Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SNO 23/15
POSTANOWIENIE
Dnia 13 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny
Na posiedzeniu w składzie następującym:
Przewodniczący: SSN Wiesław Kozielewicz (sprawozdawca)
Sędziowie: SSN Iwona Koper
SSN Anna Kozłowska
w sprawie W. Z.
wobec którego orzeczono prawomocnie karę dyscyplinarną
złożenia sędziego z urzędu
w przedmiocie rozważenia możliwości wznowienia z urzędu postępowania
dyscyplinarnego zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt SNO 34/14
postanowił:
stwierdza, że nie zachodzą podstawy wznowienia
postępowania dyscyplinarnego z urzędu.
UZASADNIENIE
W dniu 10 marca 2015 r., Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, otrzymał
pismo W. Z., datowane 10 lutego 2015 r., w którym W. Z. złożony z urzędu
sędziego wyrokiem Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3 lutego
2014 r., zgłasza liczne uwagi odnośnie przebiegu postępowania w sprawie … 1/07,
które zakończyło się wyrokiem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia
18 lipca 2014 r., sygn. akt SNO 34/14 utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3 lutego 2014 r., sygn. akt … 1/07.
2
Nadmienić przy tym należy, że Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny
rozpoznawał sprawę W. Z. w związku z wniesionym przez niego odwołaniem od
w/w wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego.
Przewodniczący Wydziału VI Izby Karnej zarządzeniem z dnia 19 marca
2015 r. pismo W. Z., datowane 10 luty 2015 r., skierował na posiedzenie w celu
rozważenia możliwości wznowienia postępowania dyscyplinarnego z urzędu.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
W. Z. wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt
…1062/12, został uznany winnym popełnienia w okresie od dnia 30 stycznia 1998 r.
do dnia 26 sierpnia 1999 r. w B., w warunkach czynu ciągłego, przestępstwa
określonego w art. 270 § 1 k.k., za które wymierzono mu karę grzywny w wysokości
80 stawek dziennych po 40 złotych każda. Po rozpoznaniu apelacji W. Z.,
wniesionej od tego wyroku. Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 13 grudnia 2013
r., sygn. akt … 788/13, zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Natomiast Sąd
Najwyższy postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 r., sygn. akt V KK 208/14, oddalił
kasację obrońcy skazanego W. Z. jako oczywiście bezzasadną w zakresie
podniesionego w niej zarzutu obrazy art. 439 § 1 pkt. 11 k.p.k., a w zakresie
pozostałych zarzutów, na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. i
art. 523 § 1 k.p.k. pozostawił ją bez rozpoznania.
W uzasadnieniu wyroku z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt SNO 34/14, Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny podkreślił, że Sąd Dyscyplinarny – Sąd Apelacyjny
w rozpoznawanej sprawie dyscyplinarnej W. Z., był związany omówionym wyżej
wyrokiem skazującym Sądu Rejonowego w P. co do popełnienia przez W. Z.
przestępstwa, a ustalając, że między czynem wyczerpującym znamiona
przestępstwa a czynem stanowiącym przewinienie dyscyplinarne zachodzi
tożsamość, trafnie przyjął (w myśl unormowania art. 108 § 4 u.s.p.), iż nie doszło do
przedawnienia karalności zarzucanego W. Z. przewinienia dyscyplinarnego.
Poza sporem jest, że w postępowaniu w przedmiocie wznowienia
postępowania dyscyplinarnego ma, poprzez art. 128 u.s.p., zastosowanie instytucja
wznowienia postępowania z urzędu unormowania w art. 542 § 3 - § 5 k.p.k. (por. W.
3
Kozielewicz, Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów. Komentarz, Warszawa
2005 r., s. 138, postanowienia Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego: z dnia
17 września 2009,OSNSD 2009, poz. 73, z dnia 14 kwietnia 2011 r., SNO 12/1,
OSNSD 2011, poz. 22).
Wznowienie z urzędu dopuszczalne jest jedynie w wypadku stwierdzenia
uchybień stanowiących tzw. bezwzględne przyczyny odwoławcze określone w art.
439 § 1 k.p.k. Zwrócić przy tym uwagę należy, że zgodnie z treścią art. 542 § 3
k.p.k. wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w art. 439 § 1 pkt
9 – 11 k.p.k., może nastąpić tylko na korzyść obwinionego. Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny w razie stwierdzenia, że prawomocne orzeczenie dotknięte jest
uchybieniem wymienionym w art. 439 § 1 k.p.k., ma obowiązek wznowienia
postępowania dyscyplinarnego. Wznowienie z urzędu na niekorzyść obwinionego
ograniczone zostało sześciomiesięcznym terminem liczonym od uprawomocnienia
się orzeczenia. W doktrynie podkreśla się, że z uwagi na daleko idące
konsekwencje prawne dla prawomocności orzeczeń sądowych oraz dla
ograniczenia praw skazanego, przepis określający bezwzględne powody
odwoławcze nie powinien być interpretowany rozszerzająco (por. M. Biłyj, A.
Murzynowski, Wznowienie postępowania karnego w PRL w świetle prawa i praktyki,
Warszawa 1980, s. 114 – 119).
Kwestie podniesione w piśmie przez W. Z. (pismo datowane 10 luty 2015 r.)
nie wskazują na zaistnienie w przedmiotowej sprawie jakiegokolwiek z uchybień
wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. Do takich nie można bowiem zaliczyć ani
przebiegu postępowania toczącego się w związku z wnioskiem W.Z. o
przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego
– Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3 lutego 2014 r., sygn. akt … 1/07, o umorzeniu
postępowania dyscyplinarnego w zakresie jednego czynu, w którym zapadło
wymienione w jego piśmie, postanowienie Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt SNO 50/14, gdyż nie
dotyczy to części postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt SNO
34/14. Nie może też być uznane za uchybienie wymienione w art. 439 § 1 pkt. 11
4
k.p.k., rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej przez Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny w dniu 18 lipca 2014 r., mimo wniosku W. Z. o odroczenie rozprawy
(wniosek o odroczeniu wpłynął w dniu 17 lipca 2014 r.), gdyż po pierwsze obecność
obwinionego na rozprawie dyscyplinarnej nie jest obowiązkowa, a po drugie, jak
wynika z protokołu rozprawy z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt. SNO 34/14, Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny postanowieniem wydanym tego dnia na rozprawie,
nie uwzględnił wniosku W. Z. o odroczenie rozprawy, bowiem cyt. „wniosek ten
zmierza do przedłużenia postępowania, a art. 353 § 1 i § 2 k.p.k., na który powołuje
się obwiniony nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym” (cytat z
protokołu rozprawy, k. 49 akt o sygnaturze SNO 34/14). Decyzja Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego o przeprowadzeniu rozprawy odwoławczej w
dniu 18 lipca 2014 r., nie może być, w realiach sprawy, uznana za nietrafną.
W tym stanie rzeczy, nie znajdując podstaw do wznowienia postępowania
dyscyplinarnego w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt SNO 34/14, rozstrzygnięto jak w
części dyspozytywnej postanowienia.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13