Pełny tekst orzeczenia

Sygn. Akt I C 37/15

Uzasadnienie Wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle

z dnia 23 czerwca 2015r.

Powód (...) Spółka z o.o. w Ś. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1217,70zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 lipca 2014r do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazał , że powód wynajął na okres od 26 maja 2014r do 13 czerwca 2014r samochód zastępczy P. (...) nr rej (...) J. G. poszkodowanemu w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 19 maja 2014, za które odpowiedzialność ponosił kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. W wyniku szkody pojazd J. G. O. (...) nr rej (...) został oddany do naprawy, a sam poszkodowany zmuszony był korzystać z pojazdu zastępczego. J. G. przeniósł w drodze umowy cesji swoje prawa w zakresie żądania zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego na rzecz powoda. Powód wskazał, że za wynajem pojazdu zastępczego wystawił fakturę na kwotę 3542,40zł z terminem płatności na dzień 2 lipca 2014r, zaś pozwany na wystosowane do niego pisemne wezwanie do zapłaty uiścił z tej faktury część kwoty uznając cały okres najmu ale weryfikując dobową stawkę najmu pojazdu. Zdaniem powoda pozwany bezpodstawnie kwestionuje wysokość kosztów najmu pojazdu, który zdaniem powoda odpowiada rzeczywistym cenom eksploatacji samochodu zastępczego w tej klasie co pojazd wynajęty poszkodowanemu. Żądanie zatem zapłaty kwoty dochodzonej pozwem jest zdaniem powoda w pełni uzasadnione.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swego stanowiska uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i oświadczył , że poddał weryfikacji stawkę czynszu najmu do kwoty 129,15 zł brutto. Zdaniem pozwanego żądanie zwrotu kosztów najmu samochodu według stawek powoda jest niezasadne bowiem stawka 196,80zł za dobę jest zawyżona i nieuzasadniona w okolicznościach niniejszej sprawy. Pozwany wniósł o przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia średniej stawki czynszu najmu samochodu marki P. (...) o standardzie zbliżonym do pojazdu wynajętego przez powoda na rynku lokalnym przy założeniu, że okres najmu wynosi 18 dni.

Zdaniem pozwanego w ramach swojej odpowiedzialności jest on zobowiązany do pokrycia kosztów najmu pojazdu według stawek obowiązujących na lokalnym rynku, na jakim uszkodzony pojazd był użytkowany. Pozwany zarzucił , że zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011r (sygn. akt III CZP 5/11) poszkodowany winien współdziałać ze zobowiązanym w kierunku zapobiegania szkodzie i minimalizacji jej rozmiarów (art 354§ oraz 826kc) a ponadto na poszkodowanym ciąży obowiązek nie przyczyniania się do zwiększenia rozmiarów szkody (art 362 kc). Pozwany zarzucił ponadto, że uszkodzeniu uległ 13 letni samochód poszkodowanego, a korzystał z wynajmu samochodu 2-3 letniego.

Z ostrożności procesowej pozwany podniósł, że żądanie przez powoda odsetek od dnia 3 lipca 2014r jest nieuzasadnione bowiem zgodnie z przepisami art 14 ustawy z dnia 22 maja 2013 o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2013r poz. 392) ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W niniejszej sprawie poza sporem pozostaje fakt odpowiedzialności pozwanego co do zasady oraz skutecznego przelewu przez poszkodowanego J. G. roszczeń o zwrot najmu pojazdu zastępczego na rzecz powoda. Sporna jest jedynie wysokość kosztów najmu pojazdu zastępczego rozpatrywana przez pryzmat odpowiedzialności pozwanego jako ubezpieczyciela.

W ocenie sądu nie ulega wątpliwości, że w świetle art 361 kc konieczność korzystania z samochodu zastępczego jest normalnym następstwem uszkodzenia pojazdu . Zgodnie z treścią art. 361§2 kc na odpowiedzialnym za szkodę ciąży obowiązek pokrycia strat jakie poszkodowany poniósł w wyniku konieczności poniesienia kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Jak wynika z ustalonego i bezspornego stanu faktycznego powód wystawił poszkodowanemu fakturę z 18 czerwca 2014r za 18 dni wynajmu pojazdu zastępczego na kwotę 3542,40 zł( potwierdzona za zgodność kopia faktury k 21) z terminem płatności na dzień 2 lipca 2014r. Pozwany uiścił z tej faktury należność w kwocie 2324,70zł wskazując powodowi w korespondencji mailowej z dnia 30 czerwca 2014r, że rachunek został zweryfikowany do kwoty 129,15zł brutto za dobę.( wydruk korespondencji mailowej - k 22).

Zdaniem sądu roszczenie powoda o zapłatę całej należności z wymienionej wyżej faktury, a więc w zakresie kwoty dochodzonej pozwem, co do której pozwany odmówił jej zaspokojenia jest w świetle art 361kc w pełni uzasadnione, a podniesione przez pozwanego zarzuty nie mogą odnieść zamierzonego skutku. Powód bowiem wykazał szkodę, jej wysokość i niewątpliwy związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem za które pozwany ponosi odpowiedzialność, a szkodą.

Przeprowadzony w sprawie dowód z opinii biegłego na okoliczność ustalenia średniej stawki czynszu najmu samochodu marki P. (...) o standardzie zbliżonym do pojazdu wynajętego przez powoda na rynku lokalnym przy założeniu, że okres najmu wynosi 18 dni wykazał, że stawki te kształtują się średnio na poziomie 191,58zł brutto na dobę. Opinia biegłego G. P. jest w ocenie sądu rzetelna i obiektywna, a żadna ze stron procesu nie złożyła w toku postępowania do tej opinii zarzutów (opinia biegłego - k 93-97).

Jak zatem wynika z powyższego dobowa stawka czynszu najmu pojazdu zastosowana przez powoda w niniejszej sprawie (196,80 zł) brutto nie odbiega w sposób znaczący od średniej stawki za tego typu pojazd na rynku lokalnym (różnica sięga zaledwie 3%). Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniami pozwanego, że wynajmując pojazd zastępczy według stawki dobowej 196,80 zł brutto poszkodowany przyczynił się do zwiększenia szkody, a zatem powodowi nie należy się odszkodowanie w wysokości wskazanej w fakturze za najem pojazdu zastępczego. Podnoszone przez pozwanego uwagi dotyczące tego, że uszkodzeniu uległ pojazd 13 letni a poszkodowany korzystał z najmu pojazdu 2-3 letniego jest zupełnie irracjonalny - trudno wymagać od poszkodowanego by poszukiwał jako samochodu zastępczego pojazdu o tym samym roku produkcji , co pojazd uszkodzony. Pozwany zdaje się zupełnie pomijać istotę odpowiedzialności odszkodowawczej i nie zauważa , że to właśnie w wyniku zdarzenia, za które w związku z umową ubezpieczenia pozwany ponosi odpowiedzialność (art 822§1 kc) poszkodowany znalazł się w sytuacji, kiedy w jego majątku bez jego winy doszło do powstania szkody, co spowodowało, że nie mógł korzystać z własnego pojazdu (niezależnie od tego jaki był rok produkcji tego pojazdu) i był zmuszony wynająć pojazd zastępczy - co poszkodowany uczynił korzystając z oferty jednej z dostępnych na rynku lokalnym firm oferujących usługi najmu samochodu.

Reasumując w świetle powołanych wyżej okoliczności faktycznych oraz przytoczonych norm prawnych roszczenie powoda o zapłatę kwoty dochodzonej pozwem jest w pełni uzasadnione. Zasądzając kwotę dochodzoną pozwem na rzecz strony powodowej sąd orzekł o należnych powodowi odsetkach liczonych od dnia 31 lipca 2014r do dnia zapłaty , a nie tak jak wnosił powód od 3 lipca 2014r. Jak wynika z akt sprawy powód wezwał pozwanego o zapłatę całej należności z faktury pismem nadanym 18.06.2014r - jedynym dowodem potwierdzającym otrzymanie powyższego pisma przez pozwanego jest pochodzący od niego e-mail z daty 30 czerwca 2014r- kwestionujący częściowo wysokość faktury. Skoro zgodnie z art 817§1 kc ubezpieczyciel ma 30 dni na spełnienie świadczenia, to odsetki należą się powodowi dopiero od dnia 31 lipca 2014r. Pozew zatem w przedmiocie żądania odsetek od dnia 3 lipca 2014r podlega oddaleniu- o czym orzeczono w pkt II wyroku.

Przegranie procesu przez pozwanego stwarza po jego stronie zgodnie z treścią art 98§1 kpc obowiązek zwrotu kosztów postępowania na rzecz powoda- na zasądzoną z tego tytułu sumę składa się zwrot opłaty sądowej od pozwu w kwocie 30zł , zwrot opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz taryfowe koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180zł ( §6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych t.j. Dz.U. z 2013r poz.490.

O zwrocie na rzecz pozwanego niewykorzystanej zaliczki sąd orzekł na podstawie art 84 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych t.j. Dz.U. z 2010 nr 90 poz.594 ze zmianami).