Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 412/14
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015 r.
sprawy B. Z.,
skazanego za popełnienie przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w O.,
z dnia 27 maja 2014 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P.,
z dnia 14 stycznia 2014 r.
postanowił
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. S. z
Kancelarii Adwokackiej kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści
dwa zł 80/100), w tym 23 % podatku VAT, z tytułu wynagrodzenia
za sporządzenie i wniesienie kasacji;
3. zwolnić B. Z. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy P., wyrokiem z dnia 14 stycznia 2014 r., uznał B. Z. za
winnego popełnienia czynu z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i wymierzył mu
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Wyrok ten został zaskarżony apelacją przez oskarżonego, jego obrońcę oraz
prokuratora.
2
Prokurator zaskarżył wyrok Sądu I instancji na niekorzyść oskarżonego w
części dotyczącej orzeczenia o karze i wniósł o wymierzenie B. Z. kary roku i 6
miesięcy pozbawienia wolności.
Obrońca oskarżonego zarzucił zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów
postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 11 § 1 k.p.k. poprzez
jego niezastosowanie. W uzasadnieniu apelacji obrońca wskazał, że oskarżony
obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, a więc orzekanie obecnie wobec niego
również kary pozbawienia wolności, za występek zagrożony karą do 5 lat
pozbawienia wolności, jest oczywiście niecelowe. Podnosząc ten zarzut skarżący
wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i na podstawie art. 11 § 1 k.p.k.
umorzenie postępowania albo przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania.
Oskarżony w apelacji zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych
polegający na ustaleniu, że dopuścił się zarzucanego mu czynu oraz pominięcie
przeprowadzenie zawnioskowanych przez niego dowodów i w związku z tym wniósł
o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego
celem ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy, po rozpoznaniu wszystkich apelacji, wyrokiem z dnia 27
maja 2014 r., utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając wszystkie trzy apelacje
za oczywiście bezzasadne, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy
wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym
oraz zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami
Skarb Państwa.
Wyrok Sądu odwoławczego został zaskarżony kasacją wniesioną przez
obrońcę skazanego B. Z. Skarżąca zarzuciła:
- rażącą obrazę przepisów postępowania karnego, która mogła mieć
istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj. art. 202 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k.
poprzez niepodjęcie przez Sąd inicjatywy dowodowej i niedopuszczenie dowodu z
opinii biegłych psychiatrów celem ustalenia, czy oskarżony B. Z. był poczytalny w
dacie zarzucanego mu czynu oraz jaki jest jego aktualny stan zdrowia
psychicznego a nadto, czy może brać udział w postępowaniu w sytuacji, gdy
istniały wątpliwości w tym zakresie,
3
- rażącą obrazę przepisów postępowania karnego, która mogła mieć
istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj. art. 9 k.p.k. w zw. z art. 202 k.p.k.
poprzez niedokonanie przez sąd czynności z urzędu i niepowołanie biegłych
lekarzy psychiatrów w celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego
oskarżonego B. Z.,
- rażącą obrazę przepisów postępowania karnego, która mogła mieć
istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj. art. 424 § 1 k.p.k. poprzez nie
odniesienie się przez sąd odwoławczy do zarzutu przedstawionego w apelacji
oskarżonego B. Z. dotyczącego oddalenia przez sąd pierwszej instancji wniosku o
powołanie biegłych lekarzy psychiatrów w celu zbadania poczytalności
oskarżonego w momencie popełniania zarzucanego mu czynu.
Mając powyższe na uwadze obrońca wniosła o uchylenie zaskarżonego
wyroku i utrzymanego nim wyroku sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania w postępowaniu pierwszo instancyjnym oraz zasądzenie
kosztów obrony z urzędu.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł
o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja wniesiona przez obrońcę skazanego B. Z. jest oczywiście
bezzasadna w rozumieniu art. 535 § 3 k.p.k. Brak jest bowiem podstaw do
przyjęcia, że Sąd Okręgowy wydając zaskarżony wyrok dopuścił się rażącego
naruszenia przepisów prawa procesowego wskazanych w kasacji i to w takim
stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia.
Należy stwierdzić, że faktycznie Sąd odwoławczy nie odniósł się w
uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do informacji zawartej w apelacji oskarżonego,
iż Sąd Rejonowy oddalił jego wniosek o powołanie biegłych lekarzy psychiatrów.
Jednakże Sąd Okręgowy miał na uwadze informacje podane przez oskarżonego, iż
był wcześniej badany przez biegłych psychiatrów i jego wniosek w tym zakresie
zawarty w apelacji oddalił na rozprawie apelacyjnej. W swojej apelacji oskarżony
nie podał żadnych powodów wskazujących na konieczność podjęcia przez sąd
wątpliwości co do jego poczytalności w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu,
czy też w czasie prowadzonego postępowania, podobnie jak obecnie w kasacji brak
4
takich informacji. Z akt sprawy nie wynika również, aby sądy miały podstawy do
powzięcia takich wątpliwości, szczególnie wobec aktywnej postawy oskarżonego w
trakcie postępowania sądowego, a co należy równie podkreślić, w żadnym
dotychczas z wyroków, które zapadły wobec skazanego, sądy nie przyjęły działania
oskarżonego w warunkach art. 31 § 2 k.k.
Sąd Najwyższy zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa
kosztów sądowych postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 624 § 1
k.p.k. oraz zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. S. kwotę 442,80 zł, w tym
23 % podatku VAT z tytułu z tytułu wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie
kasacji
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia.