Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PK 237/14
POSTANOWIENIE
Dnia 1 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z powództwa M. G.-P.
przeciwko Publicznemu Przedszkolu Samorządowemu w J.
o ustalenie, że umowa łącząca strony jest umową na czas nieokreślony,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 1 kwietnia 2015 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w B.
z dnia 27 marca 2014 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 120
(sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r. zmienił zaskarżony
przez powódkę wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 26 listopada 2013 r. w ten
sposób, że ustalił, iż umowa o pracę zawarta w dniu 30 sierpnia 2012 r. pomiędzy
pozwanym Publicznym Przedszkolem Samorządowym w J. a powódką M. G.-P.,
posiadającą stopień awansu zawodowego - nauczyciel kontraktowy, jest umową o
pracę na czas nieokreślony.
Strona pozwana wywiodła skargę kasacyjną od tego wyroku i opierając ją na
podstawie naruszenia prawa materialnego, przez niezastosowanie art. 10 ust. 7
2
ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela i niewłaściwe zastosowanie
art. 10 ust. 4 tej ustawy, wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie co
do istoty sprawy przez oddalenie apelacji oraz zasądzenie od powódki kosztów
procesu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach
postępowania.
W skardze kasacyjnej zawarty jest wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania z
uwagi na to, że jest ona oczywiście uzasadniona.
Powódka w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniosła o odmowę przyjęcia jej
do rozpoznania, bądź o jej oddalenie oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów
postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jednym z koniecznych elementów skargi kasacyjnej jest, jak wynika z
art. 3984
§ 2 k.p.c., wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie.
Wymóg ten wiąże się, jak wielokrotnie wyjaśniano w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, z przesłankami rozważanymi przez ten Sąd podczas
tzw. „przedsądu”, a więc na posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub
odmowa przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Przesłanki te określone są w
art. 3989
§ 1 k.p.c. i tylko one podlegają badaniu w tej fazie postępowania, a
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania następuje wtedy, gdy zachodzi choćby
jedna z nich. Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania winno zatem
koncentrować się na wykazaniu istnienia takiej przesłanki, przy czym treść tego
uzasadnienia nie może być dowolna, bo konieczne jest oparcie jej na argumentacji
jurydycznej.
Wniesiona w sprawie skarga kasacyjna zawiera wniosek o przyjęcie jej do
rozpoznania uzasadniony w ten sposób, że skarga jest oczywiście uzasadniona,
nie można jednak uznać, że skarżący zdołał wykazać istnienie tej przesłanki.
W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania nie ma bowiem
żadnych argumentów przemawiających za jej oczywistą zasadnością. Skarżący w
istocie odwołał się do podstaw skargi, stwierdzając że „skarga kasacyjna jest
3
oczywiście uzasadniona, albowiem w sprawie istniały przesłanki pozwalające
pozwanemu Przedszkolu na zawarcie z powódką umowy o pracę na czas
określony”. Odwołanie się dla uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania do podstaw skargi nie może zaś wywołać żadnego skutku nie tylko
dlatego, że podstawy skargi nie podlegają badaniu na tym etapie postępowania
przed Sądem Najwyższym, ale również z tego względu, iż rozpoznanie skargi
kasacyjnej następuje tylko z przyczyn kwalifikowanych, gdyż tylko one decydują o
wyniku „przedsądu”. Powołanie się na przesłankę zawartą w art. 3989
§ 1 pkt 4
k.p.c. zobowiązuje zatem skarżącego do przedstawienia wywodu prawnego,
uzasadniającego jego pogląd, że skarga jest oczywiście uzasadniona, przy czym, o
ile dla uwzględnienia skargi kasacyjnej wystarczy, że jej podstawa jest
usprawiedliwiona, to dla jej przyjęcia do rozpoznania konieczne jest wykazanie
kwalifikowanej postaci naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego
polegającej na jego oczywistości, widocznej prima facie, przy wykorzystaniu
podstawowej wiedzy prawniczej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16
września 2003 r., IV CZ 100/03, LEX nr 82274). Innymi słowy, w celu spełnienia
przesłanki przewidzianej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. należy wykazać „oczywistość
skargi kasacyjnej" przez odwołanie się do argumentacji, która prima facie wskazuje,
że zaskarżone orzeczenie wydane zostało z oczywistym naruszeniem prawa
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2007 r., II CSK 184/07, z 2
sierpnia 2007 r., III UK 45/07, z 10 lipca 2007 r., II UK 45/07, niepublikowane, z 25
lutego 2008 r., I UK 339/07, LEX nr 453109), a takich argumentów nie można
doszukać się we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie do
rozpoznania, skoro nie wynika z niego nawet to, jakie przepisy naruszył Sąd
Okręgowy i w jaki konkretnie sposób miałoby dojść do tego naruszenia.
Skarżący nie zdołał zatem wykazać, że zachodzi potrzeba rozpoznania jego
skargi przez Sąd Najwyższy, wobec czego z mocy art. 3989
k.p.c. i art. 39821
w
związku z art. 108 § 1 k.p.c. należało postanowić jak w sentencji.

I PK 237/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia