Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Witold Franckiewicz

Sędziowie: SSA Tadeusz Kiełbowicz

SSA Stanisław Rączkowski (spr.)

Protokolant: Iwona Łaptus

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Leszka Pruskiego

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r.

sprawy R. J.

oskarżonego z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 12 kk w związku z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt III K 45/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego R. J.;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym oraz wymierza mu 800 zł opłaty za drugą instancję.

UZASADNIENIE

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Lubaniu oskarżył R. J., o to że :

w okresie od daty bliżej nieustalonej, ale co najmniej od dnia 1 marca 2013r. do dnia 22 października 2013r. w Z., woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, uprawiał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, konopie inne niż włókniste w ilości 316 sztuk, co stanowi uprawę mogącą dostarczyć znacznych ilości ziela konopi innych niż włókniste, tj. 6.952 g netto, co stanowi około 69.520 działek handlowych, a następnie wytwarzał je w środki odurzające w postaci haszyszu w łącznej ilości 29,33 g, co stanowi znaczną ilość tego środka, to jest ok. 293 działek handlowych,

tj. o czyn z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. z 2012r., Nr 124) i art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz. U. z 2012r., Nr 124) w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2015 r. o sygn. akt II AKa 45/14 :

I.  uznał oskarżonego R. J. za winnego tego, że w okresie co najmniej od dnia 1 marca 2013 r. do dnia 22 października 2013 r. w Z. woj. (...), działając wbrew przepisom ustawy w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości 316 sztuk, z których można było wytworzyć znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste, tj. 3792 gramy oraz wytworzył z uprawianych konopi znaczną ilość środków odurzających w postaci 29,33 gramów haszyszu, tj. czynu z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 3 /trzech/ lat pozbawienia wolności i karę 100 /sto/ stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki na kwotę 20 /dwadzieścia/ złotych,

II.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego R. J. przepadek przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe opisane na k.370-374 akt sprawy pod pozycjami od Drz 228/14 do Drz 280/14,

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej oskarżonemu R. J. kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 22 października 2013 r. do dnia 12 listopada 2013 r.,

IV.  zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w tym od opłaty.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze zaskarżyła obrońca oskarżonego. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła rażącą niewspółmierność kary, wyrażającą się w wymierzeniu bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

Stawiając powyższy zarzut obrońca oskarżonego wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze izolacyjnej poprzez nadzwyczajne złagodzenie wymierzonej kary pozbawienia wolności, a także wniosła o warunkowe zawieszenie wykonania tak orzeczonej kary na stosowny okres próby. W apelacji został zawarty wniosek alternatywny o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył :

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. R. J. dopuścił się zbrodni, a więc przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności od trzech lat. Taką też karę wymierzył oskarżonemu sąd pierwszej instancji. Stąd też kary orzeczonej w dolnej granicy ustawowego zagrożenia nie sposób ocenić jako kary rażąco niewspółmiernej. Kara rażąco niewspółmierna to kara, która w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Pojęcie "rażącej niewspółmierności" zostało sprecyzowane w praktyce jako różnica "wyraźna", "bijąca w oczy" czy "oślepiająca". A zatem jak trafnie podnosi się w orzecznictwie zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym wypadku, w którym jest możliwa wedle własnej oceny sądu odwoławczego, lecz wtedy tylko, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy pomiędzy nią a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej, rażącej, wręcz "bijącej w oczy" (wyrok SN z dnia 2 lutego 1995 roku - KZS 4/96 poz. 42), a więc nie w razie różnicy niewielkiej, nieznaczącej. Powyższa sytuacja nie ma miejsca w odniesieniu do kary wymierzonej oskarżonemu. Brak jakichkolwiek podstaw do oceny, że kara wymierzona oskarżonemu jest niesprawiedliwa.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które wziął pod uwagę przy wymiarze kary. Apelująca nie kwestionuje tych ustaleń. Podnosi, że Sąd Okręgowy uwzględnił przede wszystkim okoliczności obciążające, a uwzględnionym co prawda okolicznościom łagodzącym, nie przydał odpowiedniego waloru. Z taką oceną zawartą w apelacji nie sposób się zgodzić. Podnoszone przez autorkę apelacji takie okoliczności jak : przyznanie się oskarżonego do winy, jego skrucha i żal, dotychczasowa niekaralność, brak negatywnej opinii środowiskowej, poddanie się przez oskarżonego terapii w zakresie uzależnienia, sąd pierwszej instancji wziął pod uwagę. Sąd Okręgowy dał wyraz okolicznościom łagodzącym poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w minimalnej ustawowej wysokości mimo szeregu okoliczności obciążających.

Dokonując oceny wymierzonej kary nie należy tracić z pola widzenia rozmiarów przestępczej działalności oskarżonego. Nie może budzić żadnych wątpliwości, iż mamy do czynienia z uprawą ziela konopi innych niż włókniste w znacznej ilości jak i z wytworzeniem środków odurzających w znacznej ilości. Ilość 3792 gramy środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, z których wydzielić można około 18960 porcji handlowych środka odurzającego, a która możliwa była do wytworzenia przez oskarżonego z prowadzonej uprawy oraz ilość 29,33gramów gramów wytworzonego środka odurzającego, z którego można było otrzymać 293 porcje handlowe były ilościami znacznymi w rozumieniu Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani. Sąd Okręgowy prawidłowo wskazał, iż podane wyżej wartości ziela konopi innych niż włókniste, to „znaczna ilość” w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku odwołano się do dominującej w orzecznictwie wykładni oraz wspierającej te judykaty doktryny. Sądowi Apelacyjnemu znane są również odmienne stanowiska prezentowane w orzecznictwie sądów powszechnych. Decydujące znaczenie przy wykładni przepisów mają zapatrywania prawne Sądu Najwyższego. W postanowieniu z dnia 23 września 2009 r. I KZP, OSNKW 2009/10/84 Sąd Najwyższy w odpowiedzi na pytanie prawne Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu wskazał, że „Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy”. Kilkudziesięciu to tyle co kilka dziesiątek. Odwołując się do Małego Słownika Języka Polskiego pod red. Stanisława Skorupki, PWN, Warszawa 1969 s. 273 „kilka” to poniżej dziesięć. A więc kilka mieści się w przedziale od 2 do 9. Stąd też kilkudziesięciu to tyle co kilka dziesiąt. A zatem nie mniej niż dwudziestu. W ocenie Sądu Apelacyjnego takie rozumienie omawianego znaczenia jest zgodne z przedmiotem ochrony prawnej ustawy o przeciwdziałaniu narkomani. Stąd też sąd odwoławczy podziela stanowisko sądu pierwszej instancji, iż 1230 porcji handlowych oraz 334 porcje handlowe to znaczne ilości w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomani.

Nie przekonują motywy, którymi miał kierować się oskarżony przy uprawie ziela konopi innych niż włókniste oraz przy wytwarzaniu środków odurzających. Oskarżony wskazywał w swych wyjaśnieniach, iż zajmował się tą działalnością na własne potrzeby w celach leczniczych. Trafnie sąd pierwszej instancji wskazał, że oskarżony nie dostarczył dowodów medycznych potwierdzających chorobę nowotworową u niego oraz nie dostarczył dowodów na wskazania medyczne do używania przetworów konopi indyjskich.

Apelująca wniosła o zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary. Wykorzystanie tej instytucji rozważył sąd pierwszej instancji i doszedł do słusznego wniosku, iż brak okoliczności wskazanych w art. 60§2k.k., które upoważniałyby sąd do sięgania po tę instytucję przy wymiarze kary( k. 472v.). Apelacja nie dostarcza argumentów, które przemawiałyby za orzeczeniem kary z zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia. Autorka apelacji podnosi okoliczności, które zostały rozważone przy wymiarze kary. Wskazywane okoliczności dały podstawę do orzeczenia kary w minimalnej ustawowej wysokości. Tak orzeczoną karę akceptuje sąd odwoławczy.

Stąd też mając na uwadze powyższe zgodnie z treścią art. 437§1k.p.k. orzeczono o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

Orzeczenie o kosztach i opłacie uzasadnia treść art. 636§1k.p.k. w zw. z art. 634k.p.k. oraz art. 618§1pkt 1k.p.k. w zw. z §1ust. 1rozporzadzenia Ministra Sprawiedliwości z 18.06.2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym/ Dz. U. Nr 108, poz. 1026 ze zm./. Wysokość orzeczonych opłat uzasadnia art. 2 ust.1pkt 5 i art. 3 ust.1 oraz art. 8 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych – tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm./.

SSA Tadeusz Kiełbowicz SSA Witold Franckiewicz SSA Stanisław Rączkowski