V KK 414/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-02-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 414/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska
SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wełpa
po rozpoznaniu na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 6 lutego 2015 r.,
w sprawie B. M.,
skazanego za popełnienie przestępstwa z art. 177 § 2 k.k.,
w związku z kasacją wniesioną przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 18 czerwca 2014 r.
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 21 stycznia 2014 r.,
z urzędu, na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę B. M. przekazuje Sądowi
Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
UZASADNIENIE
B. M. wyrokiem Sądu Rejonowego we W. z dnia 21 stycznia 2014 r., został
skazany za popełnienie przestępstwa z art. 177 § 2 k.k., za które została
wymierzona mu kara roku pozbawienia wolności, a na mocy art. 46 § 1 i 3 k.k.
2
został orzeczony zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu
lądowym na zawsze.
Sąd Okręgowy w W., po rozpoznaniu apelacji obrońcy oskarżonego,
wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r., utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając
apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od wyroku sądu odwoławczego wniósł obrońca skazanego, który
zarzucił „rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na
treść zaskarżonego orzeczenia w postaci uchybienia art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art.
457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k.” i wniósł o uchylenie wyroków Sądów obu
instancji i uniewinnienie B. M. od popełnienia zarzucanego mu czynu, albo
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do
ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej we W., w pisemnej odpowiedzi na
kasację, wniósł o oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 536 k.p.k. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w
granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym- tylko w
wypadkach określonych w art. 435 k.p.k., art. 439 k.p.k. i art. 455 k.p.k. Analiza akt
wskazuje, że w niniejszej sprawie zaistniała właśnie konieczność orzekania
wykraczającego poza granice kasacji, którą wywiódł obrońca skazanego B. M.,
bowiem Sąd Okręgowy w W., który wydał zaskarżony wyrok był nienależycie
obsadzony. W takiej sytuacji należy stwierdzić, że w sprawie wystąpiła
bezwzględna przyczyna odwoławcza, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., co
nakłada na Sąd Najwyższy obowiązek uchylenia orzeczenia bez badania związku
przyczynowego pomiędzy uchybieniem, a treścią orzeczenia nim dotkniętego.
Z akt sprawy wynika, że zarządzeniem z dnia 13 maja 2014 r. o wyznaczeniu
rozprawy apelacyjnej na dzień 18 czerwca 2014 r., do składu Sądu orzekającego
została wyznaczona sędzia Sądu Rejonowego J. P.-K. (k. 457). W dniu 18 czerwca
2014 r. Sąd Okręgowy w W. jako Sąd odwoławczy, po przeprowadzeniu przewodu
apelacyjnego i udzieleniu głosu stronom, wydał wyrok (k. 475). Jednym z członków
składu orzekającego tego dnia, zgodnie z zarządzeniem o wyznaczeniu rozprawy,
była sędzia Sądu Rejonowego J. P.-K. Jednakże Sąd Najwyższy dokonując z
3
urzędu ustalenia, na podstawie dołączonych do akt sprawy pism
Przewodniczącego Wydziału IV Karnego-Odwoławczego oraz Prezesa Sądu
Okręgowego w W. stwierdził, że sędzia Sądu Rejonowego w W. J. P.-K. nie
posiadała delegacji do orzekania w dniu 18 czerwca 2014 r. w Sądzie Okręgowym
w W.
Powyższe wskazuje więc jednoznacznie, że doszło w niniejszej sprawie do
bezwzględnej przyczyny odwoławczej, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.,
bowiem w składzie Sądu odwoławczego na rozprawie, na której wydano i
ogłoszono wyrok uczestniczył sędzia sądu niższego rzędu bez delegacji, co
powoduje, że tego dnia sąd był nienależycie obsadzony.
Stwierdzenie zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej czyni
przedwczesnym odnoszenie się do zarzutów zawartych w kasacji obrońcy B. M.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska
SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wełpa
po rozpoznaniu na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 6 lutego 2015 r.,
w sprawie B. M.,
skazanego za popełnienie przestępstwa z art. 177 § 2 k.k.,
w związku z kasacją wniesioną przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 18 czerwca 2014 r.
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 21 stycznia 2014 r.,
z urzędu, na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę B. M. przekazuje Sądowi
Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
UZASADNIENIE
B. M. wyrokiem Sądu Rejonowego we W. z dnia 21 stycznia 2014 r., został
skazany za popełnienie przestępstwa z art. 177 § 2 k.k., za które została
wymierzona mu kara roku pozbawienia wolności, a na mocy art. 46 § 1 i 3 k.k.
2
został orzeczony zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu
lądowym na zawsze.
Sąd Okręgowy w W., po rozpoznaniu apelacji obrońcy oskarżonego,
wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r., utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając
apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od wyroku sądu odwoławczego wniósł obrońca skazanego, który
zarzucił „rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na
treść zaskarżonego orzeczenia w postaci uchybienia art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art.
457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k.” i wniósł o uchylenie wyroków Sądów obu
instancji i uniewinnienie B. M. od popełnienia zarzucanego mu czynu, albo
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do
ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej we W., w pisemnej odpowiedzi na
kasację, wniósł o oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 536 k.p.k. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w
granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym- tylko w
wypadkach określonych w art. 435 k.p.k., art. 439 k.p.k. i art. 455 k.p.k. Analiza akt
wskazuje, że w niniejszej sprawie zaistniała właśnie konieczność orzekania
wykraczającego poza granice kasacji, którą wywiódł obrońca skazanego B. M.,
bowiem Sąd Okręgowy w W., który wydał zaskarżony wyrok był nienależycie
obsadzony. W takiej sytuacji należy stwierdzić, że w sprawie wystąpiła
bezwzględna przyczyna odwoławcza, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., co
nakłada na Sąd Najwyższy obowiązek uchylenia orzeczenia bez badania związku
przyczynowego pomiędzy uchybieniem, a treścią orzeczenia nim dotkniętego.
Z akt sprawy wynika, że zarządzeniem z dnia 13 maja 2014 r. o wyznaczeniu
rozprawy apelacyjnej na dzień 18 czerwca 2014 r., do składu Sądu orzekającego
została wyznaczona sędzia Sądu Rejonowego J. P.-K. (k. 457). W dniu 18 czerwca
2014 r. Sąd Okręgowy w W. jako Sąd odwoławczy, po przeprowadzeniu przewodu
apelacyjnego i udzieleniu głosu stronom, wydał wyrok (k. 475). Jednym z członków
składu orzekającego tego dnia, zgodnie z zarządzeniem o wyznaczeniu rozprawy,
była sędzia Sądu Rejonowego J. P.-K. Jednakże Sąd Najwyższy dokonując z
3
urzędu ustalenia, na podstawie dołączonych do akt sprawy pism
Przewodniczącego Wydziału IV Karnego-Odwoławczego oraz Prezesa Sądu
Okręgowego w W. stwierdził, że sędzia Sądu Rejonowego w W. J. P.-K. nie
posiadała delegacji do orzekania w dniu 18 czerwca 2014 r. w Sądzie Okręgowym
w W.
Powyższe wskazuje więc jednoznacznie, że doszło w niniejszej sprawie do
bezwzględnej przyczyny odwoławczej, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.,
bowiem w składzie Sądu odwoławczego na rozprawie, na której wydano i
ogłoszono wyrok uczestniczył sędzia sądu niższego rzędu bez delegacji, co
powoduje, że tego dnia sąd był nienależycie obsadzony.
Stwierdzenie zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej czyni
przedwczesnym odnoszenie się do zarzutów zawartych w kasacji obrońcy B. M.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.