II UZ 75/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II UZ 74/14
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 75/14
POSTANOWIENIE
Dnia 10 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)
SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z wniosku G. S.A. Oddział w Polsce
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w zakresie odprowadzania składek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 marca 2015 r.,
zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 września 2014 r.,
1) uchyla zaskarżone postanowienie,
2) zasądza od G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów zastępstwa
prawnego w postępowaniu zażaleniowym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z
dnia 9 września 2014 r. odrzucił wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o
wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2014 r.,
wydanego w sprawie z odwołania G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w zakresie odprowadzenia
składek.
2
W uzasadnieniu wymienionego postanowienia Sąd Apelacyjny wyjaśnił, że w
dniu 31 lipca 2014 r. pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych złożył skargę
kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2014 r. wraz z
wnioskiem o wstrzymanie wykonalności tego wyroku. Sąd Apelacyjny
postanowieniem z dnia 4 września 2014 r. odrzucił jednak skargę kasacyjną.
Sąd Apelacyjny wyjaśnił też, że zgodnie z art. 388 § 1 k.p.c. w razie
wniesienia skargi kasacyjnej, gdyby na skutek wykonania orzeczenia stronie mogła
być wyrządzona niepowetowana szkoda, sąd drugiej instancji może wstrzymać
wykonanie zaskarżonego orzeczenia do czasu ukończenia postępowania
kasacyjnego. Regulacja art. 388 k.p.c. umożliwia wstrzymanie z mocy orzeczenia
sądu wykonania prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji lub uzależnienie
wykonania tego orzeczenia od złożenia zabezpieczenia.
Sąd Apelacyjny podkreślił, iż dopiero złożenie skargi kasacyjnej otwiera
drogę do wstrzymania wykonania wyroku. W przypadku zaś odrzucenia skargi
kasacyjnej, wniosek o wstrzymanie wykonalności orzeczenia staje się
bezprzedmiotowy, gdyż zgodnie z dyspozycją art. 388 § 1 k.p.c. wniesienie skargi
kasacyjnej stanowi przesłankę złożenia wniosku o wstrzymanie wykonalności
wyroku. Tymczasem, pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniósł
skargę kasacyjną, jednakże z uwagi na nieuzupełnienie jej braków wskazana
skarga postanowieniem z dnia 4 września 2014 r. została odrzucona. Zatem jej
wniesienie nie wywołało żadnych skutków procesowych.
Organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł do Sądu
Najwyższego zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 9 września
2014 r. o odrzuceniu wniosku o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego
w sprawie, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i
rozpatrzenia wniosku zgodnie z jego treścią i z dotychczasowym stanowiskiem
pozwanego oraz zasądzenia od wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego
według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
3
W sprawie II UZ 74/14, toczącej się między tymi samymi stronami,
zainicjowanej zażaleniem wniesionym również przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 4 września 2014 r.
odrzucające skargę kasacyjną organu rentowego, wniesioną od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2014 r., Sąd Najwyższy uznał zasadność tego
zażalenia i postanowieniem z dnia 10 marca 2015 r. uchylił zaskarżone
postanowienie, potwierdzając dopuszczalność skargi kasacyjnej o rozpatrywanej
sprawie niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. Przedmiotem wątpliwości
interpretacyjnych w sprawie II UZ 74/14 była bowiem kwestia podlegania
obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, a dopiero w dalszej kolejności
określenie podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia, tego bowiem dotyczył
zarówno wniosek o interpretację inicjujący postępowanie przed organem rentowym,
decyzja tego organu z dnia 19 października 2011 r., jak i wyrok Sądu pierwszej
instancji z dnia 11 września 2012 r., co umknęło uwadze Sądu Apelacyjnego. Tym
samym, zdaniem Sądu Najwyższego, sprawa mieści się w kategorii spraw
wymienionych w art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c., w których skarga kasacyjna
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. To z kolei powoduje,
że odpada przyjęta za podstawę wydania zaskarżonego postanowienia przesłanka
bezprzedmiotowości wniosku organu rentowego o wstrzymanie wykonania wyroku.
Wydanie postanowienia w niniejszej sprawie jest zatem oczywistą
konsekwencją rozstrzygnięcia zapadłego w sprawie II UZ 74/14.
Kierując się przedstawionymi motywami oraz opierając się na treści art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c., w odniesieniu do kosztów zastępstwa
procesowego w postępowania zażaleniowym na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w
związku z art. 99 k.p.c. oraz § 12 ust. 2 pkt 2 i § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (jednolity tekst: Dz.U. z
2013 r., poz. 490), Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)
SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z wniosku G. S.A. Oddział w Polsce
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w zakresie odprowadzania składek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 marca 2015 r.,
zażalenia organu rentowego na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 września 2014 r.,
1) uchyla zaskarżone postanowienie,
2) zasądza od G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów zastępstwa
prawnego w postępowaniu zażaleniowym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z
dnia 9 września 2014 r. odrzucił wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o
wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2014 r.,
wydanego w sprawie z odwołania G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w zakresie odprowadzenia
składek.
2
W uzasadnieniu wymienionego postanowienia Sąd Apelacyjny wyjaśnił, że w
dniu 31 lipca 2014 r. pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych złożył skargę
kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2014 r. wraz z
wnioskiem o wstrzymanie wykonalności tego wyroku. Sąd Apelacyjny
postanowieniem z dnia 4 września 2014 r. odrzucił jednak skargę kasacyjną.
Sąd Apelacyjny wyjaśnił też, że zgodnie z art. 388 § 1 k.p.c. w razie
wniesienia skargi kasacyjnej, gdyby na skutek wykonania orzeczenia stronie mogła
być wyrządzona niepowetowana szkoda, sąd drugiej instancji może wstrzymać
wykonanie zaskarżonego orzeczenia do czasu ukończenia postępowania
kasacyjnego. Regulacja art. 388 k.p.c. umożliwia wstrzymanie z mocy orzeczenia
sądu wykonania prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji lub uzależnienie
wykonania tego orzeczenia od złożenia zabezpieczenia.
Sąd Apelacyjny podkreślił, iż dopiero złożenie skargi kasacyjnej otwiera
drogę do wstrzymania wykonania wyroku. W przypadku zaś odrzucenia skargi
kasacyjnej, wniosek o wstrzymanie wykonalności orzeczenia staje się
bezprzedmiotowy, gdyż zgodnie z dyspozycją art. 388 § 1 k.p.c. wniesienie skargi
kasacyjnej stanowi przesłankę złożenia wniosku o wstrzymanie wykonalności
wyroku. Tymczasem, pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniósł
skargę kasacyjną, jednakże z uwagi na nieuzupełnienie jej braków wskazana
skarga postanowieniem z dnia 4 września 2014 r. została odrzucona. Zatem jej
wniesienie nie wywołało żadnych skutków procesowych.
Organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł do Sądu
Najwyższego zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 9 września
2014 r. o odrzuceniu wniosku o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego
w sprawie, domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i
rozpatrzenia wniosku zgodnie z jego treścią i z dotychczasowym stanowiskiem
pozwanego oraz zasądzenia od wnioskodawcy kosztów zastępstwa procesowego
według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
3
W sprawie II UZ 74/14, toczącej się między tymi samymi stronami,
zainicjowanej zażaleniem wniesionym również przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 4 września 2014 r.
odrzucające skargę kasacyjną organu rentowego, wniesioną od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 3 kwietnia 2014 r., Sąd Najwyższy uznał zasadność tego
zażalenia i postanowieniem z dnia 10 marca 2015 r. uchylił zaskarżone
postanowienie, potwierdzając dopuszczalność skargi kasacyjnej o rozpatrywanej
sprawie niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. Przedmiotem wątpliwości
interpretacyjnych w sprawie II UZ 74/14 była bowiem kwestia podlegania
obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, a dopiero w dalszej kolejności
określenie podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia, tego bowiem dotyczył
zarówno wniosek o interpretację inicjujący postępowanie przed organem rentowym,
decyzja tego organu z dnia 19 października 2011 r., jak i wyrok Sądu pierwszej
instancji z dnia 11 września 2012 r., co umknęło uwadze Sądu Apelacyjnego. Tym
samym, zdaniem Sądu Najwyższego, sprawa mieści się w kategorii spraw
wymienionych w art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c., w których skarga kasacyjna
przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. To z kolei powoduje,
że odpada przyjęta za podstawę wydania zaskarżonego postanowienia przesłanka
bezprzedmiotowości wniosku organu rentowego o wstrzymanie wykonania wyroku.
Wydanie postanowienia w niniejszej sprawie jest zatem oczywistą
konsekwencją rozstrzygnięcia zapadłego w sprawie II UZ 74/14.
Kierując się przedstawionymi motywami oraz opierając się na treści art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c., w odniesieniu do kosztów zastępstwa
procesowego w postępowania zażaleniowym na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w
związku z art. 99 k.p.c. oraz § 12 ust. 2 pkt 2 i § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (jednolity tekst: Dz.U. z
2013 r., poz. 490), Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.