SNO 30/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-06-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SNO 30/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący)
SSN Jacek Gudowski
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wojnicka
przy udziale Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Apelacyjnego […], po
rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2015 r.,
sprawy R. K.
sędziego Sądu Okręgowego w […]
w związku z jej odwołaniem
od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 23 grudnia 2014 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 w części dotyczącej
orzeczenia o karze upomnienia i w tym zakresie umarza
postępowanie;
2. kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 23 grudnia 2014 r. Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny ustalił w punkcie pierwszym, że obwiniona sędzia Sądu
Okręgowego R. K. popełniła przewinienie dyscyplinarne opisane w art. 107 §
1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.
U. Nr 98, poz. 1070; dalej u.s.p.) polegające na tym, że w okresie od 26
października 2010 r. do 17 października 2011 r. dopuściła się w sprawie sygn.
[…] oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa procesowego – art. 424 § 1 i
2 k.p.k. w ten sposób, że sporządziła uzasadnienie wyroku w sposób rażąco
naruszający wymogi określone w tym przepisie i na podstawie art. 108 § 2
u.s.p. umorzył postępowanie w zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej oraz
w punkcie drugim uznał obwinioną za winną popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego z art. 107 § 1 u.s.p. polegającego na tym, że w okresie od 26
sierpnia 2011 r. do 17 stycznia 2012 r. dopuściła się w sprawie sygn. […]
oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa procesowego – art. 424 § 1 i 2
k.p.k. w ten sposób, że sporządziła uzasadnienie wyroku w sposób rażąco
naruszający wymogi określone w tym przepisie i za to na podstawie art. 109 §
1 u.s.p. wymierzył karę dyscyplinarną upomnienia.
Obwiniona zaskarżyła ten wyrok w punkcie drugim w części dotyczącej
orzeczenia o karze i wniosła o odstąpienie od wymierzenia kary
dyscyplinarnej, ewentualnie o zastosowanie art. 108 § 2 u.s.p.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Nie ma podstaw do uwzględnienia zarzutu wadliwego wymierzenia
skarżącej kary dyscyplinarnej upomnienia za przewinienie opisane w punkcie
drugim wyroku. Rozważając kwestię wymiaru kary Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny wziął pod uwagę zarówno postawę sędziego w toku
postępowania dyscyplinarnego, przyznanie się do winy i złożenie wniosku o
wymierzenie kary upomnienia, jak i fakt właściwego wypełniania
obowiązków związanych z obowiązkami orzeczniczymi w okresie po
3
popełnieniu zarzucanego czynu dyscyplinarnego. Okoliczności te stanowiły
podstawę oceny, że wymierzenie najłagodniejszej kary dyscyplinarnej daje
gwarancję niepopełnienia przez obwinioną ponownie przewinień
dyscyplinarnych.
Skarżąca nie przytoczyła w odwołaniu, poza powołaniem się na swą
postawę w toku postępowania dyscyplinarnego, innych argumentów
przemawiających za zastosowaniem art. 109 § 5 u.s.p., ani nie wskazała
żadnych okoliczności w celu wykazania zarzutu naruszenia tego przepisu przez
Sąd Dyscyplinarny. Chociaż ustawodawca nie wskazał w ustawie - Prawo o
ustroju sądów powszechnych definicji przewinienia dyscyplinarnego mniejszej
wagi, to jednolite poglądy doktryny i judykatury przyjmują, że chodzi o
sytuacje, w których występuje przewaga elementów łagodzących o charakterze
przedmiotowo – podmiotowym, w szczególności niewielka szkodliwość
zachowania dla służby sędziowskiej, niewielki stopień zawinienia i społecznej
szkodliwości czynu (wyroki Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 8 lutego 2011 r., SNO 1/11 – nie publ., z dnia 4 kwietnia 2011 r., SNO
14/11 – OSN w sprawach dyscyplinarnych 2011, poz. 24). Element postawy
sędziego w toku postępowania dyscyplinarnego, jako okoliczność pozostająca
poza tymi granicami nie ma wpływu na ocenę czynu skarżącej w aspekcie
przewinienia dyscyplinarnego mniejszej wagi, o którym mowa w art. 109 ust.
5 u.s.p. Czyn obwinionej został zakwalifikowany jako oczywista i rażąca
obraza przepisów prawa procesowego w zakresie sporządzenia uzasadnienia
wyroku w sprawie karnej, a więc jako obraza nie budząca najmniejszej
wątpliwości i dużej wagi, co wyłącza zastosowanie omawianego przepisu.
W rozpoznawanej sprawie postępowanie w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej stało się jednak w toku postępowania odwoławczego
niedopuszczalne z uwagi na regulację zawartą w art. 108 § 2 u.s.p. Stanowi on,
że jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w § 1 (tj. po upływie trzech
4
lat od chwili czynu) sprawa nie zostanie prawomocnie zakończona, sąd
dyscyplinarny orzeka o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego i umarza
postępowanie w zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej. Sąd Dyscyplinarny
– Sąd Apelacyjny ustalił, że czyn dyscyplinarny został popełniony w dniu 17
stycznia 2012 r., co oznacza, że termin określony w art. 108 § 2 u.s.p. upłynął i
postępowanie w zakresie kary nieprawomocnie wymierzonej należy umorzyć.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 437 § 2 i art. 436
k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p., o kosztach postępowania dyscyplinarnego
rozstrzygając zgodnie z art. 133 u.s.p.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Jan Bogdan Rychlicki (przewodniczący)
SSN Jacek Gudowski
SSN Maria Szulc (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wojnicka
przy udziale Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Apelacyjnego […], po
rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2015 r.,
sprawy R. K.
sędziego Sądu Okręgowego w […]
w związku z jej odwołaniem
od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 23 grudnia 2014 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 w części dotyczącej
orzeczenia o karze upomnienia i w tym zakresie umarza
postępowanie;
2. kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 23 grudnia 2014 r. Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny ustalił w punkcie pierwszym, że obwiniona sędzia Sądu
Okręgowego R. K. popełniła przewinienie dyscyplinarne opisane w art. 107 §
1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.
U. Nr 98, poz. 1070; dalej u.s.p.) polegające na tym, że w okresie od 26
października 2010 r. do 17 października 2011 r. dopuściła się w sprawie sygn.
[…] oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa procesowego – art. 424 § 1 i
2 k.p.k. w ten sposób, że sporządziła uzasadnienie wyroku w sposób rażąco
naruszający wymogi określone w tym przepisie i na podstawie art. 108 § 2
u.s.p. umorzył postępowanie w zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej oraz
w punkcie drugim uznał obwinioną za winną popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego z art. 107 § 1 u.s.p. polegającego na tym, że w okresie od 26
sierpnia 2011 r. do 17 stycznia 2012 r. dopuściła się w sprawie sygn. […]
oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa procesowego – art. 424 § 1 i 2
k.p.k. w ten sposób, że sporządziła uzasadnienie wyroku w sposób rażąco
naruszający wymogi określone w tym przepisie i za to na podstawie art. 109 §
1 u.s.p. wymierzył karę dyscyplinarną upomnienia.
Obwiniona zaskarżyła ten wyrok w punkcie drugim w części dotyczącej
orzeczenia o karze i wniosła o odstąpienie od wymierzenia kary
dyscyplinarnej, ewentualnie o zastosowanie art. 108 § 2 u.s.p.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Nie ma podstaw do uwzględnienia zarzutu wadliwego wymierzenia
skarżącej kary dyscyplinarnej upomnienia za przewinienie opisane w punkcie
drugim wyroku. Rozważając kwestię wymiaru kary Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny wziął pod uwagę zarówno postawę sędziego w toku
postępowania dyscyplinarnego, przyznanie się do winy i złożenie wniosku o
wymierzenie kary upomnienia, jak i fakt właściwego wypełniania
obowiązków związanych z obowiązkami orzeczniczymi w okresie po
3
popełnieniu zarzucanego czynu dyscyplinarnego. Okoliczności te stanowiły
podstawę oceny, że wymierzenie najłagodniejszej kary dyscyplinarnej daje
gwarancję niepopełnienia przez obwinioną ponownie przewinień
dyscyplinarnych.
Skarżąca nie przytoczyła w odwołaniu, poza powołaniem się na swą
postawę w toku postępowania dyscyplinarnego, innych argumentów
przemawiających za zastosowaniem art. 109 § 5 u.s.p., ani nie wskazała
żadnych okoliczności w celu wykazania zarzutu naruszenia tego przepisu przez
Sąd Dyscyplinarny. Chociaż ustawodawca nie wskazał w ustawie - Prawo o
ustroju sądów powszechnych definicji przewinienia dyscyplinarnego mniejszej
wagi, to jednolite poglądy doktryny i judykatury przyjmują, że chodzi o
sytuacje, w których występuje przewaga elementów łagodzących o charakterze
przedmiotowo – podmiotowym, w szczególności niewielka szkodliwość
zachowania dla służby sędziowskiej, niewielki stopień zawinienia i społecznej
szkodliwości czynu (wyroki Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 8 lutego 2011 r., SNO 1/11 – nie publ., z dnia 4 kwietnia 2011 r., SNO
14/11 – OSN w sprawach dyscyplinarnych 2011, poz. 24). Element postawy
sędziego w toku postępowania dyscyplinarnego, jako okoliczność pozostająca
poza tymi granicami nie ma wpływu na ocenę czynu skarżącej w aspekcie
przewinienia dyscyplinarnego mniejszej wagi, o którym mowa w art. 109 ust.
5 u.s.p. Czyn obwinionej został zakwalifikowany jako oczywista i rażąca
obraza przepisów prawa procesowego w zakresie sporządzenia uzasadnienia
wyroku w sprawie karnej, a więc jako obraza nie budząca najmniejszej
wątpliwości i dużej wagi, co wyłącza zastosowanie omawianego przepisu.
W rozpoznawanej sprawie postępowanie w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej stało się jednak w toku postępowania odwoławczego
niedopuszczalne z uwagi na regulację zawartą w art. 108 § 2 u.s.p. Stanowi on,
że jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w § 1 (tj. po upływie trzech
4
lat od chwili czynu) sprawa nie zostanie prawomocnie zakończona, sąd
dyscyplinarny orzeka o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego i umarza
postępowanie w zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej. Sąd Dyscyplinarny
– Sąd Apelacyjny ustalił, że czyn dyscyplinarny został popełniony w dniu 17
stycznia 2012 r., co oznacza, że termin określony w art. 108 § 2 u.s.p. upłynął i
postępowanie w zakresie kary nieprawomocnie wymierzonej należy umorzyć.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 437 § 2 i art. 436
k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p., o kosztach postępowania dyscyplinarnego
rozstrzygając zgodnie z art. 133 u.s.p.