II KO 88/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 88/14
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie A. B.
oskarżonej o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
inicjatywy Sądu Rejonowego w B. z dnia 16 grudnia 2014 r. o przekazanie sprawy
do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości (sygn. akt II K …/11),
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w
N.
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Rejonowy w B., postanowieniem z dnia 16 grudnia 2014 r., wystąpił z
inicjatywą przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z
uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu wskazano, że stan
zdrowia oskarżonej pozwala na branie udziału w procesie, ale w sądzie najbliższym
jej miejsca zamieszkania, aby nie narażać jej na uciążliwą podróż.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Inicjatywę Sądu Rejonowego w B. należało uznać za zasadną. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego podnosi się bowiem, że możliwe jest przekazanie
2
sprawy w trybie art. 37 k.p.k., ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, w
sytuacji gdy stawiennictwo oskarżonego w siedzibie sądu znajdującego się w
znacznej odległości od jego miejsca przebywania jest co najmniej znacznie
utrudnione, w przypadku braku tego typu uwarunkowań co do jego stawiennictwa w
sądzie znajdującym się dla niego bliżej (por. post. SN z 25 czerwca 2013r., V KO
45/13, Lex nr 1335668, post. SN z 19 kwietnia 2005r. II KO 13/05, Lex nr 149631).
Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, a w szczególności opinia biegłej
radioterapeuty-onkolog dr med. M. W. wskazują, że oskarżona od 4 lat leczona jest
na bardzo agresywną postać choroby nowotworowej. Co prawda może brać udział
w procesie, ale ze wskazaniem, że byłoby lepiej aby proces odbywał się w sądzie
najbliższym miejsca jej zamieszkania i nie była narażana na daleką podróż.
Możliwość zapewnienia stawiennictwa oskarżonej w Sądzie właściwym miejscowo,
ze względu na charakter jej schorzeń, jest więc znacznie utrudniona, w stopniu
pozwalającym na zastosowanie instytucji określonej w art. 37 k.p.k. Wysoce
realnym jest przy tym przeprowadzenie procesu w sądzie w pobliżu miejsca
zamieszkania oskarżonej. Dlatego, mając na uwadze dobro wymiaru
sprawiedliwości, a nadto zasady ekonomiki procesowej, inicjatywę Sądu
występującego należało uwzględnić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w N.,
w którego okręgu oskarżona zamieszkuje.
W konsekwencji orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie A. B.
oskarżonej o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
inicjatywy Sądu Rejonowego w B. z dnia 16 grudnia 2014 r. o przekazanie sprawy
do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości (sygn. akt II K …/11),
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w
N.
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Rejonowy w B., postanowieniem z dnia 16 grudnia 2014 r., wystąpił z
inicjatywą przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z
uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu wskazano, że stan
zdrowia oskarżonej pozwala na branie udziału w procesie, ale w sądzie najbliższym
jej miejsca zamieszkania, aby nie narażać jej na uciążliwą podróż.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Inicjatywę Sądu Rejonowego w B. należało uznać za zasadną. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego podnosi się bowiem, że możliwe jest przekazanie
2
sprawy w trybie art. 37 k.p.k., ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, w
sytuacji gdy stawiennictwo oskarżonego w siedzibie sądu znajdującego się w
znacznej odległości od jego miejsca przebywania jest co najmniej znacznie
utrudnione, w przypadku braku tego typu uwarunkowań co do jego stawiennictwa w
sądzie znajdującym się dla niego bliżej (por. post. SN z 25 czerwca 2013r., V KO
45/13, Lex nr 1335668, post. SN z 19 kwietnia 2005r. II KO 13/05, Lex nr 149631).
Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, a w szczególności opinia biegłej
radioterapeuty-onkolog dr med. M. W. wskazują, że oskarżona od 4 lat leczona jest
na bardzo agresywną postać choroby nowotworowej. Co prawda może brać udział
w procesie, ale ze wskazaniem, że byłoby lepiej aby proces odbywał się w sądzie
najbliższym miejsca jej zamieszkania i nie była narażana na daleką podróż.
Możliwość zapewnienia stawiennictwa oskarżonej w Sądzie właściwym miejscowo,
ze względu na charakter jej schorzeń, jest więc znacznie utrudniona, w stopniu
pozwalającym na zastosowanie instytucji określonej w art. 37 k.p.k. Wysoce
realnym jest przy tym przeprowadzenie procesu w sądzie w pobliżu miejsca
zamieszkania oskarżonej. Dlatego, mając na uwadze dobro wymiaru
sprawiedliwości, a nadto zasady ekonomiki procesowej, inicjatywę Sądu
występującego należało uwzględnić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w N.,
w którego okręgu oskarżona zamieszkuje.
W konsekwencji orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.