Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 394/15

POSTANOWIENIE

Dnia

29 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący

SSO Piotr Starosta

Sędziowie

SO Bogumił Goraj

SO Maria Leszczyńska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r.

w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku W. K., B. K. i J. B. (1)

z udziałem M. K. (1), L. K., J. W., S. W., M. W., M. B., M. K. (2) i J. B. (2)

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 24 listopada 2014 r.

sygn. akt. II Ns 3041/14

p o s t a n a w i a :

oddalić zażalenie.

II Cz 394/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 24 listopada 2014r. w sprawie z wniosku W. K., B. K. i J. B. (1) z udziałem M. K. (1), L. K., J. W., S. B., M. K. (2), J. B. (2) stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał Sadowi Rejonowemu w Tczewie jako właściwemu miejscowo i rzeczowo.

Wskazał Sąd, iż wnioskiem z dnia 1 lipca 2014 r. sprecyzowanym pismem z dnia 30 października 2014 r. wnioskodawcy zażądali uchylenia postanowienia Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 1980 r., sygn. akt I Ns 1436/79. Z postanowienia tego wynikało, iż Skarb Państwa nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości położonej w T., dla której jest prowadzona księga wieczysta nr (...), a której wpisanym właścicielem był M. K. (3). W związku z tym wnioskodawcy zażądali stwierdzenia, iż w.w nieruchomość należy do spadku po M. K. (3) i przypada jego spadkobiercom dziedziczącym na podstawie ustawy.

Zgodnie z art. 38 § 1 k.p.c. powództwo o własność lub o inne prawa rzeczowe na nieruchomości, jak również powództwo o posiadanie nieruchomości można wytoczyć wyłącznie przed sąd miejsca jej położenia. W związku z tym powództwo o ustalenie, iż nieruchomość położona w T. należy do spadkobierców pod M. K. (3), a tego domagali się wnioskodawcy, powinno być wytoczone przed Sądem Rejonowym w Tczewie. Ponadto tamten Sąd jest właściwy do wznowienia postępowania i uchylenia wydanego postanowienia o stwierdzeniu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie, gdyż to przed tamtym sądem zapadło to orzeczenie.

Z tych względów należało na podstawie art. 200 § 1 k.p.c. orzec jak wyżej.

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli wnioskodawcy. Domagali się uchylenia zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej jak twierdzili „wniosku o stwierdzenie nabycia spadku”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że złożony przez wnioskodawców w dniu 24.07.2014r. wniosek dotyczył postanowienia Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 1980r. sygn.akt. I ts 1436/79. Wprawdzie został on zatytułowany jako „ wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym M. K. (3) „jednak już jego treść odnosiła się do ustalenia, że „ nieruchomość o obszarze 40 ha 33 a położona w T. posiadająca księgę wieczystą (...) w Sądzie Rejonowym w Tczewie, a należąca do spadku przypada spadkobiercom dziedziczącym na podstawie ustawy.

Ponadto treść uzasadnienia wniosku odnosi się w całości do postanowienia Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 1980r., stanowi analizę całego postępowania prowadzonego przez ten Sąd i konstatację orzeczenia merytorycznego.

Z treści tego pisma wynika, że intencją wnioskodawcy jest doprowadzanie do stwierdzenia, ze właścicielem nieruchomości uprzednio należącej do M. K. (3) nie jest Skarb Państwa, a następcy prawni M. K. (3).

Mając na względzie powyższe słusznie postąpił Sąd I instancji przekazując sprawę Sądowi położenia nieruchomości, tj. Sądowi Rejonowemu w Tczewie.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy bezzasadne zażalenie oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397§2 k.p.c.