Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 lipca 2014r. Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi w sprawie z powództwa D. R. (1) przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w Ł. o zapłatę kwoty 7558,22 zł - oddalił powództwo i zasądził od D. R. (1) na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w Ł. kwotę 3000 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Powód oparł swoje roszczenie na fakcie zgody strony pozwanej na wymianę przez niego okien w lokalu mieszkalnym oznaczonym nr (...) położonym w Ł. przy ul. (...), z jednoczesnym uznaniem zwrotu kosztów tej wymiany na rzecz powoda w przewidywanej kolejności wymiany okien i nie zwróceniem przez stronę pozwaną powodowi żadnej kwoty z tego tytułu.

W przedmiotowej sprawie wyrokiem z dnia 15 września 2011 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi oddalił powództwo. Na skutek apelacji powoda, Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 26 marca 2012 r. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Widzewa w Łodzi do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu swego wyroku Sąd Okręgowy zważył, że poczynione ustalenia faktyczne skutkują przyjęciem, że powód jest uprawniony do otrzymania refundacji z tytułu dokonanej wymiany okien w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym. Zgodnie z wytycznymi, które przedstawił w uzasadnieniu swego wyroku Sąd II instancji, Sąd Rejonowy w trakcie ponownego rozpoznawania sprawy zobowiązany został do przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie zgłoszonym przez strony procesu, co do wysokości należnej powodowi refundacji z tytułu dokonanej wymiany okien, jak również do orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Rozpoznając sprawę ponownie, na pytanie Sądu Rejonowego skierowane do pełnomocników stron niniejszego procesu, każdy z nich oświadczył, że nie zgłasza żadnych wniosków dowodowych.

Sąd Rejonowy po ponownym rozpoznaniu sprawy ustalił, że powód został członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...). Chrobrego w Ł. w dniu 5 maja 1999r..

W styczniu 1999 r. w pozwanej Spółdzielni został utworzony fundusz wymiany okien. Członkowie Spółdzielni mieli obowiązek wpłacania składek na ten fundusz. Ze zgromadzonych kwot pochodzących z tych składek następnie pozwana Spółdzielnia finansowała wymianę okien w mieszkaniach należących do lokatorów. Okres oczekiwania na wymianę okien wynosił około 5 lat od daty złożenia podania o wymianę przez danego członka Spółdzielni. W ocenie Spółdzielni warunkiem otrzymania zwrotu należności za wymienione okna było niezaleganie przez członka Spółdzielni z opłatami na jej rzecz. W przypadku wymiany okien przez lokatora na własny koszt i po zgłoszeniu tego faktu Spółdzielni, członek po 5 latach mógł otrzymać zwrot kwot wydatkowanych za wymianę okien, pod warunkiem, że wymienione okna spełniały warunki techniczne przewidziane przez Spółdzielnię. Kwota zwrotu odpowiadała cenie okien wymienianych przez Spółdzielnię. Jeżeli członek wymienił okna za wyższą cenę, to nie otrzymywał zwrotu całej ceny, tylko cenę określoną przez Spółdzielnię, zgodnie z wyżej przedstawionymi zasadami.

Pismem datowanym 11 sierpnia 1999 r., które wpłynęło do Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...). Chrobrego w Ł. w dniu 10 sierpnia 1999 r., D. R. (1) zwrócił się z prośbą o wymianę okien przez Spółdzielnię w zajmowanym przez siebie lokalu mieszkalnym oznaczonym nr (...) położonym w Ł. przy ul. (...) lub o wyrażenie zgody na dokonanie wymiany okien we własnym zakresie przez powoda i zwrócenie przez Spółdzielnię poniesionych kosztów, po przedstawieniu przez powoda odpowiednich rachunków.

W dniu 12 listopada 1999 r. dział techniczny Spółdzielni poinformował powoda, że stolarka okienna w kuchni oraz w małym i dużym pokoju zajmowanego przez powoda mieszkania została zakwalifikowana do wymiany i będzie zrealizowana według kolejności zarejestrowanych zgłoszeń.

Na przełomie 2001 i 2002 r. powód dokonał wymiany okien we własnym zakresie. Koszt tej wymiany wyniósł łącznie 7558,22 zł.

W dniu 25 lipca 2002 r. powód otrzymał pismo ze Spółdzielni z informacją, że zwrot poniesionych kosztów będzie mógł być dokonany zgodnie z protokołem oraz w dacie nastąpienia przewidywanej kolejności wymiany okien w mieszkaniu powoda, zgodnie z datą zarejestrowania podania powoda o wymianę okien w dokumentach Spółdzielni.

W 2003 r. powodowi odmówiono zwrotu kosztów wymiany okien z uwagi na to, że nie upłynęło jeszcze 5 lat, a ponadto mieszkanie powoda było zadłużone.

W lipcu 2004 r. powód z żoną sprzedali przedmiotowy lokal D. i T. małżonkom B.. Nabywcy szukali lokalu z już wymienionymi oknami z uwagi na to, że mieli małe dziecko. Wcześniej oglądali inny podobny lokal, którego cena sprzedaży była niższa, ale w którym były niewymienione, drewniane okna. Negocjując cenę za mieszkanie z powodem, strony tej transakcji brały pod uwagę, że w lokalu powoda są wymienione okna. Dlatego oferowana cena sprzedaży była wyższa. Gdyby cena lokalu nie obejmowała już wymienionych okien, to małżonkowie B. nie kupiliby tego mieszkania. W dacie zawierania umowy przedwstępnej kupna-sprzedaży przedmiotowy lokal był zadłużony w pozwanej Spółdzielni z tytułu zaległości w opłacie czynszu. Zgodnie z życzeniem nabywców zaliczka została przeznaczona na spłatę tego zadłużenia. Małżonkowie R. chcieli, aby w akcie notarialnym kupna-sprzedaży przedmiotowego lokalu został umieszczony zapis, że małżonkowie B. co miesiąc będą wpłacać na konto Spółdzielni ustaloną składkę na fundusz celowy wymiany okien, a powód będzie im te kwoty oddawał. Powód chciał w ten sposób zapewnić sobie zwrot przez Spółdzielnię kosztów wymiany okien. Nabywcy nie zgodzili się na taki zapis. Dodatkowo wyjaśnili, że cena nabycia lokalu uwzględnia stan techniczny okien i, jeżeli powód z żoną chcą, aby nabywcy płacili nadal składki na fundusz, to muszą obniżyć cenę sprzedaży lokalu, na co z kolei powód nie wyraził zgody.

Od sierpnia 2004 r. do chwili obecnej D. B. wpłaca na konto strony pozwanej dodatkową składkę na fundusz wymiany okien. Spółdzielnia prowadziła na ten temat korespondencję z małżonkami B. jako nowymi nabywcami przedmiotowego lokalu. Pisma dotyczyły odmowy przez Spółdzielnię zwolnienia małżonków B. z obowiązku uiszczania opłat na fundusz celowy wymiany okien pod warunkiem, że małżonkowie R. złożą pisemne oświadczenie, że nie będą oczekiwać od Spółdzielni zwrotu kosztów poniesionych na wymianę okien. Powód takowej deklaracji nie złożył.

W 2005 r. strony prowadziły korespondencję w sprawie zwrotu przez Spółdzielnię na rzecz powoda kosztów wymiany okien w przedmiotowym lokalu. Spółdzielnia informowała, że zwrot ten będzie mógł nastąpić, o ile obecny najemca lokalu zobowiąże się do kontynuowania wpłacania składek na fundusz wymiany okien oraz oświadczy, że nie będzie ubiegać się o zwrot kosztów za wymienione okna.

Za okres od stycznia 1999 r. do stycznia 2011 r. zgromadzone składki na fundusz celowy wymiany okien w czynszu dotyczącym przedmiotowego lokalu wynoszą 3771,10 zł, przy czym składki od stycznia 1999 r. do lipca 2004 r. w kwocie 582,34 zł zostały zgromadzone przez powoda, a składki od sierpnia 2004 r. do stycznia 2011 r. w kwocie 3188,76 zł przez D. B..

Sąd Rejonowy przy pierwszym rozpoznaniu sprawy oddalił wniosek pełnomocnika powoda o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka D. R. (2), z uwagi na to, że jest on pełnomocnikiem powoda w rozpoznawanej sprawie (k.68). Na rozprawie w dniu 23 czerwca 2014 r. pełnomocnik powoda oświadczył, że D. R. (2) jest nadal pełnomocnikiem powoda, w związku z czym nie wnosi o jego przesłuchanie w charakterze świadka (k.230).

Sąd Rejonowy przy pierwszym rozpoznaniu sprawy pominął zeznania powoda (k.73), albowiem wszelkimi sprawami związanymi z wymianą okien oraz sprzedażą tego lokalu zajmował się w jego imieniu ojciec – D. R. (2) i powód nie był zorientowany co do szczegółów istotnych w tej sprawie. Ogólne informacje, które powód podał, wynikają natomiast z pism złożonych do akt niniejszej sprawy.

W oparciu o tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy wskazał, że w Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) w Ł. obowiązywały przepisy Regulaminu obowiązków Spółdzielni i jej członków w zakresie napraw wewnątrz lokali oraz zasad rozliczeń z członkami zwalniającymi lokale, który został uchwalony w dniu 17 grudnia 2003 r. na podstawie § 38 Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...). Chrobrego i zatwierdzony Uchwałą Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej nr (...) z dnia 13 lipca 2004 r. Postanowienia te regulują między innymi kwestie związane z wymianą okien przez członka Spółdzielni i zasady rozliczeń z tego tytułu (k.142-148). Zgodnie z tymi zasadami kolejność realizacji zarówno wymiany stolarki, jak też refundacji wydatków poniesionych przez członków Spółdzielni na ten cel, uzależniona była od daty złożenia podania o wymianę stolarki okiennej w zakresie zaakceptowanym przez powołaną do tego Komisję. Pozwana Spółdzielnia potwierdziła powodowi na piśmie możliwość dokonania zwrotu poniesionych przez niego kosztów wymiany okien, zgodnie z protokołem, w dacie nastąpienia przewidywanej kolejności wymiany okien w tym mieszkaniu, według daty zarejestrowania stosownego podania o wymianę okien w przedmiotowym lokalu w dokumentach Spółdzielni. Protokół konieczności wymiany okien w lokalu powoda został sporządzony w dniu 9 listopada 1999 r.. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej żaden z przepisów powołanego Regulaminu nie uzależniał dokonania refundacji kosztów wymiany okien od tego, czy członek Spółdzielni posiada jakiekolwiek zadłużenie w stosunku do Spółdzielni, czy też nie.

W świetle powyższego Sąd Rejonowy stwierdzić, że powód co do zasady jest uprawniony do domagania się od strony pozwanej zwrotu kosztów poniesionych w związku z wymianą okien.

Kolejnym problemem jest wysokość ewentualnie należnej powodowi refundacji. Zgodnie z cytowanym Regulaminem wartość refundacji określana była każdorazowo w postaci uchwały Zarządu Spółdzielni jako równowartość identycznych usług świadczonych na rzecz Spółdzielni w ramach aktualnie zawartych umów.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar dowodu, w jakiej wysokości powodowi przysługuje zwrot kosztów wymiany okien, spoczywa na powodzie, który zobowiązany jest nie tylko do wykazania swego uprawnienia do refundacji ale również do udowodnienia jej wysokości. Powód załączył do pozwu faktury, z których wynika, że łączny koszt wymiany okien w spornym lokalu wyniósł 7558,22 zł. Z uwagi na to, że powód dokonał wymiany okien na własny koszt, to kwotę tą należy skorelować z kosztami wymiany tego typu okien w ramach umowy zawartej ze Spółdzielnią.

Sąd Rejonowy wskazał następnie, że jednak mimo treści uzasadnienia Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie i zawartego w nim zalecenia uzupełnienia materiału dowodowego we wskazanym kierunku oraz mimo zapytania Sądu Rejonowego, czy i jakie wnioski dowodowe w związku z tym zgłaszają pełnomocnicy stron, pełnomocnik powoda nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych i nie wykazał, jaki byłby koszt wymiany spornych okien, gdyby zlecała to Spółdzielnia w ramach zawartej przez siebie umowy. Działanie sądu z urzędu i przeprowadzenie dowodu niewskazanego przez stronę jest po uchyleniu art. 3 § 2 k.p.c. dopuszczalne tylko w wyjątkowych sytuacjach procesowych oraz musi wypływać z opartego na zobiektywizowanej ocenie przekonania o konieczności jego przeprowadzenia. Jedynie w szczególnych sytuacjach procesowych, o wyjątkowym charakterze, sąd powinien skorzystać ze swojego uprawnienia do podjęcia inicjatywy dowodowej (tak m. in. SA w P. w wyroku z dnia 30.01.2013 r., I ACa 1172/12, Lex nr 1292720), a tego rodzaju sytuacja w przedmiotowej sprawie nie występowała. Nadto podobną ocenę zawarł w uzasadnieniu swego wyroku także Sąd Okręgowy, bowiem zgodnie z wytycznymi Sądu II instancji, Sąd Rejonowy w trakcie ponownego rozpoznawania sprawy zobowiązany został do przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie zgłoszonym przez strony procesu, co do wysokości należnej powodowi refundacji z tytułu dokonanej wymiany okien. Wreszcie podkreślić należy, że Sąd nie ma także obowiązku wyręczania strony zastępowanej przez adwokata lub radcę prawnego. Nie można więc oczekiwać, że to Sąd powoła z urzędu dowody, które mogłyby doprowadzić do korzystnego rozstrzygnięcia sprawy na rzecz powoda.

Ponadto należy wskazać, że w rozpoznawanej sprawie zasadność roszczenia powoda należy również oceniać w świetle art. 5 k.c., zgodnie z którym nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w dacie sprzedaży spornego lokalu mieszkalnego, powód i jego żona uzyskali od nabywców cenę sprzedaży wyższą, aniżeli normalnie za tego typu lokal, albowiem cena ta uwzględniała, że w lokalu tym są wymienione okna. Zeznający w tej sprawie w charakterze świadków nabywcy lokalu D. i T. małżonkowie B. nie byli w stanie wskazać, o jaki procent cena nabycia tego lokalu była z tego tytułu podwyższona, jednakże zgodnie zeznali, że cena ta uwzględniała wymianę okien. W takim wypadku należy uznać, że powód i jego żona uzyskali w ten sposób zwrot kosztów wymiany okien. Nie wykazali jednakże, w jakiej dokładnie wysokości to nastąpiło. Żądanie jednak w tej sytuacji od Spółdzielni zwrotu kosztów wymiany okien w pełnej ich wysokości jest nadużyciem prawa przez powoda i – nawet przy wykazaniu przez powoda, w jakiej wysokości należy mu się taka refundacja – - skutkowałoby to uzyskaniem przez powoda zwrotu tych kosztów podwójnie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo jako nieudowodnione co do wysokości żądanego roszczenia.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Powód przegrał proces w całości, a zatem jest obowiązany do zwrotu na rzecz strony pozwanej kosztów procesu w kwocie 3000 zł, na którą składają się koszty zastępstwa procesowego za I i II instancję (§ 6 pkt 4 i § 12 ust. 1 pkt 1) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył powód osobiście, zaskarżając go w całości, zarzucając naruszenie prawa procesowego w szczególności art.233§1 kpc przejawiające się w całkowicie dowolnej ocenie dowodów, gdyż dokonując oceny zgromadzone w sprawie materiału dowodowego nie sposób znaleźć żadnego uzasadnienia do twierdzenia sądu, iż nie udowodnił wysokość swojego roszczenia w sytuacji, gdy poniesione koszty wymiany okien zostały przez powoda wskazane i wykazane fakturami.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

apelacja pozwanego jest zasadna.

Skarżący w apelacji zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie przepisu art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów skutkujący przyjęciem, że powód nie udowodnił wysokości szkody.

Zważyć należy, że ustalenie przez Sąd stanu faktycznego nie jest celem samym w sobie, lecz ma służyć weryfikacji zasadności zgłoszonych w postępowaniu roszczeń. W konsekwencji w sytuacji, gdy Sąd dokonuje określonych ustaleń co do okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, lecz nie uwzględnia ich następnie przy dokonywaniu oceny zasadności powództwa, nie można mówić o tym, że rozstrzygnięcie takie, zgodnie z dyspozycją art. 233 § 1 k.p.c., opiera się na wszechstronnym rozważeniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Dlatego też, zdaniem Sądu Okręgowego, mimo poczynienia prawidłowo przedmiotowych ustaleń, analiza materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy w realiach niniejszej sprawy jest w istocie niekompletna i wybiórcza. Przekracza zatem granice swobodnej oceny i nie może się ostać. To z kolei powoduje, iż Sąd I instancji z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego wyciąga błędne wnioski jurydyczne w zakresie norm prawa materialnego, które decydują o merytorycznej zasadności bądź bezzasadności powództwa.

Zaskarżony wyrok, w ocenie Sądu Okręgowego, został wydany na podstawie prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, uznając za zbędne powielanie ich w dalszej części uzasadnienia.
Z prawidłowych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy wywiódł jednak błędne wnioski jurydyczne, uznając, że powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione, co do wysokości żądanego roszczenia.

W tym miejscu należy również zaznaczyć dla porządku, że Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu I instancji, iż powód co do zasady jest uprawniony do domagania się od strony pozwanej zwrotu kosztów poniesionych w związku z wymianą okien. Zasada odpowiedzialności pozwanej Spółdzielni została przesądzona, zważywszy na stanowisko Sądu Okręgowego zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 marca 2012 r. uchylającego zaskarżony wyrok i przekazującego sprawę Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Widzewa w Łodzi do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy prawidłowo, stosownie do zawartych w treści uzasadnienia Sądu Okręgowego wytycznych w zakresie zalecenia uzupełnienia materiału dowodowego, zwrócił się do stron, czy zgłaszają i jakie wnioski dowodowe w związku z wysokością należnej powodowi refundacji z tytułu wymiany okien. Profesjonalni pełnomocnicy stron nie zgłosili żadnych dalszych wniosków dowodowych, podtrzymując dotychczasowe stanowiska w sprawie, w tym pozwany nadal wnosił o oddalenie powództwa.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Jak prawidłowo zważył Sąd Rejonowy, materialnoprawną zasadę rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) uzupełniają reguły procesowe, nakazujące stronom przejawiać aktywność w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne, w szczególności wskazywać dowody. Obowiązek przedstawiania dowodów odnosi się zarówno do przesłanek dotyczących samej zasadności dochodzonego roszczenia, jak i jego wysokości. Niedochowanie powyższych obowiązków skutkuje ryzykiem przegrania procesu przez stronę, którą obciążał ciężar wykazania okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (tak m. in. SA w W. w wyroku z dnia 4.09.2013 r.,I ACa 259/13, Lex nr 1381585).

W świetle powyższych rozważań, choć należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że generalnie ciężar udowodnienia roszczenia tak co do zasady jak i jego wysokości spoczywał na powodzie, który zobowiązany był nie tylko do wykazania swego uprawnienia do refundacji, ale również do udowodnienia jej wysokości, to nie można zgodzić się z konkluzją Sądu I instancji, że powód nie udowodnił wysokości należnej refundacji.

Przepisy Regulaminu obowiązków Spółdzielni i jej członków w zakresie napraw wewnątrz lokali oraz zasad rozliczeń z członkami zwalniającymi lokale, który został uchwalony w dniu 17 grudnia 2003 r. wskazują, że wartość refundacji z tytułu wymiany okien określana była każdorazowo w postaci uchwały Zarządu Spółdzielni jako równowartość identycznych usług świadczonych na rzecz Spółdzielni w ramach aktualnie zawartych umów. Bezspornym jest, że pozwana Spółdzielnia nie wskazała na fakt podjęcia przez Zarząd Spółdzielni stosownej uchwały odnośnie wysokości refundacji z tytułu wymiany okien należnej powodowi.

Jednocześnie bezspornym jest też fakt, że powód załączył do pozwu faktury (stosownie do wymogu §6 ust. 4 Regulaminu), z których wynika, że poniesiony przez niego łączny koszt wymiany okien w spornym lokalu wyniósł 7558,22 zł i zasądzenia takiej kwoty domagał się w pozwie.

Słusznie wskazał Sąd I instancji, że stosownie do postanowień Regulaminu wyżej powołanego, z uwagi na to, że powód dokonał wymiany okien na własny koszt, to kwotę tą należy skorelować z kosztami wymiany tego typu okien w ramach umowy zawartej ze Spółdzielnią. Jednakże, z uwagi na to, że strona pozwana kwestionowała wysokość dochodzonej przez powoda refundacji, to, wbrew zapatrywaniu Sądu Rejonowego, na stronie pozwanej ciążył obowiązek udowodnienia, że kwota refundacji z tytułu wymiany okien zgodnie z postanowieniami Regulaminu nie odpowiada wysokości kwoty wymiany okien wynikającej z faktur przedstawionych przez powoda. Strona pozwana natomiast nie tylko, że nie wykazała w tym zakresie inicjatywy dowodowej, ale poza samym faktem kwestionowania wysokości dochodzonego przez powoda roszczenia, wnosząc o oddalenie powództwa - co należy podkreślić, zdaje się nie zauważać, że została w niniejszej sprawie przesądzona co do zasady odpowiedzialność pozwanej Spółdzielni.

W tej sytuacji, w ocenie Sądu Okręgowego, powód udowodnił zarówno zasadę odpowiedzialności jak i wysokość dochodzonego roszczenia, to jest refundacji z tytułu dokonanej wymiany okien, wykazując spełnienie przesłanek wynikających z § 6 i § 7 Regulaminu obowiązków Spółdzielni i jej członków w zakresie napraw wewnątrz lokali oraz zasad rozliczeń z członkami zwalniającymi lokale, który został uchwalony w dniu 17 grudnia 2003 r. na podstawie § 38 Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...). Chrobrego i zatwierdzony Uchwałą Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej nr (...) z dnia 13 lipca 2004 r..

Powyższe rozważania skutkowały koniecznością zmiany zaskarżonego wyroku przez Sąd Okręgowy na podstawie art.386§1 kpc poprzez orzeczenie jak w punkcie 1. wyroku, to jest zasądzenie od Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...). Chrobrego na rzecz D. R. (1) kwoty 7558,22 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2010r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1595 zł tytułem kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy uwzględnił w całości żądanie pozwu w zakresie żądania naliczania odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty, na podstawie art.481 kc, za okres od dnia 15 marca 2010 r., to jest od dnia wniesienia pozwu, zważywszy na fakt wezwania pozwanego przez powoda do zapłaty przedmiotowej kwoty, pismami sprzed dnia wytoczenia powództwa.

Zmiana wyroku w zakresie roszczenia głównego skutkować musiała również zmianą rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania przed Sądem pierwszej instancji. Z uwagi na to, iż stroną ostatecznie wygrywającą sprawę okazała się być powód, Sąd - zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu - na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę 1.595zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na kwotę tę złożyły się uiszczona przez powoda opłata sądowa od pozwu w wysokości 378 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wynagrodzenie, będącego adwokatem, pełnomocnika powoda w kwocie 1200 zł, ustalone na podstawie § 6 pkt 4 i w zw. z § 2 ust 1 i 2, rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).

Natomiast stosownie do treści art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. Sąd Okręgowy nakazał pobrać od pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 756 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych, na które składają się dwie opłaty od apelacji po 378 zł, od których uiszczenia powód został zwolniony.

Na marginesie należy stwierdzić, że brak było podstaw do rozstrzygnięcia o kosztach pełnomocnika z urzędu powoda w niniejszym postępowaniu przed Sądem II instancji, zważywszy na niedopełnienie przez pełnomocnika wymogów z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.). Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.