i 10 października 2013 r., i przepadek
dowodów rzeczowych. Wyrok ten nie został zaskarżony przez żadną ze stron i
uprawomocnił się w dniu 2 sierpnia 2014 r.
Kasację od wskazanego wyroku nakazowego na korzyść ukaranego w
części dotyczącej orzeczeń o karze ograniczenia wolności wymierzonej za
wykroczenie i o zaliczeniu na jej poczet okresu zatrzymania oskarżonego złożył, w
trybie art. 110 § 1 k.p.s.w., Prokurator Generalny. Zarzucając rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenie art. 87 § 1a k.w., polegające na
wymierzaniu na podstawie tego przepisu kary ograniczenia wolności, mimo że
wykroczenie to zagrożone jest karą aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 zł,
wniósł o uchylenie wyroku nakazowego w zaskarżonej części i przekazanie sprawy
w tym zakresie Sądowi właściwemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługiwała w całości na uwzględnienie na posiedzeniu bez udziału
stron jako oczywiście zasadna (art. 112 k.p.s.w., w zw. z art. 535 § 5 k.p.k.).
Już samo zestawienie sankcji przewidzianej w art. 87 § 1a k.w. (areszt albo
grzywna nie niższa niż 50 zł) z karą wymierzoną sprawcy, a więc karą ograniczenia
wolności, ukazuje w sposób ewidentny zasadność podniesionego w kasacji
zarzutu.
Sąd Najwyższy uchylił jedynie część wyroku nakazowego zaskarżoną przez
Prokuratora Generalnego. Skarżący nie zakwestionował bowiem orzeczenia o
środku karnym, a zatem instancji kasacyjnej nie wolno było, ze względu na granice
zakreślone w art. 536 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.s.w., ingerować w ten fragment
zaskarżonego orzeczenia (zob. wyrok SN z 30 stycznia 2014 r., II KK 347/13, LEX
1427464).
Dlatego orzeczono jak w dyspozytywnej części wyroku (art. 537 § 2 k.p.k. w
zw. z art. 112 k.p.s.w). Warto na koniec wskazać, że przy ponownym
rozpoznawaniu sprawy, z uwagi na upływ określonego w art. 110 § 2 k.p.s.w.
terminu, dopuszczalne będzie wymierzenie sprawcy jedynie kary łagodniejszej od
kary ograniczenia wolności.
3
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Ewa Oziębła
w sprawie D. C.
skazanego z art. 87 § 1a k.w., art. 270 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 18 lipca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok nakazowy w części dotyczącej
orzeczenia o karze ograniczenia wolności za wykroczenie (pkt I)
oraz zaliczenia na jej poczet okresu zatrzymania (pkt IV) i
przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem nakazowym z 18 lipca 2014 r., orzekł wobec D.
C.: za wykroczenie z art. 87 § 1a k.w. popełnione 8 października 2013 r. karę
ograniczenia wolności, na poczet której zaliczył okres zatrzymania sprawcy w dniu
8 października 2013 r., oraz zakaz prowadzenia rowerów na rok, natomiast za
2
występek z art. 270 § 1 k.k. karę 3 miesięcy ograniczenia, na poczet której zaliczył
okres zatrzymania oskarżonego w dnach 9 i 10 października 2013 r., i przepadek
dowodów rzeczowych. Wyrok ten nie został zaskarżony przez żadną ze stron i
uprawomocnił się w dniu 2 sierpnia 2014 r.
Kasację od wskazanego wyroku nakazowego na korzyść ukaranego w
części dotyczącej orzeczeń o karze ograniczenia wolności wymierzonej za
wykroczenie i o zaliczeniu na jej poczet okresu zatrzymania oskarżonego złożył, w
trybie art. 110 § 1 k.p.s.w., Prokurator Generalny. Zarzucając rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenie art. 87 § 1a k.w., polegające na
wymierzaniu na podstawie tego przepisu kary ograniczenia wolności, mimo że
wykroczenie to zagrożone jest karą aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 zł,
wniósł o uchylenie wyroku nakazowego w zaskarżonej części i przekazanie sprawy
w tym zakresie Sądowi właściwemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługiwała w całości na uwzględnienie na posiedzeniu bez udziału
stron jako oczywiście zasadna (art. 112 k.p.s.w., w zw. z art. 535 § 5 k.p.k.).
Już samo zestawienie sankcji przewidzianej w art. 87 § 1a k.w. (areszt albo
grzywna nie niższa niż 50 zł) z karą wymierzoną sprawcy, a więc karą ograniczenia
wolności, ukazuje w sposób ewidentny zasadność podniesionego w kasacji
zarzutu.
Sąd Najwyższy uchylił jedynie część wyroku nakazowego zaskarżoną przez
Prokuratora Generalnego. Skarżący nie zakwestionował bowiem orzeczenia o
środku karnym, a zatem instancji kasacyjnej nie wolno było, ze względu na granice
zakreślone w art. 536 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.s.w., ingerować w ten fragment
zaskarżonego orzeczenia (zob. wyrok SN z 30 stycznia 2014 r., II KK 347/13, LEX
1427464).
Dlatego orzeczono jak w dyspozytywnej części wyroku (art. 537 § 2 k.p.k. w
zw. z art. 112 k.p.s.w). Warto na koniec wskazać, że przy ponownym
rozpoznawaniu sprawy, z uwagi na upływ określonego w art. 110 § 2 k.p.s.w.
terminu, dopuszczalne będzie wymierzenie sprawcy jedynie kary łagodniejszej od
kary ograniczenia wolności.
3