I CNP 39/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-06-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 39/14
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski
w sprawie skargi G. Z. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 12 lipca 2013 r., wydanego w sprawie
z powództwa Banku […]
przeciwko G. Z.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 maja 2015 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 12 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy w W. zasądził od G. Z. na
rzecz Banku […] kwotę 1038,75 zł z ustawowymi odsetkami i w pozostałej części
apelację i powództwo oddalił. W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
tego prawomocnego wyroku pozwany wniósł o orzeczenie, że jest on niezgodny z
art. 509 § 2 k.c. i art. 117 § 1 w zw. z art. 118 k.c. k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest środkiem wyjątkowym. Zasadą bowiem jest, że prawomocność wyroku,
tworzy nowy stan prawny pomiędzy stronami albo erga omnes, jak też sanuje
wszelkie ewentualne naruszenia prawa; którymi orzeczenie ewentualnie jest
dotknięte. Z tego względu wszystkie jej wymagania konstrukcyjne określone w art.
4245
§ 1 k.p.c. należy interpretować ściśle.
Do omawianej kategorii wymagań należy uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.). Uwzględnienie bowiem skargi i stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie
jest niezgodne z prawem, ma charakter prejudykatu, gdyż stwarza możliwość
dochodzenia od państwa odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez jego
wydanie. Spełnienie tego wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru
szkody. Wywód ten powinien także zawierać informację dotyczącą czasu jej
powstania i określać związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego
z prawem. Nie jest spełnieniem tego wymagania odwołanie się do szkody
niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też mogącej powstać w przyszłości
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006,
nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05 niepublikowane).
W chwili wnoszenia skargi szkoda musi już istnieć co oznacza, że nie
wystarczy zagrożenie jej wystąpienia albo przewidywanie, czy nawet pewność
co do tego, że rzeczywiście zostanie wyrządzona. W związku z tym wskazywane
przez skarżącego „pasywa” w jego majątku wynikające z tytułu wykonawczego,
którym jest zaskarżone orzeczenie, jest niewystarczające, niewystarczające jest
3
także skierowanie go do egzekucji. Szkoda powstaje dopiero po wykonaniu tytułu
wykonawczego. Jak trafnie podniesiono w literaturze stanowisko to odpowiada
poglądowi Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, że szkoda powstała w wyniku
naruszenia prawa unijnego musi być rzeczywista i pewna (por. wyrok z 17 marca
1976 r., nr 67/75, lesieur Cotelle et Assicies, Lexis Nexis nr 1156935). W skardze
w ogóle nie uprawdopodobniono szkody we wskazany sposób, skoro nie wskazano
jakoby zasądzoną zaskarżonym wyrokiem należność skarżący uiścił.
Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski
w sprawie skargi G. Z. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 12 lipca 2013 r., wydanego w sprawie
z powództwa Banku […]
przeciwko G. Z.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 maja 2015 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 12 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy w W. zasądził od G. Z. na
rzecz Banku […] kwotę 1038,75 zł z ustawowymi odsetkami i w pozostałej części
apelację i powództwo oddalił. W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
tego prawomocnego wyroku pozwany wniósł o orzeczenie, że jest on niezgodny z
art. 509 § 2 k.c. i art. 117 § 1 w zw. z art. 118 k.c. k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest środkiem wyjątkowym. Zasadą bowiem jest, że prawomocność wyroku,
tworzy nowy stan prawny pomiędzy stronami albo erga omnes, jak też sanuje
wszelkie ewentualne naruszenia prawa; którymi orzeczenie ewentualnie jest
dotknięte. Z tego względu wszystkie jej wymagania konstrukcyjne określone w art.
4245
§ 1 k.p.c. należy interpretować ściśle.
Do omawianej kategorii wymagań należy uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.). Uwzględnienie bowiem skargi i stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie
jest niezgodne z prawem, ma charakter prejudykatu, gdyż stwarza możliwość
dochodzenia od państwa odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez jego
wydanie. Spełnienie tego wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru
szkody. Wywód ten powinien także zawierać informację dotyczącą czasu jej
powstania i określać związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego
z prawem. Nie jest spełnieniem tego wymagania odwołanie się do szkody
niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też mogącej powstać w przyszłości
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006,
nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05 niepublikowane).
W chwili wnoszenia skargi szkoda musi już istnieć co oznacza, że nie
wystarczy zagrożenie jej wystąpienia albo przewidywanie, czy nawet pewność
co do tego, że rzeczywiście zostanie wyrządzona. W związku z tym wskazywane
przez skarżącego „pasywa” w jego majątku wynikające z tytułu wykonawczego,
którym jest zaskarżone orzeczenie, jest niewystarczające, niewystarczające jest
3
także skierowanie go do egzekucji. Szkoda powstaje dopiero po wykonaniu tytułu
wykonawczego. Jak trafnie podniesiono w literaturze stanowisko to odpowiada
poglądowi Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, że szkoda powstała w wyniku
naruszenia prawa unijnego musi być rzeczywista i pewna (por. wyrok z 17 marca
1976 r., nr 67/75, lesieur Cotelle et Assicies, Lexis Nexis nr 1156935). W skardze
w ogóle nie uprawdopodobniono szkody we wskazany sposób, skoro nie wskazano
jakoby zasądzoną zaskarżonym wyrokiem należność skarżący uiścił.
Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).