Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 408/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko T. M. i D. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanych
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 listopada 2013 r.,
odrzuca skargę kasacyjną oraz zasądza od pozwanych
solidarnie na rzecz powoda kwotę 3 600 (trzy tysiące sześćset) zł
z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 7 listopada 2013 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanych.
W skardze kasacyjnej pozwani wnosili o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Skarżący podnoszą, że wyrok Sądu Apelacyjnego jest w sposób oczywisty
wadliwy, ponieważ pominięto w nim kwestie, że w oświadczeniu pozwanych z dnia
16 września 2002 r. doszło do wyraźnego wskazania, iż powstanie obowiązku do
sprzedaży akcji nastąpiło w wykonaniu zobowiązania finansowego, oraz że
pominięto kwestię, iż pozwana poręczyła zobowiązanie pozwanego do sprzedaży
akcji, nie zaś jego zobowiązanie finansowe, tj. do spłaty pożyczki.
Trafnie poniesiono w odpowiedzi na skargę kasacyjną, że oba zarzuty
sprowadzają się do polemiki z ustaleniami Sądu Apelacyjnego oraz dokonaną przez
niego oceną dowodów, choć pozornie odnoszą się do niewłaściwego zastosowania
prawa materialnego. Sąd Najwyższy w wielu orzeczeniach podkreśla, że zarzut
naruszenia prawa materialnego nie może być skutecznie uzasadniany próbą
zwalczania ustaleń faktycznych, gdyż mogłaby ona ewentualnie odnieść
zamierzony skutek wyłącznie w ramach drugiej podstawy kasacyjnej (por. np. wyrok
z dnia 27 kwietnia 2006 roku, II UK 152/05, nie publ.).
Tymczasem w ramach zarzutu błędnej wykładni i niewłaściwego
zastosowania art. 453 w zw. z art. 65 § 1 k.c. skarżący kwestionują ustalenia Sądu
w zakresie skuteczności wygaszenia przez pozwanego zobowiązania do spłaty
pożyczki w drodze spełnienia świadczenia zastępczego – sprzedaży akcji.
Natomiast zarzut błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania art. 65 § 1 k.c.
w związku z art. 876 § 1 k.c. sprowadza się do kwestionowania ustaleń faktycznych
Sądu co do tego, jakie zobowiązania pozwana poręczyła w oświadczeniu z dnia
16 września 2002 r.
3
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 98 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 39319
k.p.c.

II CSK 408/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia